Επίσκοπος Κερνίτζης και Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Elena153 (συζήτηση | συνεισφορές)
διορθ
Elena153 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ επέκταση
Γραμμή 1:
Ο '''Ηλίας Μηνιάτης''' ([[Ληξούρι]] [[1669]]- [[Πάτρα]] [[1714]]) ήταν ο σημαντικότερος εκκλησιαστικός ρήτορας της [[Τουρκοκρατία|Τουρκοκρατίας]] και διατέλεσε επίσκοπος Κερνίτζης και Καλαβρύτων κατά τα τρια τελευταία χρόνια της ζωής του.
Γεννήθηκε στην [[Κεφαλλονιά]] το [[1669]] και ήταν ο σημαντικότερος [[Έλληνας]] εκκλησιαστικός ρήτορας των χρόνων της ενετοκρατίας και της τουρκοκρατίας και ένας απο τους πιο αξιόλογους προδρόμους του [[ελληνικός διαφωτισμός|Ελληνικού διαφωτισμού]]. Είχε σπουδάσει θεολογία και φιλοσοφία στην [[Βενετία]], στο Φλαγγινιανό φροντιστήριο, κάτω απο την προστασία του [[Μελέτιος Τυπάλδου|Μελέτιου Τυπάλδου]], ιεροκήρυκα και δασκάλου της Ελληνικής κοινότητας της [[Βενετία|Βενετίας]], μετέπειτα μητροπολίτη Φιλαδελφείας. Πέθανε στις 1 Αυγούστου [[1714]] στην [[Πάτρα]]. Δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην επισκοπή του, για τον λόγο ότι είχε σπουδάσει στην [[Βενετία]]. Μετά τον θανατό του, ήρθε στην Πάτρα ο πατέρας του Φραγκίσκος και, αφού πήρε το λειψανό του, το ενταφίασε στον ναό του Αγίου Νικολάου των Μηνιατών στο [[Ληξούρι]].
Γεννήθηκε στην [[Κεφαλλονιά]] το [[1669]]. Γονείς του ήταν ο ιερέας Φραγκίσκος Μηνιάτης και η Μορεζίνα Περιστιάνου. Από το [[1681]] έως το [[1689]] φοίτησε στο Φλαγγινιανό Φροντιστήριο της [[Βενετία|Βενετίας]], κάτω απο την προστασία του [[Μελέτιος Τυπάλδος|Μελέτιου Τυπάλδου]], ιεροκήρυκα και δασκάλου της Ελληνικής κοινότητας της [[Βενετία|Βενετίας]]. Όταν ο [[Μελέτιος Τυπάλδος]] έγινε μητροπολίτης Φιλαδελφείας, ο Μηνιάτης έγινε γραμματέας του και την ίδια χρονιά έγινε διάκονος και ιεροκήρυκας στην ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου της [[Βενετία|Βενετίας]]. Παράλληλα δίδαξε στο Φλαγγινιανό Φροντιστήριο από από το [[1688]] ώς το [[1690]], καθώς και κατά τα έτη [[1698]]-[[1699]]. Στο διάστημα [[1691]]-[[1698]] έζησε και δίδαξε στην [[Κεφαλλονιά]], την [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]] και την [[Κέρκυρα]] και μετά την σύντομη παραμονή του στην [[Βενετία]] έμεινε για επτά χρόνια στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Το [[1710]] χειροτονήθηκε [[επίσκοπος]] Κερνίτζης και Καλαβρύτων. Πέθανε στις [[1 Αυγούστου]] [[1714]] στην [[Πάτρα]]. Δεν ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στην επισκοπή του, για τον λόγο ότι είχε σπουδάσει στην [[Βενετία]]. Μετά τον θανατό του, το λειψανό του ενταφιάστηκε από τον πατέρα του στον ναό του Αγίου Νικολάου των Μηνιατών στο [[Ληξούρι]].
 
Το κατεξοχήν έργο του Μηνιάτη ήταν το κήρυγμα, και μάλιστα σε απλή γλώσσα, όπως είχε καθιερωθεί κατά την διάρκεια της [[Τουρκοκρατία|Τουρκοκρατίας]], έτσι ώστε η διδασκαλία να είναι κατανοητή στον λαό. Ο Μηνιάτης επηρεάστηκε από την μαθητεία του στην [[Ιταλία]] και ακολούθησε στο έργο του την παράδοση της περίτεχνης ρητορικής επεξεργασίας του λόγου. Οι σωζόμενες διδαχές του εκδόθηκαν για πρώτη φορά το [[1716]] στην [[Βενετία]] και ακολούθησαν 23 εκδόσεις τους μέχρι το [[1900]], γεγονός που αποδεικνύει την φήμη και την δημοτικότητα του έργου του.