Παύλος Καλλιγάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
| bgcolor = #c6dbf7
| align = right
| quote = Το αφήγημα Θάνος Βλέκας είναι το πρώτο νεοελληνικό μυθιστόρημα που ανλείαντλεί το θέμα του από τη σύχγρονησύγχρονη πραγματικότητα της πρώιμης οθωνικής περιόδου. Σε αντίθεση με τους συγχρόνους του συγγραφείς ρομαντικών μυθιστορημάτων, τόλμησε να παρουσιάσει ρεαλιστικά τα προβλήματα που μάστιζαν τη χώρα: την αναρχία, τη ληστοκρατία, την κακή οργάνωση της δικαιοσύνης και του φορολογικού συστήματος, την ανισοκατανομή των γαιών, την αγραμματοσύνη του λαού και του κλήρου κ.α.
|source =[[Κώστας Καιροφύλας]], εισαγωγή «Παύλος Καλλιγάς -Η ζωή και το έργο του», Αθήνα 1937
}}
Γραμμή 14:
Γεννήθηκε στη [[Σμύρνη]] και ήταν γιος του Παναγή Άννινου, γόνου αρχοντικής οικογένειας από τα Καλλιγάτα της [[Κεφαλονιά|Κεφαλονιάς]], και της Σοφίας Μαυρογορδάτου από τη [[Σμύρνη]]. Είχε μία αδελφή, τη Μαρία, σύζυγο του [[Νικόλαος Κωστής|Νικολάου Κωστή]], η οποία διατήρησε το επώνυμο Άννινος, ενώ ο Παύλος προτίμησε το προσωνύμιο Καλλιγάς. Μεγάλωσε στην [[Τεργέστη]], όπου κατέφυγε η οικογένειά του, μετά το ξέσπασμα της επανάστασης του 1821. Φοίτησε στην Φλαγγίνειο Σχολή της [[Βενετία|Βενετίας]] και στο Λύκειο Heyer της [[Γενεύη|Γενεύης]] και το [[1834]] εγκαταστάθηκε στο [[Μόναχο]] για να σπουδάσει νομικά, φιλοσοφία και ιστορία στο [[Πανεπιστήμιο του Μονάχου|τοπικό πανεπιστήμιο]]. Στη συνέχεια συμπλήρωσε τις σπουδές του στο [[Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης|πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης]], του οποίου αναγορεύθηκε διδάκτωρ Νομικών Επιστημών.
 
Απεβίωσε τον Σεπτέμβριο του [[1896]] στο [[Νέο Φάληρο]] και ενταφιάστηκε στο [[Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών]]. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Μανούση από τη [[Σιάτιστα]], την οποία γνώρισε στην [[Τεργέστη]], και είχαν αποκτήσει τρείςτρεις γιους: τον [[Πέτρος Καλλιγάς|Πέτρο Καλλιγά]], πολεοδόμο & πολιτικό, τον Γεώργιο Καλλιγά, δικηγόρο, και τον Αλέξανδρο Καλλιγά, αξιωματικό του Ιππικού. Εγγονοί του ήταν ο βυζαντινολόγος [[Μαρίνος Καλλιγάς]] και ο ζωγράφος [[Παύλος Π. Καλλιγάς]] και τρισέγοννός του ο [[Παύλος Γερουλάνος]].
 
== Ακαδημαϊκή καριέρα ==
Γραμμή 34:
Υπήρξε δραστήριο μέλος της αθηναϊκής κοινωνίας συμμετέχοντας σε φιλολογικούς και επιστημονικούς συλλόγους. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος πρόεδρος ([[1875]] - [[1881]]) της [[Αθηναϊκή Λέσχη|Αθηναϊκής Λέσχης]], μέλος του διοικητικού συμβουλίου της [[Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος|Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος]] ([[1851]] - [[1885]]), αντεπιστέλλον μέλος της ''Εταιρείας των Φίλων της Επιστήμης'' ([[Κέρκυρα]]), πρόεδρος του σωματείου Εθνική Άμυνα καθώς και ιδρυτής, μαζί με τον [[Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος|Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο]], του ''Συλλόγου προς διάδοσιν των ελληνικών γραμμάτων''. Να σημειωθεί ότι με τον τελευταίο διαφωνούσε ως προς την ενότητα του Μεσαιωνικού και του Νέου Ελληνισμού.
 
Ο Παύλος Καλλιγάς παρ' όλη την πολιτική του δραστηριότητα, ανέπτυξε πλούσια συγγραφική δραστηριότητα στον τομέα της ιστορίας, του δικαίου και της λογοτεχνίας. Δημοσίευσε, μεταξύ άλλων, το ''«Οι τρείςτρεις ιεαρατικοί βαθμοί της Εκκλησίας»'' κ.ά. Στον τομέα της ιστορίας εξέδωσε το ''«Η εξάντλησις των κομμάτων, ήτοι ηθικά γεγονότα της κοινωνίας μας»'' ([[1842]]), ''«Μελέται βυζαντινής ιστορίας από της πρώτης μέχρις της τελευταίας αλώσεως 1204-1453»'' ([[1894]]) ενώ δημοσίευσε στο περιοδικό ''[[Πανδώρα (περιοδικό)|Πανδώρα]]'' το μυθιστόρημά του ''Θάνος Βλέκας'' το οποίο θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα έργα της [[ελληνική πεζογραφία 1830-1880|πεζογραφίας της περιόδου 1830-1880]]<ref>Τ. Καγιαλής, «Παύλος Καλλιγάς», ''Η παλαιότερη πεζογραφία μας'' τ. Δ΄, εκδ. Σοκόλη, σελ. 173</ref>.
 
[[Αρχείο:Paulos Kalligas - ypografi.JPG|thumb|right|300px|Η υπογραφή του Παύλου Καλλιγά]]