Αντνάν Μεντερές: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αλί Αντνάν Ερτεκί Μεντερές''' ([[τουρκική γλώσσα|τουρκ.]]: ''Ali Adnan Ertekin Menderes'') ήταν [[τουρκία|Τούρκος]] [[πολιτικός]], 13ος [[Κατάλογος πρωθυπουργών της Τουρκίας|πρωθυπουργός της Τουρκίας]].

 

 

Ασχολούμενος με την πολιτική, εκλέχθηκε στην αρχή βουλευτής Αϊδινίου και υπήρξε πρόεδρος και εισηγητής διαφόρων κοινοβουλευτικών επιτροπών. Το [[1945]] ίδρυσε το [[Δημοκρατικό Κόμμα (Τουρκία)|Δημοκρατικό Κόμμα]]. Μετά τη νίκη του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές της [[14 Μαΐου]] [[1950]], ανέλαβε την προεδρία της τουρκικής κυβέρνησης. Τότε ως Πρωθυπουργός συνοδευόμενος από τον υπουργό Εξωτερικών Φουάτ Κιοπρουλού επισκέφθηκε την [[Αθήνα]] κατά τον Απρίλιο του 1952, όπου είχε σοβαρές συνεννοήσεις με την ελληνική κυβέρνηση επί κοινού [[αμυντικό δόγμα|αμυντικού δόγματος]] (οργάνωση κοινής άμυνας με συντονισμό κοινής πολιτικής) για την είσοδο αμφοτέρων των Χωρών στο [[ΝΑΤΟ]]. Τον Οκτώβριο του 1952 μετέβη με τον ίδιο υπουργό Εξωτερικών στο [[Λονδίνο]], μετά από πρόσκληση της Αγγλικής Κυβέρνησης, για συνεννόηση σχετικά με την οργάνωση της άμυνας στη [[Μέση Ανατολή]]. Ανέλαβε πέντε φορές Πρωθυπουργός της Τουρκίας.

 

 

==Βιογραφία==

Μεταβαίνοντας στο μέτωπο ο Μεντερές ασθένησε και επέστρεψε στη Σμύρνη. Μετά την [[ανακωχή του Μούδρου]] και την κατάληψη της Σμύρνης και της ενδοχώρας της από τα ελληνικά στρατεύματα ίδρυσε την «Συμμορία της ημισελήνου και του άστρου». Αργότερα έγινε αξιωματικός του [[ιππικό|ιππικού]] στα Σώκια και στο Σαντικλή, όπου πρωτοστάτησε στον άγριο σφαγιασμό των 31 μικρών Ελλήνων Προσκόπων και του Τοπικού τους Εφόρου Νικολάου Αυγερίδη στο Αϊδίνι τον Ιούνιο του 1919.

 

 

Ο Μεντερές ενεγράφη στο [[Ρεμπουπλικανικό Λαϊκό Κόμμα]] που ίδρυσε ο [[Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ]] το 1930. Το κόμμα αυτό ήταν το μόνο νόμιμο στην Τουρκία την εποχή της παντοκρατορίας του ιδρυτή της νέας Τουρκίας. Το 1931 ο Μεντερές εξελέγη βουλευτής Τράλλεων και συνέχισε να εκλέγεται έκτοτε. Το έτος 1945 διεγράφη από το Ρ.Λ.Κ. μαζί με τους Τζελάλ Μπαγιάρ, Φουάτ Κιοπρουλού και Ρεφίκ Κοραλτάν. Το επόμενο έτος οι τέσσερις ίδρυσαν το [[Δημοκρατικό Κόμμα (Τουρκία)|Δημοκρατικό Κόμμα]], την πρώτη, ουσιαστικά, αντιπολιτευτική κίνηση στην Τουρκία. Στις εκλογές του 1946 το Δημοκρατικό Κόμμα υπήρξε το κατεξοχήν κόμμα της αντιπολίτευσης.

*Σαρρή, Νεοκλή, Η άλλη πλευρά, τόμος δεύτερος, βιβλίο ΑΙΙ, εκδόσεις Γραμμή, Αθήνα 1983

*Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικά, τ.41

 

{{Πρωθυπουργοί της Τουρκίας}}

{{DEFAULTSORT:ΜεντερεςΑνταν}}

[[Κατηγορία:Τούρκοι πρωθυπουργοί]]