Ο Σκυλίτζης θεωρεί πώς ο Βασίλειος αιχμαλώτισε 15.000 στρατιώτες (14.000 σύμφωνα με τον [[Κεκαυμένος|Κεκαυμένο]]). Σύγχρονοι ιστορικοί, όπως ο [[Βασίλ Ζλατάρσκι]], ισχυρίζονται πώς αυτοί οι αριθμοί είναι απίθανοι και υπερβολικοί. Τον 14ο αιώνα, το έργο του [[Κωνσταντίνος Μαννάσης|Κωνσταντίνου Μαννάση]], ''Χρονικόν'', μεταφράστηκε στα βουλγάρικα. Ο Μαννάσης καταγράφει πώς στη μάχη αιχμαλωτίστηκαν 8.000 στρατιώτες. Ο Βασίλειος χώρισε τους αιχμάλωτουςαιχμαλώτους σε ομάδες των 100 ανδρών, τυφλώνοντας τους 99 αιχμαλώτους σε κάθε ομάδα και αφήνοντας τον τελευταίο με ένα μάτι, για να οδηγεί τους υπόλοιπουςυπολοίπους στην πατρίδα τους<ref>''Ioannes Scylitzes'', Historia, р. 458</ref> - αυτό το έκανε για να εκδικηθεί τον θάνατο του Βοτανειάτη, ο οποίος ήταν ο αγαπημένος του στρατηγός.<ref>''Gyuzelev'', Short History of Bulgaria, p. 74</ref> Άλλη αιτία για αυτή την πράξη, ήταν ότι στα μάτια των Βυζαντινών, οι Βούλγαροι ήταν επαναστάτες κατά της εξουσίας τους, και πώς η τύφλωση ήταν η πιθανή τιμωρία για τους αντάρτες.<ref>''Pirivatrich'', The State of Samuel, p. 178. ''СS. Pirivatic''.</ref> Για αυτή την πράξη, ο Βασίλειος έλαβε το επίθετο «Βουλγαροκτόνος». Στις 6 Οκτωβρίου 1014, ο Σαμουήλ πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια, όταν είδε τους τυφλούς του στρατιώτες.<ref>''Runciman'', [http://www.promacedonia.com/en/sr/sr_3_3.htm A History of the First Bulgarian Empire, p. 242] (retrieved on 7.9.2008)</ref>
