Γεράκι Λακωνίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

To '''Γεράκι ''' είναι χωριό που βρίσκεται 39 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της [[Σπάρτη|Σπάρτης]]ς και σε [[υψόμετρο]] 300 μέτρων. Διοικητικά ανήκει στον [[Δήμος Ευρώτα|Δήμο Ευρώτα]] της [[Περιφέρεια Πελοποννήσου |Περιφέρειας Πελοποννήσου]] ([[πρόγραμμα Καλλικράτης]]).

Από το 1999 έως το 2010 σύμφωνα με την [[Σχέδιο Καποδίστριας| τότε διοικητική διαίρεση της Ελλάδας]] ήταν έδρα του [[Δήμος Γερονθρών | Δήμου Γερονθρών]] του [[Νομός Λακωνίας|νομού Λακωνίας]].

Κατά την απογραφή του 2001, το δημοτικό διαμέρισμα Γερακίου είχε 1.372 κατοίκους, από τους οποίους 1.341 κατοικούσαν στο Γεράκι και 31 στα Βελωτά. Στο παρελθόν είχε 2.500 περίπου κατοίκους, [[πληθυσμός]] που έχει πλέον ελαττωθεί. Το χωριό έχει συνεχή ιστορικό βίο από την [[Προϊστορία|προϊστορική]] εποχή. Κύρια προϊόντα της περιοχής είναι [[σιτάρι]], [[κριθάρι]], [[λάδι]], [[κρασί]] και λίγα [[σύκα]] και [[μέλι]]. Οι γυναίκες ασχολούνται με την [[υφαντουργία]], τα δε [[κιλίμι|κιλίμια]]α του Γερακίου, που φημίζονται σε όλη τη Λακωνία, έχουν βραβευθεί στις εκθέσεις της [[Βιέννη]]ς το 1873 και του [[Ζάππειο|Ζαππείου]] το 1890.

Μετά την [[Δ' Σταυροφορία|άλωση της Κωνσταντινουπόλεως]] από τους Λατίνους [[σταυροφόροι|σταυροφόρους]] το 1204, οι Φράγκοι έγιναν κύριοι εκτός άλλων περιοχών και της Πελοποννήσου, του [[Δεσποτάτο του Μορέως|Μορέως]], όπως ονομαζόταν τότε, την οποία διαίρεσαν σε δώδεκα μεγάλες βαρονίες και τοπαρχίες. Μία απ΄ αυτές ήταν και το Γεράκι μαζί με την περιοχή του, όπου ανέλαβε επικεφαλής ο Γάλλος βαρόνος [[Γκι ντε Νιβελέ]],<ref>[http://pandektis.ekt.gr/pandektis/handle/10442/163689 Πανδέκτης: Οικόσημο οίκου Νιβελέ]</ref>, ο οποίος το 1209 έκτισε εκεί το Κάστρο που σώζεται μέχρι σήμερα. Αλλά ο τόπος αυτός μαζί με το Κάστρο μόνον 50 χρόνια παρέμεινε στα χέρια των Φράγκων, διότι το 1262 αναγκάσθηκαν να το παραδώσουν στους Βυζαντινούς μαζί με τα κάστρα της [[Μονεμβασιά|Μονεμβασίας]], του [[Μυστρά|Μυστρά]] και της [[Μάνη]]ς για την απελευθέρωση του [[Γουλιέλμος Β' Βιλλεαρδουίνος|Γουλιέλμου Βιλλεαρδουίνου]] και των άλλων βαρόνων και ιπποτών, οι οποίοι στη [[μάχη της Πελαγονίας]] το 1259 είχαν συλληφθεί αιχμάλωτοι από τους Βυζαντινούς.