Ιωάννης Δεληγιάννης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 10:
 
==Εξουσία==
Μετά τον αποκεφαλισμό του πανίσχυρου προκρίτου [[Ανδρούτσος Ζαΐμης|Ανδρουτσάκη Ζαΐμή]] το [[1787]], ο Ιωάννης Δεληγιάννης έγινε ο πρώτος προεστός της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] και έλαβε το αξίωμα του μωραγιάννη, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του. Η θέση του αυτή, σε συνδυασμό με την ισχυρή του προσωπικότητα και την τεράστια περιουσία του, προβλημάτησεπροβλημάτισε όχι μόνο τους Τούρκους αγάδες, αλλά και τους άλλους προεστούς της Πελοποννήσου.
 
Λίγα χρόνια μετά, το [[1790]], ο Τούρκος προύχοντας [[Χατζή Αλής|Χασεκή Αλήαγας Λαλιώτης]], πλήρωσε έναν Τούρκο Λαγκαδινό να δολοφονίσειδολοφονήσει τον Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο Τούρκος παραμόνευε σε ένα χριστιανικό σπίτι και πυροβόλησε τον Δεληγιάννη ο οποίος έτυχε να συνοδεύεται από έναν μόνο υπηρέτη. Το βόλι πέτυχε τον προεστό στην δεξιά ωμοπλάτη. Ο υπηρέτης του κατάφερε να σκοτώσει τον Τούρκο, αλλά ο Δεληγιάννης είχε τραυματιστεί σοβαρά, με αποτέλεσμα το δεξί του χέρι να αχρηστευτεί για πάντα.<ref> Δεληγιάννης Κανέλλος, ''Απομνημονεύματα'', εκδ. Πελεκάνος, Αθήνα 2005, σελ 23 </ref>
 
Στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου, ο Ιωάννης Δεληγιάννης μαζί με άλλους Τούρκους και Χριστιανούς προκρίτους προσπαθούν να καταστείλουν τις πολυάριθμες ομάδες ληστών που λυμαίνονταν την Πελοπόννησο. Για να το πετύχει αυτό αναγκάστηκε να βοηθήσει κάποιους από αυτούς (όπως τον [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Θεόδωρο Κολοκοτρώνη]]), αλλά στη συνέχεια τους κυνήγησε.
Γραμμή 20:
Με τον καιρό όμως άρχισαν να απογοητεύονται. Σε ένα συμβούλιο των Τούρκων και Ελλήνων προεστών, ο Ιωάννης Δεληγιάννης προτείνει να ζητήσουν βοήθεια από τον [[Ναπολέων Βοναπάρτης|Ναπολέοντα Βοναπάρτη]] και όχι από τους Ρώσους σε περίπτωση πολέμου Τουρκίας-Ρωσίας. Στο τέλος του συμβουλίου ορκίστηκαν να παραμείνουν όλοι αδελφωμένοι.
 
Το [[1812]], ο [[Ιντζελή Πασάς]] αντικαθιστά τον Βελή Πασά και ο [[Σωτηράκης Λόντος]] πέφτει σε δυσμένεια. Αναθαρρώντας, οι υπόλοιποι προεστοί, κυριώςκυρίως οι Τούρκοι, αρχίζουν τις συκοφαντίες εναντίον του. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1813, παρουσία όλων των προεστών, ο [[Σωτηράκης Λόντος]] αποκεφαλίζεται στα σκαλιά του Σεραγιού της Τρίπολης από έναν Τούρκο ιππέα αφήνοντας τους Δεληγιανναίους επικεφαλής των προεστών. Πολλοί κατηγόρησαν τον Ιωάννη Δεληγιάννη για συνέργια σε αυτήν την πράξη.<ref> Δεληγιάννης Κανέλλος, ''Απομνημονεύματα'', εκδ. Πελεκάνος, Αθήνα 2005, σελ 77 </ref>
 
==Θάνατος==
Τον Ιανουάριο του [[1815]] ο Ιωάννης Δεληγιάννης αρρωσταίνει βαριά και μένει κατάκοιτος στο σπίτι του στα [[Λαγκάδια Αρκαδίας|Λαγκάδια]]. Μεταβιβάζει την εξουσία του στον γιο του [[Θεοδωράκης Δεληγιάννης|Θεοδωράκη Δεληγιάννη]]. Την κατάσταση αυτήν, εκμεταλλεύονται οι υπόλοιποι προεστοί και κυρίως ο γιος του [[Σωτηράκης Λόντος|Σωτηράκη Λόντου]], [[Ανδρέας Σ. Λόντος|Ανδρέας Λόντος]], οι οποίοι αρχίζουν να τον διαβάλλουνδιαβάλουν στους Τούρκους. ΄Ετσι, στις [[12 Φεβρουαρίου]] [[1816]] με σουλτανικό φιρμάνι, ο Ιωάννης Δεληγιάννης αποκεφαλίζεται στο σπίτι του από τους Τούρκους. Το σώμα του ρίχνεται στον κήπο του σπιτιού και το κεφάλι του μεταφέρεται ως λάφυρο στον Σιακήρ πασά. Τα αίματα στους τοίχους του δωματίου όπου δολοφονήθηκε ήταν εμφανή μέχρι αρκετά πρόσφατα.
 
==Έργα==