Αυτοκρατορία των Μαράτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:India1760 1905.jpg|thumb|200px|right|Η Αυτοκρατορία των ΜαράθαΜαράτα με κίτρινο χρώμα στο χάρτη της Ινδίας (1760).]]

Η '''Αυτοκρατορία των ΜαράθαΜαράτα''' ([[ΜαράθιΜαράτι (γλώσσα)|Μαράθι]]: मराठा साम्राज्य) ή '''Συνομοσπονδία των ΜαράθαΜαράτα''' ήταν ένα ινδουιστικό κράτος της [[Ινδία|Ινδίας]], μεταξύ 1674 και 1818. Στο απόγειο της η αυτοκρατορία εκτεινόταν σε μια περιοχή περίπου ενός εκατομμυρίου τετραγωνικών χιλιομέτρων και είχε 150.000.000 υπηκόους. Το βασίλειο αυτό ιδρύθηκε από τον Σιβάτζι, έναν τοπικό ηγεμόνα, κατά το 1674 και είχε πρωτεύουσα το Ράιγκαντ. Υπό την ηγεσία των ΠεσβάΠεσβάς ''(Peshwas)'', πρωθυπουργών του κράτους που διορίζονταν αρχικά από τον μονάρχη, η Αυτοκρατορία έφτασε στη μεγαλύτερή της ακμή, κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της βορειοκεντρικής Ινδίας. Η επέκταση της τελματώθηκε μετά την ήττα των στρατευμάτων της στη [[Μάχη του Πάνιπατ]] από τους Αφγανούς. Σταδιακά άρχισαν διαμαχέςδιαμάχες μεταξύ των πρωθυπουργών, αλλά και διάφορων διοικητών του στρατού που εποφθαλμιούσαν το βασιλικό θρόνο, και δημιουργήθηκε μια συνομοσπονδία κρατιδίων που διοικούνταν από πέντε οικογένεις - δυναστείες.

Στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα η διαμάχη ανάμεσα στις οικογένειες Σίντια και Χολκάρ κυριάρχησε στις υποθέσεις της συνομοσπονδίας, όπως και οι συγκρούσεις με την [[Αγγλική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών]] στους τρεις πολέμους μεταξύ των Άγγλων και των ΜαράθαΜαράτα. Στον τρίτο πόλεμο ο τελευταίος Πεσβά, ο Μπάτζι Ράο Β' ηττήθηκε από τους Άγγλους το 1818. Το μεγαλύτερο μέρος της αυτοκρατορίας ενσωματώθηκε στη [[Βρετανική Ινδία]], αν και ορισμένα κρατίδια των ΜαράθαΜαράτα συνέχισαν να επιβιώνουν στο εσωτερικό της Ινδίας μέχρι την ανεξαρτησία της χώρας και την αποτίναξη του βρετανικού ζυγού, το 1947.