Φυλαχτό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: ro:Amuletă |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 2:
Το '''φυλαχτό''' ή ''φυλακτό'', το ''περίαπτον'' των αρχαίων Ελλήνων, αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα "μαγικά" μέσα με τα οποία επιδιώκεται άλλοτε η αποτροπή και πρόληψη κακού και άλλοτε η επίτευξη αγαθού και ευδαιμονίας, όπως σημειώνει ο Έλληνας λαογράφος [[Γεώργιος Μέγας]] στα "''Ζητήματα ελληνικής λαογραφίας''".
Τα φυλαχτά είτε περιέχουν ιερά κειμήλια είτε σχηματίζονται από πλήθος υλικών που μέσω της παράδοσης έχουν καταξιωθεί, όπως για παράδειγμα, το "τίμιο ξύλο", "άγιο μύρο", "αγιασμός", κόκαλα ή δόντια ή δέρματα ζώων, (νυχτερίδας, φιδιών κ.λπ.), ξόρκια γραμμένα σε [[ύφασμα]] ή [[χαρτί]], καθώς και διάφορες ουσίες π.χ. [[αλάτι]], [[λιβάνι]], [[ρόδι]], [[σκόρδο]], κωσταντινάτο, χρυσή λίρα, πέταλο, χάντρα μάτι, τμήμα υφάσματος αρχιερατικού μανδύα κ.λπ.
Σε πολλά από τα παραπάνω στοιχεία είναι εύκολη η διάγνωση της συνειρμικής λογικής (αποτροπής ή προφύλαξης) που συνδέεται μ΄ αυτά όπως π.χ. τα δόντια ή το δέρμα του φιδιού, η χάντρα μάτι έναντι της [[βασκανία]]ς κ.λπ., ενώ ευνόητη καθίσταται και η προστατευτική ιδιότητα των λατρευτικών και ιερών αντικειμένων και μέσων (π.χ. το [[Άγιο Φως]]). Το πολύ μεγάλο όμως πλήθος τέτοιων μέσων ως φυλαχτών έχει τόσο πολύ διευρυνθεί που σε πολλές των περιπτώσεων καθίσταται πολύ δύσκολη η ερμηνεία τους και ίσως και παράδοξη ή αντιφατική. Μια τέτοια περίπτωση είναι η λαογραφική θεώρηση πως το σχοινί πνιγμένου φέρνει πλούσιο και καλό γάμο σ΄ εκείνη που το κρατεί(!)
| |||