Λωρίδα της Γάζας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: lad:Banda de Gaza |
μ Διόρθωση λάθους CHECKWIKI 64 + επιμέλεια με τη χρήση AWB (8480) |
||
Γραμμή 1:
{{coord|31.4333|34.3833|type:country|format=dms|display=title}}
[[Αρχείο:Gaza Strip el.svg|thumb|280px|Χάρτης της Λωρίδας της Γάζας.]]
Η '''Λωρίδα της Γάζας''' ([[Αραβική γλώσσα|αραβικά]]: قطاع غزة , [[Εβραϊκή γλώσσα|εβραϊκά]]: רצועת עזה ) αποτελεί μια παράλια χερσαία λωρίδα στο νοτιοανατολικό άκρο της [[Μεσόγειος θάλασσα|Μεσογείου]], μεταξύ της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]] και του [[Ισραήλ]] που δημιουργήθηκε το [[1948]], με βάση τη γραμμή εκεχειρίας του Πρώτου Αραβοισραηλινού πολέμου. Πρόκειται για μια χερσαία λωρίδα που εκτείνεται βόρεια των ανατολικών συνόρων της Αιγύπτου μήκους 41 χιλιομέτρων και πλάτους μεταξύ 6 και 12 χιλιομέτρων, με συνολική έκταση 360
Σημειώνεται ότι τη Διοίκηση της Λωρίδας αυτής μέχρι το [[1967]] ασκούσε η Αίγυπτος. Μετά όμως τον [[πόλεμος των έξι ημερών|πόλεμο των έξι ημερών]] πέρασε στη κατοχή και τον έλεγχο του Ισραήλ. Επί Πρωθυπουργίας του Ισραήλ [[Αριέλ Σαρόν]] το [[2005]] αποσύρθηκαν από τη περιοχή ο ισραηλινός στρατός παίρνοντας όμως μαζί του και εκατοντάδες Εβραίους εποίκους που είχαν εν τω μεταξύ προλάβει και μετοικήσει εκεί. Παρά όμως την απαγκίστρωση και αποχώρηση αυτή των ισραηλινών, το Ισραήλ δεν έπαψε να ελέγχει όλα τα σύνορα της Λωρίδας περιμετρικά (από ξηρά, θάλασσα και αέρα), πλην του Νότου που μετά από επίμονες διεθνείς πιέσεις παραχώρησε τελικά στην Αίγυπτο. Ωστόσο, παρά τις πολλές και επανειλημμένες συνομιλίες και διεθνείς διμερείς "συναντήσεις κορυφής" δεν έχει αναγνωριστεί μέχρι σήμερα ως [[ανεξάρτητο κράτος]] που διεκδικείται από την [[Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή]] ως μέρος του [[Κράτος της Παλαιστίνης|Κράτους της Παλαιστίνης]], που χρονοτριβεί 60 χρόνια, από το [[1948]], με έκδηλη την αδυναμία του [[ΟΗΕ]] και άλλων Διεθνών Οργανισμών για την οριστική επίλυση του ζητήματος, με συνέπεια να πιθανολογούνται άλλες σκοπιμότητες.
Γραμμή 8:
Αντ΄ αυτού όμως και παρατεινόμενου του αποκλεισμού ξέσπασαν νέες εχθροπραξίες με εξαπόλυση ρουκετών τύπου Κασάμ εκ μέρους της Χαμάς κατά πόλεων του Ισραήλ, και το Ισραήλ σε [[Βομβαρδισμός της Λωρίδας της Γάζας (2008)|βομβαρδισμό της Λωρίδας της Γάζας]], με πλήθος αεροπορικών επιδρομών, είσοδο στρατευμάτων και αρμάτων μάχης στη Λωρίδα και ναυτικό αποκλεισμό κάνοντας χρήση και παράνομων βομβών (λευκού φωσφόρου), πλήττοντας μέχρι και σχολεία και νοσοκομεία του ΟΗΕ, παρεμποδίζοντας και κάθε ανθρωπιστική βοήθεια. Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες και τη διεθνή καταδίκη των Ισραηλινών επιχειρήσεων οι επιχειρήσεις συνεχίστηκαν, ενώ οι διπλωματικές πρωτοβουλίες 15 ημερών μέχρι σήμερα ουδέν έχουν πετύχει. Ο αποκλεισμός της Λωρίδας της Γάζας συνεχίζεται.
