Πέτρος Βούλγαρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

}}

Ο '''Πέτρος Βούλγαρης''' ([[13 Ιουλίου]] [[1883]], [[Ύδρα]] - [[Αθήνα]], [[26 Νοεμβρίου]] [[1957]]) ήταν Έλληνας ναύαρχος που διετέλεσε πρωθυπουργός κατά την περίοδο του Εμφυλίου.

Γεννήθηκε στην [[Ύδρα]] και ήταν γιος του Γεωργίου Βούλγαρη και της Αρχόντως Ι. Βατσαξή. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την σπουδαία οικογένεια Βούλγαρη, ο προπάππους του δε, Νικόλαος Βούλγαρης ήταν αδερφός του [[Γεώργιος Βούλγαρης|Γεώργιου Βούλγαρη]] και θείος του [[Δημήτριος Βούλγαρης|Δημήτριου Βούλγαρη]]. Έζησε λίγα χρόνια στην [[Ύδρα]] και το [[1855]], έτος θανάτου του πατέρα του, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην [[Αθήνα]], στο σπίτι της οικογένειας Βατσαξή στην οδό Σωνιέρου 16 στην περιοχή της Πλατείας Βάθη.

 

Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο, στο σχολαρχείο, στο Γυμνάσιο και στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων απ' όπου αποφοίτησε με το βαθμό του Σημαιοφόρου. Ξεκίνησε τη ναυτική του καριέρα υπηρετώντας σε πλοία του Ελληνικού Στόλου. Μετεκπαιδεύτηκε στο Γαλλικό στόλο και επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνέχισε να υπηρετεί σε πολεμικά πλοία του στόλου. Πολιτικά υπήρξε υποστηρικτής του [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθερίου Βενιζέλου]], επηρεασμένος προφανώς από τους συμπατριώτες του [[Αντώνιος Σταχτούρης|Αντώνιο Σαχτούρη]] και [[Παύλος Κουντουριώτης|Παύλο Κουντουριώτη]]. Τοποθετήθηκε Διευθυντής του Γραφείου Υπουργού Ναυτικών και αργότερα ως Διευθυντής της Αεροπορικής Βάσης Παλαιού Φαλήρου. Στα [[1924]] και [[1935]] αποστρατεύτηκε για πολιτικούς λόγους με το βαθμό του Υποναυάρχου ΠΝ και έκτοτε ιδιώτευσε εργαζόμενος μέχρι του 1941, όταν με την κατάρρευση του Ελληνο - γερμανικού μετώπου διέφυγε με την οικογένειά του στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στο [[Κάιρο]].

Το Μάρτιο του [[1943]] ο Πρωθυπουργός [[Εμμανουήλ Τσουδερός]] του ανέθεσε το Υπουργείο Αεροπορίας και τον Απρίλιο του [[1944]] ο Πρωθυπουργός [[Σοφοκλής Βενιζέλος]] τον επανέφερε στην ενέργεια με το βαθμό του Αντιναυάρχου ΠΝ. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στην [[Ελλάδα]] ως Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και Αρχηγός Στόλου.

Στις [[8 Απριλίου]] του [[1945]] αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας ([[Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Απριλίου 1945]] και [[Κυβέρνηση Πέτρου Βούλγαρη Αυγούστου 1945]]) και υπηρετεί στη θέση αυτή επί έξι μήνες και εννέα ημέρες, προσπαθώντας να ενώσει τα διεστώτα στον πολιτικό χώρο και να φέρει σε συνεννόηση τα πολιτικά κόμματα. Η βραχύβια περίοδος πρωθυπουργίας του χαρακτηρίζεται από μετριοπαθή στάση, σύνεση, αποφασιστικότητα και ικανότητα, αρετές που δε στάθηκαν αρκετές να ξεπεράσει τα οξυμένα πολιτικά πάθη και να οδηγήσει τη χώρα σε δημοψήφισμα για την επάνοδο ή όχι του Βασιλέα [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεωργίου του Β΄]] και σε εκλογές για την ανάδειξη μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Η απογοήτευση και το πολιτικό αδιέξοδο τον οδήγησαν σε παραίτηση από το αξίωμά του στις [[8 Οκτωβρίου]] [[1945]]. Επέστρεψε αθόρυβα στον ιδιωτικό βίο και εργάστηκε μέχρι το θάνατό του στις επιχειρήσεις Μποδοσάκη.

Πέθανε στις [[26 Νοεμβρίου]] του [[1957]] στο [[Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών]] από καρδιακή ανεπάρκεια σε ηλικία 74 ετών. Η κηδεία του έγινε στη [[Μητρόπολη Αθηνών]], του αποδόθηκαν δε τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού. Η ταφή του έγινε δημοσία δαπάνη στο [[Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών]]. Από το γάμο του με την ιταλικής καταγωγής Ερώ ντε Πιαν απέκτησε δύο παιδιά, την Αρχόντω - Τατιανή και τον Γεώργιο.