Χρήστος Γραμματίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 3:
Ο Χρήστος Γραμματίδης γεννήθηκε στη Λάρισα, γιος του Ιωάννη Γραμματίδη (εκ Πόντου) και της Ιφιγένειας Κάπελμαγερ (εκ Γερμανίας). Στη [[Λάρισα]] έζησε τα μαθητικά του χρόνια και το 1941 ενεγράφη στην [[Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών]]. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση στις τάξεις του [[ΕΔΕΣ]]. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, ενώ εξέδιδε και την εφημερίδα "ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ" από τις γραμμές του πολεμικού μετώπου. Υπήρξε για πολλά χρόνια ανταποκριτής αθηναϊκών εφημερίδων με το ψευδώνυμο ''Τάκης Αθανάσαινας''. Μετά την λήξη του Εμφυλίου ασχολήθηκε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Λαρίσης, ενώ εξέδιδε και τις εφημερίδες "ΗΜΕΡΗΣΙΟΣ ΚΗΡΥΞ" και "ΝΕΟΝ ΒΗΜΑ". Το 1952 νυμφεύθηκε την Ιουλία Βαλάκη, με την οποία απέκτησε δύο γιους.
 
Το 1958 εξελέγη βουλευτής της [[ΕΡΕ]], πρώτος σε σταυρούς στη Λάρισα. Επανεξελέγη πρώτος βουλευτής Λαρίσης το 1961 πάλι με την ΕΡΕ και το 1963 και 1964 με την Ένωση Κέντρου. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας φυλακίστηκε λόγω της εμπλοκής του στο [[Αντικίνημα ]]του Βασιλέως Κωνσταντίνου. Αμέσως μετά την επιβολή της δικτατορίας διέκοψε την έκδοση των εφημερίδων του σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Μόνο ο Χ.Γραμματίδης και η Ελένη Βλάχου της "Καθημερινής" προέβησαν σ' αυτήν την ενέργεια. Το 1974 εξελέγη εκ νέου πρώτος Βουλευτής Λαρίσης με τητην [[Νέα Δημοκρατία]]ΕΔΗΚ, ενώ επανεξελέγη πρώτος σε σταυρούς το 1977 και το 1981 με την Νέα Δημοκρατία. Την περίοδο 1980-1981 διετέλεσε Υπουργός Γεωργίας της Κυβέρνησης Ράλλη.
 
Το 1983 παραιτήθηκε της βουλευτικής του ιδιότητας και απεχώρησε από την ενεργό πολιτική. Την ίδια χρονιά ίδρυσε την [[Ένωση τέως Βουλευτών]], της οποίας διετέλεσε πρόεδρος επί 20 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το 2003 οπότε και ανακηρύχθηκε επίτιμος Πρόεδρος. Το 1985 ίδρυσε την [[Ένωση των εν Αθήναις Λαρισαίων]] και διετέλεσε πρόεδρός της μέχρι το 1995, οπότε ανακηρύχθηκε επίτιμος Πρόεδρος.