Τέχνη Γραμματική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

# Περιορισμός τής γραμματικής περιγραφής κυρίως στη μορφολογία και ειδικότερα στον τομέα τής ταξινόμησης των μερών τού λόγου με βάση το κριτήριο της κλίσεως.<ref>Βλ. Α. Ράλλη, 2005: ''Μορφολογία'', Αθήνα: Πατάκης, σ. 19.</ref>.

Οι σχολικές γραμματικές που επακολούθησαν υιοθέτησαν ρυθμιστική κατεύθυνση με βάση την αρχή που είχε θέσει εξ αρχής ο Διονύσιος, ότι δηλαδή στόχος τής [[γραμματική|γραμματικής]]ς είναι η εξακρίβωση της λογοτεχνικότητας και η αναγνώριση των στοιχείων που καθιστούν τον λόγο καλλιεπή και υψηλό. Μερικά μεταγενέστερα έργα που φαίνεται ότι επηρεάστηκαν από την ''Τέχνη Γραμματική'' είναι τα ακόλουθα:

Οι αρχές τής ''Τέχνης Γραμματικής'' βαθμηδόν ενσωματώθηκαν στις γραμματικές που προορίζονταν για διδασκαλία τής γλώσσας, ξεκινώντας από το έργο τού Απολλωνίου τού Δυσκόλου (για την Ελληνική) και του Πρισκιανού (για τη Λατινική). Οι ρυθμιστικές γραμματικές που συντάχθηκαν έκτοτε αντανακλούσαν κυρίως την τάση για προσήλωση σε εννοιολογικές κατηγορίες, την ατελή αντίληψη της [[μορφολογία|μορφολογίας]]ς και την έμφαση στη σύνταξη ορισμών για τους γραμματικούς όρους. Επιπλέον, οι σχολιαστές των εν λόγω γραμματικών αναζήτησαν τρόπους να εμβαθύνουν περαιτέρω, όχι στην ανάλυση της δομής τής γλώσσας, αλλά της δομής των ορισμών και των ονομάτων, πράγμα που καθόρισε τη συγγραφή των σχολικών γραμματικών ώς τον 20ό αιώνα.