Κόμμα Μαύρων Πανθήρων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων''' ήταν μία επαναστατική, αφροαμερικανική, αριστερή οργάνωση, που έδρασε στις Η.Π.Α από το 1968 ως το 1982. Η "προκλητική ρητορική, η αγωνιστική στάση και τα πολιτικά και πολιτιστικά άνθη" της ομάδας, "άλλαξαν μόνιμα το περίγραμμα της Αμερικανικής ταυτότητας". <ref>[http://%5B%5BCurtis.%20Life%20of%20A%20Party.%20Crisis%20;%20Sep/Oct2006,%20Vol.%20113%20Issue%205,%20p30-37,%208p%5D%5D [[Curtis. Life of A Party. Crisis ; Sep/Oct2006, Vol. 113 Issue 5, p30-37, 8p<nowiki>]]</nowiki>]]</ref>

Ιδρύθηκε στο Όκλαντ της Καλιφόρνιας στις 15 Οκτώβρη του 1966, και αρχικός στόχος ήταν η προστασία της Αφροαμερικανικής κοινότητας από την αστυνομική βαρβαρότητα. Η ηγεσία της ασπαζόταν την κομμουνιστική (ιδιαίτερα τη Μαοϊκή) θεωρία όμως εξαιτίας του αρχικής φήμης της ομάδας ως μαύρης εθνικιστικής ''γκρούπας'', προσέλκυσε ποικίλα μέλη. Στο απόγειο της το 1969, 250.000 άνθρωποι λάμβαναν την εφημερίδα της οργάνωσης, ενώ είχε 10.000 μέλη. <ref>Asante, Molefi K. (2005). Encyclopedia of Black Studies. Sage Publications Inc.. pp. 135–137</ref><ref>[http://Jessica%20Christina%20Harris.%20Revolutionary%20Black%20Nationalism:%20The%20Black%20Panther%20Party."%20Journal%20of%20Negro%20History,%20Vol.%2085,%20No.%203%20(Summer,%202000),%20pp.%20162–174 Jessica Christina Harris. Revolutionary Black Nationalism: The Black Panther Party." Journal of Negro History, Vol. 85, No. 3 (Summer, 2000), pp. 162–174]</ref>

Οι Δράσεις των Μαύρων Πανθήρων άρχιζαν από τα λεγόμενα "Προγράμματα Επιβίωσης", εμπνευσμένα από τον Μάο Τσε Τούνγκ. Το πρώτο τέτοιο ήταν το "Δωρεάν Πρωινό για τα Παιδιά", που απευθύνονταν σε όλα τα φτωχά παιδιά των Η.Π.Α. Η δράση επεκτάθηκε, και στο απόγειο της, τάιζε κάθε πρωί 10.000 παιδιά. Ήταν τέτοια η ντροπή της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, που αναγκάστηκε λίγο αργότερα να υιοθετήσει παρόμοια προγράμματα. <ref>http://www.blackpanther.org/legacytwo.htm</ref>.

Επίσης γίνονταν μαθήματα πάνω στις πρώτες βοήθειες, σεμινάρια αυτοάμυνας, μαθήματα οικονομίας και πολιτικής, ενώ υπήρχε και διανομή ρούχων σε απόρους, καθώς και προγράμματα επανένεταξης για αλκοολικούς και τοξικομανίες. <ref>http://seattletimes.com/html/localnews/2002270461_danny11.html</ref>

Οι πολιτικές δράσεις της οργάνωσης περιλάμβαναν συνεργασίες με φοιτητικές οργανώσεις, καθώς και πορείες και διαδηλώσεις ενάντια σε πολιτειακούς νόμους που ψηφίστηκαν ενάντια στην οργάνωση και τη δράση της- συγκεκριμένα στο δικαιώματα της για οπλοκατοχή σε δημόσιους χώρους. Μέλη της, αλλά και η ίδια η οργάνωση συνεργάστηκε με ειρηνικά κινήματα αλλά και άλλες αντιρατσιστικές και αριστερές οργανώσεις, όπως το ΚΚ ΗΠΑ και το Κόμμα Ειρήνης και Ελευθερίας. <ref>http://www.rain.org/homeschool/peace-studies/history/peace-and-freedom-party-history.html</ref><ref> "Interview with Angela Davis". BookTV. 2004-10-03.</ref>

Οι συγκρούσεις με την αστυνομία υπήρξαν πολλές. Ο αρχηγός του FBI, Τζ. Έντγκαρ Χούβερ τους χαρακτήρισε ως "Τη μεγαλύτερη απειλή στην εσωτερική ασφάλεια της χώρας",<ref>Stohl, Michael. The Politics of Terrorism CRC Press. Page 249</ref>, ενώ η αστυνομία σκότωσε συνολικά 34 μέλη των Μαύρων Πανθήρων <ref>interview with Kathleen Cleaver on May 7, 2002 published by the PBS program P.O.V. and being published in Introduction to Black Panther 1968: Photographs by Ruth-Marion Baruch and Pirkle Jones, (Greybull Press)</ref>

Εκτός από την αλλαγή κατεύθυνσης του Κόμματος προς μεγαλύτερη συμμετοχή στην εκλογική αρένα, η Μπράουν αύξησε επίσης την επιρροή των γυναικών Πανθήρων με την τοποθέτηση τους σε πιο εμφανείς ρόλους μέσα στην ανδροκρατούμενη οργάνωση. Η Μπράουν ισχυρίζεται πως αυτή η προσπάθεια της ενάντια στον διάχυτο σεξισμό μέσα στο Κόμμα ήταν πολύ αγχωτική γι 'αυτήν και την οδήγησε στην εξάρτηση της σε Thorazine ως έναν τρόπο για να ξεφύγει από τις πιέσεις του Κόμματος. <ref>Perkins, Margo V. Autobiography As Activism: Three Black Women of the Sixties. University Press of Mississippi. Jackson,2000. p. 5, 13.</ref>

Το 1977, μετά την επιστροφή του Newton, ενός ηγετικού στελέχους των Μαύρων Πανθήρων που είχε βρει άσυλο στην Κούβα, μετά από κατηγορίες από την αστυνομία, και της διαταγή του για τον ξυλοδαρμό μιας γυναίκας μέλους που είχε οργανώσει πολλά από τα κοινωνικά προγράμματα του Κόμματος, η Μπράουν έφυγε από το Κόμμα. <ref>Brown, Elaine. A Taste of Power: A Black Woman's Story. Double Day. New York, 1992. pp. 444–450</ref>

Αν και πολλοί επιστήμονες και ακτιβιστές σήμερα , ορίζουν την πτώση του Κόμματος στην περίοδο πριν η Μπράουν γίνει ηγέτης, ένας ολοένα και μικρότερος αριθμός μελών των Πανθήρων συνέχισε να υπάρχει στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Μέχρι το 1980, η συμμετοχή είχε συρρικνωθεί στα μόλις 27 μέλη, και τελικά έκλεισε τελικά το 1982, αφού είχε γίνει γνωστό ότι ο Newton είχε υπεξαιρέσει κεφάλαια από το κόμμα για να αγοράσει ναρκωτικά. <ref>Pearson 1994, pp. 299</ref>