|
==Οι θρυλικοί "Όρνιθες" του Κουν==
Το [[1959]] πρωτοπαρουσιάσθηκεπρωτοπαρουσιάστηκε η θρυλική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης. Τότε ο συνθέτης [[Μάνος Χατζιδάκις]] συναντήθηκε καλλιτεχνικά με άλλους κορυφαίους καλλιτέχνες: με τοτον ζωγράφο [[Γιάννης Τσαρούχης|Γιάννη Τσαρούχη]], που είχε επιμεληθεί τα σκηνικά και τα κοστούμια, και με τον [[Κάρολος Κουν|Κάρολο Κουν]], τοτον σκηνοθέτη της παράστασης και καλλιτεχνικό διευθυντή του Θεάτρου Τέχνης.
Η παράσταση όμως κάθε άλλο παρά ευπρόσδεκτη ήταν. Το κοινό αντέδρασε σχετικά άσχημα στην πρεμιέρα ([[29 Αυγούστου]]), με αποτέλεσμα να απαγορευθούν οι επόμενες παραστάσεις από το [[Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως]]. Ωστόσο, ενώΕνώ το κοινό αποδοκίμασε μόνο τη σκηνή με τον ιερέα, (που είχε παρουσιαστεί σανως ορθόδοξος παπάς)ιερέας, και όχι όλο το έργο, η παράσταση διακόπηκε άδοξα.
Η πορεία του μουσικού έργου, ωστόσο, δενδε διακόπηκε. Ο συνθέτης αποφάσισε να ασχοληθεί με τις λεπτομέρειές του και να το ενορχηστρώσει. Το έργο πήρε την οριστική του μορφή ([[καντάτα]]) το [[1964]]. Ένα χρόνο μετά, ο [[Μωρίς Μπεζάρ]] σκηνοθετεί και χορογραφεί τους «Όρνιθες», σε μουσική διεύθυνση του ίδιου του Χατζιδάκι, και παρουσιάζει το έργο στην Όπερα των Βρυξελλών.
Με τους «Όρνιθες» το πολυεδρικό πρόσωπο του Μάνου Χατζιδάκι πλουτίζεται με νέα στοιχεία και σημειώνεται ένας ακόμη μεγάλος σταθμός, όχι μόνο στη δική του πορεία, αλλά και σ' εκείνη της σύγχρονης ελληνικής μουσικής.
Η παράσταση του Θεάτρου Τέχνης, μετά τη διακοπή του 1959, επαναλαμβάνεται το 1960 στην οριστική της μορφή, με τις χορογραφίες της Ζουζούς Νικολούδη. Συνεχίζει παραστάσεις και τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα και στοτο εξωτερικό, όπου το 1965 παίρνει το α'α΄ βραβείο στο φεστιβάλΦεστιβάλ των Εθνών. Επανέρχεται από τότε τακτικά στο ρεπερτόριο του Θεάτρου Τέχνης το 1975, το 1986, το 1997, το 2008.
| 