Οργανική χημεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
'''Οργανική Χημεία''' ονομάζεται ο κλάδος της [[Χημεία|Χημείας]] ο οποίος μελετά τη δομή, τις ιδιότητες, τη [[χημική σύνθεση|σύνθεση]], τις [[χημική αντίδραση|αντιδράσεις]] και την παραγωγή των [[χημικές ενώσεις|ενώσεων]] του [[άνθρακας|άνθρακα]] που περιλαμβάνουν τους [[υδρογονάνθρακες]] και τα παράγωγά τους<ref>Όλες οι ενώσεις του άνθρακα θεωρητικά μπορούν να παραχθούν από υδρογονάνθρακες, με αντικατάσταση ατόμων υδρογόνου με άτομα από άλλα χημικά στοιχεία</ref>, με ορισμένες εξαιρέσεις (δείτε παρακάτω ποιες και γιατί). Αυτές μπορεί να περιέχουν και άλλα [[χημικό στοιχείο|χημικά στοιχεία]] εκτός του άνθρακα, όπως το [[υδρογόνο]], το [[άζωτο]], το [[οξυγόνο]], τα [[αλογόνα]], το [[θείο]], τον [[φωσφόρος|φωσφόρο]], το [[πυρίτιο]], το [[βόριο]] καθώς και διάφορα [[μέταλλα]] ή και [[μεταλλοειδή]]<ref>Robert T. Morrison, Robert N. Boyd, and Robert K. Boyd, ''Organic Chemistry'', 6th edition (Benjamin Cummings, 1992, ISBN 0-13-643669-2) - this is "Morrison and Boyd", a classic textbook</ref><ref>[[John D. Roberts]], [[Marjorie C. Caserio]], ''Basic Principles of Organic Chemistry'',(W. A. Benjamin, Inc. ,1964) - another classic textbook</ref><ref>Richard F. and Sally J. Daley, ''Organic Chemistry'', Online organic chemistry textbook. [http://www.ochem4free.info Ochem4free.info]</ref><ref>Θεωρητικά δεν αποκλείεται κανένα στοιχείο. Στην πράξη, για την ώρα εξαιρούνται μερικά [[ευγενή αέρια]] και όσα για πρσκτικούς λόγους δεν έχουν δοκιμαστεί, δηλαδή όσα είναι πολύ ασταθή ή έχουν παραχθεί σε πολύ μικρές ποσότητες.</ref>.
Ο πρώτος που μελέτησε συστηματικά τις [[οργανικές ενώσεις]] ήταν ο [[Καρλ Γουΐλχελμ Σηλ]] (''Carl Wilhelm Scheele''), ο οποίος απομόνωσε πλήθος οργανικών ενώσεων από φυτικές και ζωικές ύλες. Ο [[Τζονς Τζάκομπ Μπερζέλιους|Τζονς Τζάκομπ Μπερζέλιους]] (''Jöns Jacob Berzelius''), ένας [[ιατρική|γιατρός]], εισήγαγε τον όρο «Οργανική Χημεία» το [[1807|1807]], για τη μελέτη των χημικών ενώσεων που προέρχονται από [[βιολογία|βιολογικές πηγές]]. Μέχρι και τις αρχές του [[19ος αιώνας|19ου αιώνα]] αιώνα οι φυσιοδύφες και οι επιστήμονες παρατήρησαν ορισμένες κρίσιμες διαφορές μεταξύ των χημικών ενώσεων που προέρχονται από ζώντες οργανισμούς και αυτών που δεν προέρχονται. Οι χημικοί της περιόδου σημείωσαν ότι φαινόταν να υπάρχουν ουσιαστικές αλλά ανεξήγητες (για την εποχή) διαφορές μεταξύ των ιδιοτήτων των δυο αυτών κατηγοριών χημικών ενώσεων. Γι' αυτό διατυπώθηκε και έγινε ευρύτατα αποδεκτή η [[Βιταλισμός|Θεωρία της ζωτικής δύναμης]] (''vis vitalis''), σύμφωνα με την οποία υπάρχει μια άγνωστη προέλευσης δύναμη στις οργανικές ενώσεις αλλά όχι στις ανόργανες και η οποία εξηγούσε (τρόπος του λέγειν δηλαδή) τις διαφορές στις ιδιότητες και εμπόδιζε την παραγωγή οργανικών ενώσεων από μη οργανικές, παρά μόνο μέσα σε ζωντανούς οργανισμούς. Ο [[Φριέντριχ Βόχλερ|Φριέντριχ Βόχλερ]] (''Friedrich Wöhler'') θεωρείται ευρύτατα ως ένας πρωτοπόρος της οργανικής χημείας, αφού με την εργαστηριακή σύνθεση της ουρίας που πραγματοποίησε διέψευσε τη μυθώδη θεωρία της ζωτικής δύναμης. Η ιστορική διεργασία που ακολούθησε ονομάζεται [[σύνθεση Wöhler]]
<div style='text-align: center;'>
(ανόργανο [[κυανικό αμμώνιο]]) <math>\mathrm{NH_4CNO \xrightarrow{\triangle} H_2NCONH_2} </math> (οργανική ουρία)
| |||