Χαλκηδόνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κτίστηκε το [[675 π.Χ.]] ως αποικία των [[Μεγαρείς|Μεγαρέων]], 18 χρόνια πριν κτιστεί το [[Βυζάντιο]] και αναπτύχθηκε πολύ γρήγορα λόγω του πανελλαδικά φημισμένου εκεί Μαντείου του Απόλλωνα. Κατακτήθηκε από τους Πέρσες επί Δαρείου και έπαιξε σημαντικό ρόλο στον μετέπειτα Πελοποννησιακό πόλεμο, όπου η πόλη ταλαντεύτηκε πολλές φορές μεταξύ [[Αθήνα|Αθήνας]] και [[Αρχαία Σπάρτη|Σπάρτης]] στις συμμαχίες που σημάδεψαν την αρχαία Ελλάδα, για να περιέλθει τελικά σε παρακμή όταν μετά την ίδρυση της [[Νικομήδεια|Νικομήδειας]] και τον θάνατο του Βασιλέως της Νικομήδη το [[74 π.Χ.]] κατελήφθη από τους Ρωμαίους, από τους οποίους την απέσπασε για λίγο καιρό ο [[Μιθριδάτης]]. Το [[133 π.Χ.]] έγινε μέρος της [[Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] από τον Άτταλο Γ΄ της [[Πέργαμος|Περγάμου]]. Επί Αυτοκράτορα Διοκλητιανού στη πόλη αυτή μαρτύρησε η Αγία Ευφημία. Μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού η Χαλκηδόνα υπέστη πολλές επιδρομές εκ μέρους των βαρβάρων. Το [[616]] καταλήφθηκε από τους Πέρσες και το [[667]] από τους [[Άραβες]]. Το [[451]] έγινε στην πόλη η [[Οικουμενικές Σύνοδοι|Δ΄ Οικουμενική Σύνοδος]], η μέχρι σήμερα λεγόμενη «Οικουμενική Σύνοδος της Χαλκηδόνας» και το [[507]] τοπική σύνοδος. Υπέστη αλλεπάλληλες επιθέσεις βαρβάρων μέχρι την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς [[Οθωμανοί|Τούρκους]].

 

 

==Δείτε επίσης==