Ευάγγελος Παντόπουλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Templar52 (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Προσθ.+ πηγές
Γραμμή 3:
|πραγματικό όνομα =
|εικόνα = Evaggelos Pantopoulos.JPG
|μέγεθος εικόνας = 300px250px
|λεζάντα = ΦωτογραφίαΟ τουΕ. ΠαντόπουλουΠαντόπουλος από το περιοδικό [[Εστία (περιοδικό)|Εστία]] του 1893
|γέννηση = [[1860]]
|τόπος γέννησης = [[Αθήνα]]
Γραμμή 22:
[[Εικόνα:αφίσα_Μυλωνάδες.jpg|thumb|left]]
Ο Παντόπουλος πρωταγωνίστησε σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού θεάτρου της εποχής, αλλά και ξένου ρεπερτορίου, όπως των Γκολντόνι, Ίψεν, Γκόγκολ κ.ά, αλλά ειδικότερα στα έργα του Μολλιέρου. Θεωρείται ότι άνοιξε το δρόμο στο [[κωμειδύλλιο]], στο οποίο άλλωστε διακρίθηκε με σημαντικούς ρόλους, με τις επιτυχημένες παραστάσεις «οι Καρβουνιάρηδες», και «οι Μυλωνάδες», που ανέβασε το (1888). Συνέγραψε και ο ίδιος επιτυχημένα έργα (σάτιρες, κωμωδίες, κωμειδύλλια), με πιο γνωστό τη «Νύφη της Κούλουρης» (1896), βασισμένο από μια λαογραφική ιστορία "ο γάμος της Κούλουρης", το οποίο ανέβασε ο ίδιος και υποδυόταν με μεγάλη επιτυχία τον υπενωματάρχη Μίχο Ζουλαχμάκη. Επίσης έγραψε και το μονόπρακτο "Έσχισες την γάταν;" και το ποίημα "Το τσοπανόπουλο" το οποίο με μουσική του μουσικοσυνθέτη Κόκκινου έγινε πολύ δημοφιλές τραγούδι.
 
Μεταξύ των έργων που δίδαξε από σκηνής αξίζει ν΄ αναφερθούν: "Κωμωδία των παρεξηγήσεων" του Σαίξπηρ, (1887), με συμπρωταγωνιστή τον Σπύρο Ταβουλάρη, "Η τύχη της Μαρούλας" (1888) και "Το τέλος της Μαρούλας" γνωστά και με τον τίτλο "Μπάρμπα Λινάρδος" (1890) του Δ. Κορομηλά, "Η λύρα του Γέρο-Νικόλα" (1891), "Ζητείται υπηρέτης" (1891) του Μπ. Άννινου, "Ο Καπετάν Γιακουμής" (1892) και "Γάμος δια φόλας" (1892) του Δ. Κόκκου, "Το πικ-νικ" (1892), "Οικογένεια Παραδαρμένου" (1892), και "Η νίκη του Λεωνίδα" (1893) του Μπ. Άννινου, καθώς και "Ο Γενικός Γραμματέας" (1893) και "Υπαίθριοι Αθήναι" (1894) του Η Καπετανάκη.
Η επιτυχία του Παντόπουλου, αν και αυτοδίδακτος, οφειλόταν κυρίως στη μελέτη και επιμέλεια της ηθογραφίας και γενικά στην εργατικότητά του στη φυσικότερη απόδοση των χαρακτήρων που υποδυόταν, που όμως προκάλεσαν τον φθόνο και τις επιθέσεις των ανταγωνιστών του. Τελικά πέθανε φτωχός και ξεχασμένος (άπορος) στο [[Δημοτικό Νοσοκομείο]] της Αθήνας.
 
Γραμμή 35 ⟶ 37 :
==Πηγές==
*"Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.15ος, σελ.429-430.
*"Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.48ος, σελ.83.
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
{{Commonscat|Evaggelos Pantopoulos}}