Ανδρέας Π. Μεταξάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μυήθηκε στην [[Φιλική Εταιρεία]] και όταν κηρύχθηκε η επανάσταση έσπευσε στην Πελοπόννησο και συγκρότησε, μαζί με τον αδερφό του Αναστάσιο και τον ξάδελφό του Κωνσταντίνο, στρατιωτικό σώμα 350 ανδρών αποαπό την [[ΚεφαλονιάΚεφαλλονιά]] (κυρίως από τις περιοχές Σάμου και Πυργίου) εξοπλισμένων και με δύο τηλεβόλα που είχε προσφέρει ο Ευαγγελινός Πανάς. Ηγετική θέση στο σώμα είχαν και οι Γεράσιμος Βίκτωρος Φωκάς, Κωνσταντίνος Φωκάς Καρανδινός κ.ά. Με το πρόσχημα καταδίωξης πειρατών επιβιβάστηκαν σε πλοίο του Αναστασίου και των αδελφών Φωκά Θεοδωράτου που ήταν εξοπλισμένο με 18 κανόνια, 50 ναύτες και 50 οπλοφόρους. Αποβιβάστηκαν στη [[Κυλλήνη]] στις [[9 Μαΐου]] του [[1821]] και βάδισαν προς Μανωλάδα. Εκεί ενώθηκαν με άλλους οπλαρχηγούς ([[Χαράλαμπος Βιλαέτης|Βιλαέτη]],[[Γεώργιος Σισίνης|Σισίνη]] και Πλαπούτα) και στη συνέχεια εκστράτευσαν εναντίον του χωριού Λάλα. Πολιόρκησαν τους περίφημους για την ανδρεία τους λαλαίους τουρκαλβανούςΤουρκαλβανούς τους οποίους και ανάγκασαν να φύγουν στη [[Πάτρα]] (13 Ιουνίου 1821). Κατά τη διάρκεια εκείνων των συγκρούσεων ο Α. Μεταξάς τραυματίστηκε και στα δύο χέρια και από τότε ασχολήθηκε μόνο με διοικητικά θέματα της Επανάστασης <ref>Φραντζής Αμβρόσιος, Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος, τομ. 3, κεφ. 4.</ref>.

Ο Ανδρέας Μεταξάς πρωτοστάτησε στην εκλογή του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Ιωάννη Καποδίστρια]] και παρέμεινε μέχρι τέλους πιστός του σύμμαχος. Με την σειρά του ο Καποδίστριας τον τίμησε με σοβαρά αξιώματα. Με πρωτοβουλία του, έγινε μέλος στο "[[Πανελλήνιον]]" και διορίστηκε προϊστάμενος του "Φροντιστηρίου των στρατιωτικών", καθώς και έκτακτος επίτροπος της Πελοποννήσου. Από τη θέση αυτή ο Μεταξάς βοήθησε, κυρίως, στην οργάνωση του στρατού αλλά και στην απεξάρτηση του από τα πολιτικά μίση. Μετά το θάνατο του Καποδίστρια αντιτάχθηκε στην εκλογή του [[Αυγουστίνος Καποδίστριας|Αυγουστίνου Καποδίστρια]], αλλά παρ'´όλα αυτά κρατήθηκε μακριά από τις διασπαστικές τάσεις του [[Ιωάννης Κωλέττης|Κωλέττη]]. Παρά ταύτα διετέλεσε όμως μέλος της [[Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος 1832|προσωρινής κυβέρνησης]] μέχρι την έλευση του [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα]].

