Λάζαρος Τσάμης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Αποσαφήνιση: Μοναστήρι → Μοναστήρι (ΠΓΔΜ) |
|||
Γραμμή 48:
Ο Λάζαρος πληροφορήθηκε την επιτυχή έκβαση της επιχείρησης εξοπλισμού των βουλγαρικών ανταρτικών ομάδων και ενημέρωσε αμέσως τον Γερμανό Καραβαγγέλη για την λαθραία εισαγωγή των όπλων και την αδράνεια των ελληνικών μηχανισμών. Ο Μητροπολίτης έστειλε τότε δύο μέλη της οργάνωσής του στην Αθήνα, τους Γεώργιο Γκιάμο και παπά Ηλία Παπαδημητρίου από τη [[Χάλαρα Καστοριάς|Χάλαρα]] (Ποδοβίστα) Καστοριάς, με αποστολή να εντοπίσουν τον Βασίλ Τσακαλάρωφ και να τον υποδείξουν στις ελληνικές αστυνομικές αρχές. Από την ατυχή αστυνομική επιχείρηση ο Τσακαλάρωφ κατόρθωσε να διαφύγει αφού αναγνώρισε τα δύο άτομα που τον είχαν καταδώσει στην [[Ελληνική Χωροφυλακή]].<ref> Αρχείον [[Υπουργείο Εξωτερικών (Ελλάδα)|Υπουργείου Εξωτερικών]] Φ.ΑΑΚ/Ζ., Έκθεσις υπ΄ αριθμ. 154/23-3-2002, Προξενείο Μοναστηρίου</ref><ref> [[Γενικό Επιτελείο Στρατού]]-Διεύθυνση Ιστορίας, ''Ο Μακεδονικός αγώνας και τα εις Θράκη γεγονότα 1979'', σ. 107</ref>
Τον Μάιο του [[1902]], ο Τσακαλάρωφ εισήλθε στο χωριό Χάλαρα, τους συνέλαβε και κατόπιν βασανιστηρίων τους απέσπασε τα ονόματα των Ελλήνων συνεργατών του Καραβαγγέλη που είχαν παρεισφρήσει στην βουλγαρική οργάνωση ΕΜΕΟ και τους δολοφόνησε. Μετά από αυτές τις αποκαλύψεις, άρχισαν οι δολοφονίες των αποκαλυφθέντων συνεργατών από τον κατάλογο που συνέταξε ο Τσακαλάρωφ. Μετά την εκτέλεση των πέντε πρώτων που ήταν σημειωμένοι στον κατάλογο, έγινε η πρώτη δολοφονική απόπειρα κατά του Λάζαρου Τσάμη, που όμως διέφυγε αφού ήταν ενημερωμένος για τις πρώτες δολοφονίες και ήταν προετοιμασμένος. Στις [[19 Αυγούστου]] [[1902]] κοντά στο χωριό [[Τρίγωνο Φλώρινας|Τρίγωνο]] (Όστιμα) γίνεται αποφασιστική μάχη διαρκείας οκτώ ωρών μεταξύ των σωμάτων του καπετάν [[Κώττας Χρήστου|Κώττα]] και του Τσακαλάρωφ. Στη μάχη παίρνουν μέρος και οι αδελφοί Τσάμη και άλλοι Πισοδερίτες, και εξαναγκάζεται ο Τσακαλάρωφ να αποσυρθεί από την περιοχή.<ref name=Koemtzopoulos72> Ν.Γ. Κοεμτζόπουλος, ''Καπετάν Κώττας, Ο Πρώτος Μακεδονομάχος'', Αθήναι 1968, σ. 72</ref> Ο Λάζαρος μετά την μάχη, πήγε στο [[Μοναστήρι (ΠΓΔΜ)|Μοναστήρι]] και ζήτησε οδηγίες από το Eλληνικό Προξενείο. Εκεί συνάντησε τον Yποπρόξενο [[Ίωνας Δραγούμης|Ίωνα Δραγούμη]] που τον προέτρεψε να μεταβεί στην Αθήνα.<ref name=Koemtzopoulos72/><ref name=AnestopoulosB106> Άγγελος Κ. Ανεστόπουλος, ''Mακεδονικός Αγών 1903-1908'', Θεσσαλονίκη 1965, τόμος Β', σ. 106 </ref>
Πράγματι τον Νοέμβριο του [[1902]], ο Λάζαρος μετέβη μαζί τον αδελφό του Παπασταύρο στην Αθήνα, όπου στο σπίτι της [[Οικογένεια Δραγούμη|οικογενείας Δραγούμη]], συνάντησε τον μετέπειτα πρωθυπουργό [[Στέφανος Δραγούμης|Στέφανο Δραγούμη]], τον [[Ανθυπολοχαγός|ανθυπολοχαγό]] [[Παύλο Μελά]], τον παιδαγωγό [[Ιωάννης Δέλλιος|Ιωάννη Δέλλιο]], τον παιδαγωγό [[Αναστάσιος Πηχεών|Αναστάσιο Πηχεών]] καθώς και τον [[εκδότης|εκδότη]] της εφημερίδας ''[[Εμπρός (εφημερίδα)|Εμπρός]]'' [[Δημήτριος Καλαποθάκης|Δημήτριο Καλαποθάκη]].
Γραμμή 103:
Στις [[10 Σεπτεμβρίου]] [[1905]], ο Λάζαρος συμμετείχε με τα σώματα του καπετάν Βάρδα και του καπετάν Γεωργίου Βλαχογιάννη (Οδυσσέα) στην νικηφόρα μάχη του Αγίου Γερμανού (Γέρμα) Πρεσπών. Αυτό το γεγονός οδήγησε το Βουλγαρικό Κομιτάτο να οργανώσει μια ακόμη, την δεύτερη απόπειρα δολοφονίας του. Το δεύτερο δεκαήμερο του Οκτωβρίου του [[1905]], στο 18ο χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Πισοδερίου - Πρεσπών και στη θέση Σέλτσα, στήθηκε δολοφονική ενέδρα από την οποία διέφυγε προφασιζόμενος ότι είναι άλλος και ότι ο Λάζαρος έρχεται πίσω του.<ref> Άγγελος Κ. Ανεστόπουλος, ''Mακεδονικός Αγών 1903-1908'', Θεσσαλονίκη 1965, τόμος B', σ. 109</ref>
Μετά την αποτυχία της δολοφονίας του, ακολούθησε από τους κομιτατζίδες ο εμπρησμός της Ιεράς Μονής Αγίας Τριάδος που απέχει ελάχιστα χιλιόμετρα από το Πισοδέρι,
===Η δολοφονία του αδελφού του και η μερική τύφλωσή του===
| |||