==Ιστορία==
Γραμμή 14 ⟶ 13 :
== Αιγυπτιακός έλεγχος (1948–67)==
Στις 22 Σεπτεμβρίου 1948, προς το τέλος του [[αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1948|αραβοϊσραηλινού πολέμου του 1948]], ανακηρύχθηκε από τον [[
Μετά την κατάπαυση των εχθροπραξιών, η Συμφωνία Ανακωχής Ισραήλ-Αιγύπτου, στις 24 Φεβρουαρίου 1949, χάραξε τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ αιγυπτιακών και ισραηλινών δυνάμεων και χάραξε επίσης αυτό που έγινε η σημερινή μεθόριος μεταξύ της Λωρίδας της Γάζας και του Ισραήλ. Και οι δύο πλευρές διακήρυξαν ότι το όριο αυτό δεν επρόκειτο να είναι μια διεθνής μεθόριος. Η νότια μεθόριος με την [[Αίγυπτο]] εξακολούθησε να είναι η διεθνής μεθόριος που είχε χαραχτεί το 1906 μεταξύ της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής]] και της [[Βρετανική Αυτοκρατορία|Βρετανικής Αυτοκρατορίας]].<ref>Gardos, Yehuda; Shmueli, Avshalom, ed (1978–79). Η Γη της Νεγκέβ (αγγλικός τίτλος : The Land of the Negev). Υπουργείο Άμυνας Δημοσίευση (εβραϊκά) σελ. 369–370
Η Παν-παλαιστινιακή Κυβέρνηση εξακολουθούσε ονομαστικά να υπάρχει κάτω από τον αιγυπτιακό έλεγχο. Ο πληθυσμός της Λωρίδας είχε αυξηθεί σημαντικά από μια μεγάλη εισροή Παλαιστίνιων προσφύγων που έφυγαν από το Ισραήλ πριν και κατά τη διάρκεια των μαχών. Οι Παλαιστίνιοι που ζούσαν στη Λωρίδα της Γάζας ή στην Αίγυπτο εφοδιάστηκαν με παν-παλαιστινιακά διαβατήρια Στους Άραβες πρόσφυγες ποτέ δεν χορηγήθηκε η αιγυπτιακή υπηκοότητα. Από το τέλος του 1949, η κατάσταση των προσφύγων βελτιώθηκε από την [[UNRWA]] (Υπηρεσία του [[ΟΗΕ]] για την αρωγή και απασχόληση των Παλαιστίνιων προσφύγων). Η Κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα προσωπείο του αιγυπτιακού ελέγχου, με αμελητέα ανεξάρτητα χρηματικά μέσα ή επιρροή. Αργότερα, μεταφέρθηκε στο Κάιρο και διαλύθηκε το 1959, με διάταγμα του προέδρου της Αιγύπτου [[Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ]].
Η Αίγυπτος εξακολούθησε να κατέχει τη Λωρίδα της Γάζας μέχρι το 1967, εκτός από τους 4 μήνες ισραηλινής κατοχής κατά την [[Κρίση του Σουέζ]], το 1956. Η Αίγυπτος δεν προσάρτησε τη Λωρίδα της Γάζας, αντίθετα τη θεώρησε ως ελεγχόμενο έδαφος και τη διοίκησε μέσω ενός στρατιωτικού κυβερνήτη.<ref>[http://www.thehistorychannel.co.uk/site/encyclopedia/article_show/Gaza_Strip/m0003877.html The History Channel]{{dead link}}
Κατά τη διάρκεια της [[Εκστρατεία του Σινά|Εκστρατείας του Σινά]], το Νοέμβριο του 1956, η Λωρίδα της Γάζας και η [[Χερσόνησος του Σινά]] καταλήφθηκαν από ισραηλινά στρατεύματα. Η διεθνής πίεση οδήγησε το Ισραήλ να αποσυρθεί.
