Δημήτριος Βούλγαρης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 16:
|προκάτοχος = [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος]]
|διάδοχος = [[Αθανάσιος Μιαούλης]]
|αξίωμα2 = [[Αρχείο:Royal Coat of Arms of Greece (1863-1936).svg|22px]]<br />'''[[Κατάλογος Πρωθυπουργών της Ελλάδας|Πρωθυπουργός της Ελλάδας]]'''<br/><small>(
|έναρξη2 = 11 Οκτωβρίου 1862
|λήξη2 = 9 Φεβρουαρίου 1863
Γραμμή 70:
Το [[1825]] εξελέγη πληρεξούσιος για την [[Γ' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου|Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου]] και το [[1829]] για την [[Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους|Δ΄ Εθνοσυνέλευση του Άργους]] ως πληρεξούσιος Ύδρας. Κατά την καποδιστριακή εποχή συντάχθηκε με τους αντικαποδιστριακούς τηρώντας σκληρή αντιπολιτευτική στάση και λαμβάνοντας μέρος στα γεγονότα της ανταρσίας της Ύδρας ως εκλεγμένος δημογέροντας.
Το [[1832]] διορίστηκε υπουργός ναυτικών, θέση από την οποία παραιτήθηκε μη δεχόμενος να υποβιβάσει τους αγωνιστές του 1821. Το [[1837]] εξελέγη δήμαρχος Ύδρας παραμένοντας στον δημαρχιακό θώκο για έξι χρόνια. Το [[1845]] διορίστηκε γερουσιαστής και δύο χρόνια αργότερα ορκίστηκε υπουργός ναυτικών στην κυβέρνηση Κωλέττη. Τα επόμενα χρόνια ανέλαβε το υπουργείο οικονομικών στην κυβέρνηση Κανάρη ([[1848]]) από όπου όμως παραιτήθηκε. Τον Σεπτέμβριο του [[1855]] ανέλαβε να σχηματίσει κυβέρνηση, στην οποία και κράτησε για τον εαυτό του το υπουργείο εσωτερικών. Η κυβέρνηση τελικώς παραιτήθηκε δύο χρόνια αργότερα ύστερα από προσωπική σύγκρουση Βασιλιά - Βούλγαρη
Με την έξωση του Όθωνα, ο Βούλγαρης σχημάτισε την [[Προσωρινή Κυβέρνησις της Ελλάδος (1862)|επαναστατική κυβέρνηση του 1862]], την οποία διοικούσε
Έτσι το [[1874]], μέσα σε κλίμα πολιτικής αυθαιρεσίας της τότε κυβέρνησης του Δ. Βούλγαρη, o [[Χαρίλαος Τρικούπης]] έγραψε στην εφημερίδα "''[[Καιροί (εφημερίδα)|Καιροί]]''" ένα σαρκαστικό άρθρο με τον τίτλο «'''Τις πταίει'''», που δημοσιεύτηκε στις [[29 Ιουνίου]] του [[1874]], στο οποίο κατήγγειλε το πολιτικό σύστημα της εποχής, αλλά ουσιαστικά κατηγορούσε το Βασιλιά, επειδή μετά την πτώση του Δεληγιώργη, εξ αιτίας των Λαυρεωτικών, είχε χρήσει κυβέρνηση εκείνη του Βούλγαρη που ήταν μειοψηφίας. Σημειώνεται ότι την εποχή εκείνη με το υφιστάμενο Σύνταγμα κανένα κόμμα δεν μπορούσε να πλειοψηφήσει από μόνο του. Έτσι όλοι οι τότε κυβερνητικοί σχηματισμοί ήταν κυβερνήσεις μειοψηφίας. Ο δε Βασιλιάς, προκειμένου ν' αποφύγει κατάσταση ακυβερνησίας με συνεχείς επαναλαμβανόμενες και ατελέσφορες εκλογές, αναγκαζόταν κάθε φορά να χρίζει κυβέρνηση το κόμμα εκείνο με τη λιγότερη μειοψηφία.
|