Μαρίνος Καλλιγάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην Αθήνα το [[1906]]. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα, αποφοιτώντας το [[1928]] από τη [[Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών|Νομική Σχολή]]. Σπουδάζει στη συνέχεια ιστορία της Βυζαντινής τέχνης στην Γερμανία, από το [[1930]] έως το [[1933]]. Ήταν διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου [[Βίρτσμπουργκ|Βίρτσμπουργκ]] με διατριβή ''Die Hagia Sofia von Thessalonike''. Διετέλεσε επιμελητής της έδρας της Ιστορίας της Τέχνης του [[Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο|Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου]] το [[1941]], έφορος αρχαιοτήτων το [[1942]], διευθυντής της [[Εθνική Πινακοθήκη|Εθνικής Πινακοθήκης]] από το [[1949]] μέχρι το [[1969]]<ref>Μετά από υπόδειξη του [[Χρήστος Καρούζος|Χρήστου Καρούζου]] στον τότε [[Υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων|Υπουργό Παιδείας]] [[Κωνσταντίνος Τσάτσος|Κωνσταντίνο Τσάτσο]] τοποθετήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη. Ευγένιος Ματθιόπουλος, «Η θεωρία της "ελληνικότητας" του Μαρίνου Καλλιγά», Ιστορικά, τομ.25, τ/χ. 49,( Δεκέμβριος 2008),σελ.335-336 </ref>, υφηγητής της [[Βυζαντινή αρχαιολογία|Βυζαντινής αρχαιολογίας]] στο [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης]] το [[1946]], Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας το [[1951]] και το [[1957]]-[[1958]]. Διετέλεσε μέλος της Διεθνούς Ένωσης Βυζαντινών Μελετών, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Τέχνης, της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Έκανε ανασκαφές στον Ναό της Αγίας Σοφίας στην Θεσσαλονίκη και δημοσίευσε μελέτη για τα ευρήματα.