Ατονικότητα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο σειραϊσμός είναι ευρύτερη έννοια οργάνωσης της ατονικότητας που περιλαμβάνει τον [[Δωδεκαφθογγισμός|δωδεκαφθογγισμό]]. Η διαφορά του από τον δωδεκαφθογγισμό έγκειται στο ότι αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο η αρχική σειρά να μην αποτελείται από δώδεκα φθόγγους αλλά από λιγότερους. Επίσης μπορεί να αφορά τον καθορισμό εκ των προτέρων και άλλων παραμέτρων εκτός από το τονικό ύψος κάθε φθόγγου της σειράς, όπως για παράδειγμα η διάρκεια, η ένταση και το ηχόχρωμα. Κατά τα άλλα, η φιλοσοφία και οι τεχνικές είναι οι ίδιες με τον δωδεκαγθογγισμό. Μάλιστα οι περισσότεροι συνθέτες που μαθήτευσαν με τον Σένμπεργκ δεν ακολούθησαν κατά γράμμα την δωδεκάφθογγη μέθοδο του δασκάλου τους, αλλά, όπως και ο ίδιος τους προέτρεπε, χρησιμοποίησαν τους κανόνες σε ένα γενικότερο σειραϊκό πλαίσιο ως υποδείξεις για μια οργάνωση της ατονικότητας, σύμφωνα με τις προσωπικές επιλογές του καθενός<ref>Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι και αυτό του [[Νίκος Σκαλκώτας|Νίκου Σκαλκώτα]], μαθητή του Σένμπεργκ, ο οποίος χρησιμοποίησε τον σειραϊσμό με έναν δικό του τρόπο, χρησιμοποιώντας αρκετά συχνά δεκάφθογγες και όχι δωδεκάφθογγες σειρές</ref>.