Γραμμή 31 ⟶ 30 :
Η Λωρίδα της Γάζας παρέμεινε κάτω από ισραηλινή στρατιωτική διοίκηση μέχρι το 1994. Κατά την περίοδο αυτή, ο στρατός είχε την ευθύνη για τη συντήρηση των αστικών εγκαταστάσεων και των υπηρεσιών. Το Μάιο του 1994, μετά τις παλαιστινιακοισραηλινές συμφωνίες γνωστές ως [[Συμφωνίες του Όσλο]], έλαβε χώρα μια σταδιακή μεταβίβαση της κρατικής εξουσίας στους Παλαιστίνιους. Μεγάλο μέρος της Λωρίδας (εκτός από τους οικισμούς εποίκων και στρατιωτικών περιοχών) πέρασε κάτω από παλαιστινιακό έλεγχο. Οι ισραηλινές δυνάμεις εγκατέλειψαν την πόλη της Γάζας και άλλες αστικές περιοχές, αφήνοντας στη νέα [[Παλαιστινιακή Αρχή]] τη διοίκηση και την αστυνόμευση αυτών των περιοχών. Η Παλαιστινιακή Αρχή, με επικεφαλής το [[Γιασέρ Αραφάτ]], επέλεξε την πόλη της Γάζας ως πρώτη επαρχιακή έδρα της. Το Σεπτέμβριο του 1995, το Ισραήλ και η [[ΟΑΠ]] υπόγραψαν μια δεύτερη συμφωνία ειρήνης, που επέκτεινε την Παλαιστινιακή Αρχή στις περισσότερες πόλεις της [[Δυτική Όχθη|Δυτικής Όχθης]]. Η συμφωνία εγκαθίδρυε επίσης ένα εκλεγόμενο 88μελές Παλαιστινιακό Εθνικό Συμβούλιο, το οποίο πραγματοποίησε την εναρκτήρια συνεδρίασή του στη Γάζα το Μάρτη του 1996.
Η διακυβέρνηση της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης από την Παλαιστινιακή Αρχή υπέφερε από σοβαρή κακοδιαχείριση και σκάνδαλα διαφθοράς. Για παράδειγμα, για να επιτραπεί η διακίνηση εμπορευμάτων από και προς τη Λωρίδα της Γάζας απαιτούνταν υπέρογκες μίζες, ενώ οι επικεφαλής του μηχανισμού της Υπηρεσίας Προληπτικής Ασφάλειας επωφελούνταν από την εμπλοκή τους στην εισαγωγή χαλικιού και εταιριών τσιμέντου και κατασκευών, όπως η Μεγάλη Αραβική Εταιρία Επενδύσεων και Ανάπτυξης, η Εταιρία Αλ-Μουταβάσετ και το πρόγραμμα κατασκευών αλ-Σέικ Ζαγίντ.<ref>Samuels, David. [http://www.theatlantic.com/doc/200509/samuels/8 The Atlantic], The Atlantic.
Η [[Δεύτερη Ιντιφάντα]] ξέσπασε το Σεπτέμβριο του 2000, με κύμα διαμαρτυριών, αστικές ταραχές, και βομβιστικές ενέργειες ενάντια σε στρατιωτικούς και πολίτες του Ισραήλ, πολλές από τις οποίες διαπράχθηκαν από βομβιστές αυτοκτονίας καθώς και με την αρχή εκτόξευσης ρουκετών και βομβών στις μεθοριακές ισραηλινές περιοχές από αντάρτες Παλαιστίνιους από τη Λωρίδα της Γάζας, ιδιαίτερα από τα κινήματα της [[Χαμάς]] και της [[Ισλαμική Τζιχάντ|Ισλαμικής Τζιχάντ]]. Το Φεβρουάριο του 2005, η ισραηλινή κυβέρνηση ψήφισε την εφαρμογή ενός προγράμματος μονομερούς απεμπλοκής από τη Λωρίδα της Γάζας. Το πρόγραμμα άρχισε να εφαρμόζεται στις 15 Αυγούστου του 2005 και ολοκληρώθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου του 2005. Σύμφωνα με το πρόγραμμα, όλοι οι ισραηλινοί οικισμοί της Λωρίδας της Γάζας (και τέσσερις στη Δυτική Όχθη) και η συνεχόμενη ισραηλινοπαλαιστινιακή βιομηχανική ζώνη «Ερέτζ» διαλύθηκαν, με τη μετακίνηση 9.000 ισραηλινών εποίκων (οι περισσότεροι ήταν από την οικιστική περιοχή Γκους Κατίφ, στο νοτιοδυτικό τμήμα της Λωρίδας της Γάζας) και τη διάλυση των στρατιωτικών βάσεων. