Κορνηλία Σκιπιώνις Αφρικάνα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Η Κορνηλία παντρεύτηκε τον [[Τιβέριος Σεμπρόνιος Γράκχος ο Πρεσβύτερος|Τιβέριο Σεμπρόνιο Γράκχο]]. Αν και το ζευγάρι είχε μεγάλη διαφορά ηλικίας - ο Γράκχος ήταν περίπου 45 ετών, ενώ η Κορνηλία μόλις 18 - η ένωση αυτή αποδείχτηκε ευτυχισμένη και μαζί απέκτησαν δώδεκα παιδία,<ref>[[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος]], ''Φυσική Ιστορία'', Βιβλίο VII, 11, 13 </ref> κάτι ιδιαίτερα ασυνήθιστο στα ρωμαϊκά δεδομένα. Από αυτά μονάχα τρία επιβίωσαν μέχρι την ενηλικίωση: η [[Σεμπρονία (αδερφή των Γράκχων)|Σεμπρονία]], που παντρεύτηκε τον εξάδερφό της [[Σκιπίων Αιμιλιανός Αφρικανός|Πούμπλιο Κορνήλιο Σκιπίωνα Αιμιλιανό]], καθώς και δύο αγόρια, ο [[Τιβέριος Σεμπρόνιος Γράκχος|Τιβέριος]] και ο [[Γάιος Σεμπρόνιος Γράκχος|Γάιος]]. Μετά το θάνατο του συζύγου της, η Κορνηλία επέλεξε να παραμείνει χήρα, παρόλο που το χέρι της διεκδίκησε ο βασιλιάς της [[Αρχαία Αίγυπτος|Αιγύπτου]], [[Πτολεμαίος Η' Φύσκων]], ώστε να ασχοληθεί εξ ολοκλήρου με την ανατροφή των παιδιών της, χωρίς να χρησιμοποιεί κάποια παραμάνα. Αργότερα στη ζωή της η Κορνηλία μελέτησε την [[Ελληνική γλώσσα|ελληνική]] και [[λατινική γλώσσα]] και [[λογοτεχνία]]. Πάντα υποστήριζε τις πράξεις των γιων της, ακόμη κι όταν αυτές εξόργιζαν τις συντηρητικές οικογένειες των [[Πατρίκιοι|πατρικίων]], στις οποίες γεννήθηκε και η ίδια. Μετά το βίαιο θάνατό τους, έφυγε από τη Ρώμη για να κατοικήσει στο [[Misenum]], ωστόσο εξακολούθησε να δέχεται επισκέπτες.
 
Ένα ιστορικό ανέκδοτο, που ίσως δεν είναι παρά μια επινόηση, αναδεικνύει την αφοσίωση της Κορνηλίας στους γιους της. Όταν κάποιες φίλες της την ρώτησαν για ποιοποιον λόγο επέλεγε να ντύνεται πολύ απλά κι όχι όπως αρμόζει σε μια πατρικία, η Κορνηλία έδειξε τα δύο αγόρια της λέγοντας: ''«Αυτά είναι τα κοσμήματά μου!»''.<ref>[[Βαλέριος Μάξιμος]], ''Factorum et dictorum memorabilium'', IV, 4</ref> Σύμφωνα με το [[Σενέκας ο Νεότερος|Σένεκα]], όταν έχασε τους γιους της απαγόρευσε στους οικείους τη να καταριούνται την τύχη και δεν εξέφρασε καμία μεταμέλεια.<ref>[[Σενέκας ο Νεότερος]], ''Διάλογοι'', Βιβλίο XII, ''Ad Helviam Matrem de Consolatione'', XVI, 6</ref>
 
Η Ρώμη έτρεφε σε μεγάλη εκτίμηση της αρετές της και όταν πέθανε σε προχωρημένη ηλικία, οι πολίτες αποφάσισαν να στήσουν ένα άγαλμα προς τιμήν της.