Φλάβιος Αρριανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Νικομήδεια]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]](στην Βυθηνία) γύρω στο [[95]] μ.Χ. και πέθανε σ' αυτή γύρω στο [[180]] μ.Χ. Σπούδασε πρώτα στη [[Νικόπολη Ηπείρου|Νικόπολη]] της Ηπείρου κοντά στο στωικό φιλόσοφο [[Επίκτητος|Επίκτητο]] και κατόπιν,μετά τον θανατο του Επικτήτου(120μΧ)συμπλήρωσε τις σπουδές του στην [[Αθήνα]] με τη φιλοσοφική και τη ρητορική. Ο Αρριανός τιμούσε πολύ το δάσκαλό του Επίκτητο(τον θαύμαζε τόσο πολύ για την διδασκαλία του,που κατέγραψε τα όσα δίδασκε στο φιλοσοφικό του έργο,Επικτήτου Διατριβαί)και είχε σαν παράδειγμα του,επάνω στα συγγραφικά του έργα,τον [[Ξενοφών|Ξενοφώντα]].

Ο [[Αδριανός]](τότε Ρωμαίος αυτοκράτορας), που τον γνώρισε στην Αθήνα, για τις αρετές του τον έκανε έπαρχο της [[Καππαδοκία|Καππαδοκίας]],για επτά χρόνια(απο το 130-137μΧ),αξίωμα που δόθηκε σε Έλληνα για πρώτη φορά απο τους Ρωμαίους,του έδωσε τα δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη κι ο Αρριανός απόκτησε τ' όνομα Φλάβιος κι έγινε "υποκατάστατος ύπατος". Με τις διοικητικές ικανότητες και την ανδρεία του απόκρουσε τις επιδρομές του σκυθικού λαού των Αλανών εναντίον του Ρωμαϊκού κράτους.,ενώ παράλληλα διακρίθηκε και για το έξοχο ερευνητικό του πνεύμα.Στην Αθήνα γύρισε ξανά τοαφότου 171έπαψε μνα Χ.είναι διοικητής στην Καππαδοκία,όπου πήρε τον τίτλο του Αθηναίου πολίτη και το 145μΧ διορίστηκε από τον Αδριανό άρχοντας των Αθηνών. Στα 171 μ.Χ. ήταν πρύτανης της Πανδιονίδας φυλής.

Γέρος πια άφησε την Αθήνα κι έφυγε για την πατρίδα του, όπου έγινε ιερέας της [[Δήμητρα (μυθολογία)|Δήμητρας]] και της [[Περσεφόνη|Περσεφόνης]].Η Εκείπιθανότερη ασχολήθηκεημερομηνία και με τα συγγράμματά του και είναι άγνωστο πότε ακριβώς πέθανε. Το πιο πιθανό φαίνεται πωςθανάτου είναι το 175 μ.Χ175μΧ.

Τα έργα του είναι ιστορικά, φιλοσοφικά, γεωγραφικά και πολιτικάστρατιωτικά.

Από τα ιστορικά του το σπουδαιότερο και το καλύτερο, που διασώθηκε ολόκληρο, είναι η "[[Αλεξάνδρου Ανάβασις]]". Αποτελείται από εφτά βιβλία(προς μίμησην της Κύρου Ανάβασιν,του Ξενοφώντα)γραμμένα στην αττική διάλεκτο(ο Αρριανός ήταν γνωστός Αττικιστής της εποχής εκείνης). Περιγράφεται όχι μόνο η εκστρατεία του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγάλου Αλεξάνδρου]] εναντίον της Περσίας, αλλά και ολόκληρη η ιστορία του με τα πιο κύρια στοιχεία. Ο Αρριανός πίστευε πως τα κατορθώματα του Μακεδόνα στρατηλάτη ήταν θέληση και έργο της ειμαρμένης και πως κανένας από τους ανθρώπους δεν έκανε έργα μεγαλύτερα από αυτόν. Στα ιστορικά αναφέρονται επίσης τα "Μετά τον Αλέξανδρον", δέκα βιβλία, που αποσπάσματά τους υπάρχουν σήμερα, τα "Βιθυνιακά" και τα "Παρθενικά" που είναι χαμένα.Η καταγραφή της εκστρατείας του Μ.Αλεξάνδρου έγινε λόγω του θαυμασμού του Αρριανού για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό,παρόλο που ο ίδιος ήταν Ρωμαίος με σημαντικότατα ρωμαικά αξιώματα.Οι σημαντικότερες πηγές πληροφοριών της Αλεξάνδρου Ανάβασις ήταν απο τα έργα προηγούμενων ιστοριογράφων που ασχολήθηκαν με τον Μ.Αλέξανδρο,του Πτολεμαίου και του Αριστόβουλου,των οποίων τα έργα θεωρούσε πιο αξιόπιστα απο των υπολοίπων.Η Αλεξάνδρου Ανάβασις σαν μεταγενέστερο έργο,απο την εποχή του Αλεξάνδρου,υστερεί σημαντικά στην αναφορά των πολιτικών του αποφάσεων ή της εκπολιτιστικής εκστρατείας του.Παρόλαυτα,η αντικειμ΄νικο και η ακρίβεια του έργου του,επάνω στα ιστορικά γεγονότα,το κατατάσουν στην πιο αξιόπιστη πηγή πληροφοριών για την αποστολή του Μ.Αλεξάνδρου.

Φιλοσοφικά του έργα ήταν οι "Επικτήτου διατριβαί"(το έργο του,στο οποίο αναφέρεται στην διδασκαλία του Επικτήτου), οχτώ βιβλία, από τα οποία σώθηκαν τα τέσσερα πρώτα και το "Εγχειρίδιον Επικτήτου"(κείμενο μικρής επεκτάσεως,που αποτελούσε περικοπή του Επικτήτου Διατριβαί).

Γεωγραφικά είναι η "Ινδική", σε ιωνική διάλεκτο και οήταν "Περίπλους του Ευξείνου Πόντου", έργο με μεγάλη ακρίβεια και σαφήνεια, γιατί ο ίδιος έκανε αυτά το ταξίδι.Αναφέρεται πάνω σε γεωγραφικες,μετερεωλογικές και άλλες επιστημονικές παρατηρίσεις,τις περισσότερες εκ των οποιων τις έκανε ο ίδιος όταν ακόμη ήταν διοικητής στην Καππαδοκία.Ο περίπλους αυτός έγινε την περίοδο 130-131 στα παράλια του Ευξεινου Πόντου,απο την Τραπεζούντα εώς το Βυζάντιο.Το έργο αυτό το αφιέρωσε στον αυτοκράτορα Αδριανό.

Βιβλία στρατιωτικά : "Έκταξις κατ'Αλανών",που αναφέρεται στην διάταξη του ρωμαικού στρατού κατά των Αλανών και "Τέχνηπεριέχει σημαντικότατες πληροφορίες για τον τρόπο διαβίωσης και παραμέρισης των Ρωμαίων στρατιωτών στις επαρχίες(γράφτηκε το 137,όταν ο Αρριανός ήταν ακόμη διοικητής στην Καππαδοκία) και τακτική"Τέχνη Τακτική" όπου φανερώνεται η αξιόλογη πείρα του Αρριανού για την τακτική και τη στρατηγική του πολέμου(περιέχει κυρίως τις γνώσεις του Αρριανού για τις στρατιωτικές μεθόδους που ακολουθούσαν οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες).

Από τα έργα του σώθηκαν τα περισσότερα,άλλα ακέραια και άλλα μόνον περικοπές τους, γιατί χρησιμοποιήθηκαν στα σχολεία για την ιστορική τους αλήθεια.