Μάγιστρος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το αξίωμα ανάγεται στις μεταρρυθμίσεις του [[Διοκλητιανός|Διοκλητιανού]] και του [[Κωνσταντίνος ο Μέγας|Κωνσταντίνου]]. Κατά την υστερορωμαϊκή/πρωτοβυζαντινή περίοδο, ο '''μάγιστρος των οφφικίων''' ([[λατινικά]]: magister officiorum) ήταν επικεφαλής της παλατινής γραμματείας, των τεσσάρων ιερών σκρινίων (sacra scrinia). Η θέση του μάγιστρου είχε ιδιαίτερη σημασία λόγω του ελέγχου του επί των λεγόμενων μαγιστριανών ή (agentes in rebus), των διαβόητων ειδικών πρακτόρων της κεντρικής κυβέρνησης. Σταδιακά το αξίωμα ενισχύθηκε εις βάρος των υπάρχων του πραιτωρίου, και ο μάγιστρος ανέλαβε επιπλέον την επιστασία της αυτοκρατορικής φρουράς των [[παλατίναι σχολαί|σχολών]], του δημοσίου δρόμου, των κρατικών εργοστασίων (fabricae) και των παραμεθόριων στρατευμάτων (limitanei). Κατά τον 6ο αιώνα, ο μάγιστρος μαζί με τον ύπαρχο της Ανατολής αποτελούσαν τους δυο πιο ισχυρούς υπουργούς του βυζαντινού κράτους.

Τον ύστερο 7ο ή τον 8ο αιώνα, με την πολυδιάσπαση των μεγάλων υστερορωμαϊκών υπουργείων σε αυτόνομα «σέκρετα», και την απώλεια των στρατιωτικών του αρμοδιοτήτων, ο μάγιστρος χάνει την ισχύ του. Μέχρι το β΄ ήμισυ του 9ου αιώνα υπήρχαν ένας ή δύο μάγιστροι ως οι πιο σημαντικοί σύμβουλοι του αυτοκράτορα, εκ των οποίων ο πρεσβύτερος ονομαζόταν '''πρωτομάγιστρος'''. Μετά ο τίτλος μετατράπηκε σε καθαρά τιμητικό αξίωμα («αξία δια βραβείου»), που παρέμεινε όμως ο υψηλότερος μη αυτοκρατορικός τίτλος στην βυζαντινή ιεραρχία μέχρι το β΄ ήμισυ του 10ου αιώνα. Ο τίτλος του μάγιστρου συναντάται συνήθως μαζί με άλλα αξιώματα. Έτσι ο επί [[Θεόφιλος (αυτοκράτορας)|Θεοφίλου]] [[Μανουήλ ο Αρμένιος]] και ο [[Βάρδας]], θείος του [[Μιχαήλ Γ΄]], υπήρξαν μάγιστροι και [[δομέστικος των σχολών|δομέστικοι των σχολών]], επί [[Λέων Στ'|Λέοντος Στ΄]] ο [[Στυλιανός Ζαούτζης]] ήταν μάγιστρος και [[λογοθέτης του δρόμου]] πριν γίνει [[βασιλεοπάτωρ]], και ο [[Ρωμανός Λεκαπηνός]] ήταν μάγιστρος και [[μέγας εταιρειάρχης]] πριν γίνει [[βασιλεοπάτωρ]]. Σταδιακά πολλαπλασιάστηκαν οι κάτοχοί του, από 12 επί Λέοντος Στ΄ σε 24 επί [[Νικηφόρος Φωκάς|Νικηφόρου Φωκά]], όταν και υπερκεράστηκε από άλλα αξιώματα, τον [[πρόεδρος|πρόεδρο]] και τον [[σεβαστοφόρος|σεβαστοφόρο]]. Παύει να αναφέρεται μετά τις αρχές του 12ου αιώνα.