Στην περίοδο της Αντιβασιλείας διορίστηκε νομάρχης [[Λακωνία]]ς<ref>[http://www.drama.gr/nomarxia.php?do=ota_2 Απόφαση της 23 Απριλίου/8 Μαΐου του 1833] «Περί διορισμού των νομαρχών δια τους δέκα νομάρχες του βασιλείου της Ελλάδος»:Φραγκίσκος Μαύρος (Αργολίδος και Κορινθίας), Γεώργιος Γλαράκης (Αχαΐας και Ήλιδος), Δημήτριος Χρηστίδης (Μεσσηνίας), Κωνσταντίνος Ζωγράφος (Αρκαδίας), Ανδρέας Π. Μεταξάς (Λακωνίας), Αναγνώστης Μοναρχίδης (Ακαρνανίας και Αιτωλίας), Ιωάννης Αμβροσιάδης (Φωκίδος και Λοκρίδος), Μ. Σχινάς (Αττικής και Βοιωτίας), Γεώργιος Αινιάν (Εύβοιας), και Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός (Κυκλάδων)</ref> και στη συνέχεια τον Οκτώβριο του [[1835]] σύμβουλος της Επικράτειας. Σύντομα όμως συκοφαντήθηκε από αντιπάλους του ως ύποπτος για τις φιλελεύθερες αρχές του οπότε και απελάθηκε στην [[Σύρος|Σύρο]] απ'´όπου δραπέτευσε και κατέφυγε στην [[Μασσαλία]]. Όμως μετά πάροδο λίγου χρόνου το ίδιο έτος (1835) ανακλήθηκε αφού κρίθηκε ακίνδυνος<ref>Είχε προηγηθεί η δική του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα</ref> απο την [[Αντιβασιλεία Όθωνα 1833|Αντιβασιλεία]] και στάλθηκε στην [[Μαδρίτη]] και στην [[Λισσαβόνα]], ως πρέσβης της Ελλάδος<ref>Ήταν η πρώτη Ελληνική(επίσημα) παρουσία στην Ιβηρική Χερσόνησο. Διέμεινε εκεί 4 χρόνια (1835-1839)</ref>. Το 1839 όταν επέστρεψε στην Ελλάδα επαναδιορίστηκε σύμβουλος της Επικρατείας.

Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1843 ο λαός επαναστάτησε κατά του στέμματος ζητώντας την μετάβαση του πολιτεύματος από απόλυτη μοναρχία σε συνταγματική. Τις κρίσιμες εκείνες ώρες του πρωϊνούπρωινού της 3ης Σεπτεμβρίου του 1843 ο Όθωνας ανέθεσε στον Ανδρέα Μεταξά να σχηματίσει κυβέρνηση με σκοπό την προετοιμασία αρχών και λαού για την ψήφιση του Συντάγματος. Ο Μεταξάς επέδειξε απόλυτη ψυχραιμία και μετριοπάθεια και για να αποφύγει το διχασμό του έθνους ζήτησε από τον Όθωνα να σχηματίσει υπουργείο με την συμμετοχή του φαναριώτη Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου και του Γαλλόφιλου Ιωάννη Κωλέττη. Σχημάτισε κυβέρνηση στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 και ήταν ο πρώτος στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος αρχηγός κυβερνήσεως που ονομάστηκε πρωθυπουργός. Κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του διατήρησε τη τάξη και διενήργησε [[Ελληνικές εκλογές 1843|τις εκλογές]] για τη σύγκλιση της [[Η της Γ’ Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσις|Α΄ Εθνικής Συνέλευσης στη οποία εκλέχθηκε "τιμής ένεκεν" σε πέντε περιφέρειες και έλαβε μέρος στις εργασίες της. Τον επόμενο χρόνο που διενεργήθηκαν πάλι εκλογές της Α΄ Περιόδου (1844-1845) εκλέχθηκε βουλευτής Αττικής γενόμενος στη συνέχεια στην [[Κυβέρνηση Ιωάννη Κωλέττη 1844|κυβέρνηση Κωλέττη]] υπουργός των Οικονομικών, θέση που διατήρησε από τον Αύγουστο 1844 μέχρι τον Αύγουστο του 1845, όταν παραιτήθηκε ύστερα από την προσπάθεια του τελευταίου να ανατρέψει το σύνταγμα. Κατά τα έτη 1846 και 1847 διετέλεσε γερουσιαστής και από το 1850 μέχρι το 1859 βουλευτής Αττικής. Το [[1850]] προάχθηκε στο βαθμό του αντιστρατήγου όπου και παρασημοφορήθηκε από τον Βασιλέα Όθωνα με τον Μεγαλόσταυρο. Στις [[15 Σεπτεμβρίου]] του ίδιου έτους στάλθηκε ως πρέσβης της Ελλάδος στη [[Κωνσταντινούπολη]].