Ραφαέλ Σαλέμ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Ραφαέλ Σαλέμ ξεκίνησε τις γυμνασιακές του σπουδές στο ιταλικό γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη και τις ολοκλήρωσε στο Lycée Condorcet στο [[Παρίσι]] όπου είχε εγκατασταθεί με την οικογένειά του από το 1914. Στη συνέχεια σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού και παράλληλα, καθώς τον ενδιέφεραν περισσότερο τα μαθηματικά, παρακολούθησε μαθήματα του μαθηματικού ''Jacques Salomon Hadamard''. Το 1919 αποφοίτησε από την Νομική Σχολή στο Παρίσι και ξεκίνησε το διδακτορικό του αλλά τελικά στράφηκε στις θετικές επιστήμες. Έλαβε το ''Licencié ès sciences'' από το [[Πανεπιστήμιο της Σορβόνης]] και το 1921 το πτυχίο μηχανικού (''Ingénieur des Arts et Manufactures'') από το ''École Centrale''. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε να εργάζεται στην τράπεζα ''Banque de Paris et des Pays-Bas'' και στον ελεύθερο χρόνο του ασχολούνταν με τις ''Σειρές Φουριέ'', ένα θέμα με το οποίο ασχολούνταν σε ολόκληρη τη ζωή του. Την άνοιξη του 1939 συνεργάστηκε με τον Πολωνό μαθηματικό Józef Marcinkiewicz.

 

 

Ο Ραφαέλ Σαλέμ ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με την μελέτη της ανάλυσης Φουριέ και εισήγαγε την ιδέα των τυχαίων μετρήσεων στην αρμονική ανάλυση. Συνεργάστηκε μεταξύ άλλων με τον Νόρμπερτ Βίνερ, ο οποίος είναι γνωστός ως πατέρας της επιστήμης συστημάτων/cybernetics. Προς τιμή του πήρε το όνομά του το Εργαστήριο Μαθηματικών “Ραφαέλ Σαλέμ” του Πανεπιστημίου της Ρουέν. Από το 1968 απονέμεται κάθε χρόνο το Βραβείο “Ραφαήλ Σαλέμ” (Prix Salem) μεταξύ δε των βραβευθέντων ήταν και οι Έλληνες μαθηματικοί Νικόλαος Βαρόπουλος (1968) και Στυλιανός Πηχωρίδης (1980).