Ανταλλαγή πληθυσμών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 59:
 
===Συνθήκη της Λωζάνης, 1923===
Μετά τη [[Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου|γενοκτονία των Ποντίων]] και τη [[Μικρασιατική καταστροφή|μικρασιατική καταστροφή]] το αποκορύφωμα του απάνθρωπου αυτού μέτρου της «ανταλλαγής πληθυσμών» αποτέλεσε ητο [[ΣυνθήκηΣύμφωνο τηςγια Λωζάνης]]την ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας που υπογράφθηκε στις [[30 Ιανουαρίου]] [[1923]], το οποίο στη συνέχεια κατέστη μέρος της [[Συνθήκη της Λωζάνης|Συνθήκης της Λωζάνης]] της [[24 Ιουλίου|24ης Ιουλίου]] του ίδιου έτους δυνάμει του άρθρου 142 της τελευταίας.
 
Κατά τη Σύμβαση αυτή η ανταλλαγή δεν ήταν πλέον εκούσια και ελεύθερη αλλά υποχρεωτική και αποτέλεσμα όρου πολεμικής ήττας. Στη Συνδιάσκεψη της Λωζάννης η Ελλάδα, μολονότι αντιτίθονταν στη άποψη και της εκούσιας ανταλλαγής (καταστροφική για τον ευημερούντα Ελληνισμό της Μικράς Ασίας), εντούτοις πιεζόμενη από το ατυχές αποτέλεσμα του πολέμου, δήλωσε να συζητήσει εκούσια και αμοιβαία ανταλλαγή. Η Τουρκία όμως δεν δέχθηκε ούτε εκούσια ούτε αμοιβαία αλλά υποχρεωτική. Μάταια το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]] διαμαρτυρήθηκε για κήρυξη της Εκκλησίας «εν διωγμώ». Αλλά και οι διαμαρτυρίες της τότε ελληνικής κυβέρνησης προς τη Τουρκία και τις Μεγάλες Δυνάμεις υπήρξαν ατελέσφορες.