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 2005, το ισραηλινό Υπουργικό Συμβούλιο κήρυξε επίσημα το τέλος της ισραηλινής στρατιωτικής κατοχής της Λωρίδας της Γάζας. Για να αποφύγει ισχυρισμούς ότι κατείχε ακόμα οποιοδήποτε μέρος της Λωρίδας της Γάζας, το Ισραήλ αποχώρησε επίσης και από την Εθνική Οδό Φιλάντελφι, που είναι μια στενή λωρίδα συνεχόμενη της μεθορίου Λωρίδας της Γάζας-Αιγύπτου, μετά τη συμφωνία της Αιγύπτου να εξασφαλίσει αυτή την πλευρά της μεθορίου. Σύμφωνα με τις Συμφωνίες του Όσλο η Εθνική Οδός Φιλάντελφι επρόκειτο να παραμείνει κάτω από ισραηλινό έλεγχο για να αποτραπεί η λαθραία διακίνηση υλικών (όπως πυρομαχικών) και ανθρώπων δια μέσου της μεθορίου με την Αίγυπτο. Με την Αίγυπτο να συμφωνεί να φρουρεί τη δική της πλευρά της μεθορίου, υπήρχαν ελπίδες να επιτευχθεί ο αντικειμενικός στόχος. Εντούτοις, το Ισραήλ διατήρησε τον έλεγχο της διέλευσης από και προς τη Γάζα. Η διάβαση της Ράφα μεταξύ Αιγύπτου και Γάζας εποπτευόταν από τον ισραηλινό στρατό μέσω ειδικών καμερών παρακολούθησης. Επίσημα έγγραφα όπως διαβατήρια, ταυτότητες, κάρτες, έγγραφα εξαγωγών και εισαγωγών και πολλά άλλα έπρεπε να έχουν επικυρωθεί από τον ισραηλινό στρατό.
== 2005 – Μονομερής απεμπλοκή του Ισραήλ ==
Οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις εγκατέλειψαν τη Λωρίδα της Γάζας την 1η Σεπτεμβρίου του 2005 ως μέρος του προγράμματος μονομερούς απεμπλοκής του Ισραήλ και όλοι οι ισραηλινοί πολίτες εκδιώχθηκαν από την περιοχή. Μια «Συμφωνία Μετακίνησης και Πρόσβασης» επιτεύχθηκε μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής Αρχής με τη μεσολάβηση της Κοντολίζα Ράις το Νοέμβριο του 2005, για να βελτιωθεί η ελευθερία των Παλαιστινίων για μετακίνηση και οικονομική δραστηριότητα στη Λωρίδα της Γάζας. Σύμφωνα με τις διατάξεις της Συμφωνίας, η διάβαση της Ράφα έπρεπε να ανοίξει ξανά με τη διέλευση να παρακολουθείται από την Εθνική Παλαιστινιακή Αρχή και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μόνο όσοι είχαν παλαιστινιακή ταυτότητα, ή αλλοεθνείς, κατά εξαίρεση, ορισμένων κατηγοριών, υπό την εποπτεία του Ισραήλ, επιτρεπόταν να διασχίσουν τη διάβαση και προς τις δύο κατευθύνσεις. Όλα τα εμπορεύματα, τα οχήματα και τα φορτηγά από και προς την Αίγυπτο έπρεπε να περάσουν από την ισραηλινή διάβαση του Κερέμ Σαλόμ, κάτω από πλήρη ισραηλινή εποπτεία.<ref>Tanya Reinhart, Ο δρόμος για το Πουθενά, Verso, Λονδίνο 2006 σελ.134-5
== Τείχος Ισραήλ - Λωρίδας της Γάζας ==
Μεταξύ 1994-1996, το Ισραήλ έχτισε το τείχος Ισραήλ-Γάζας. Το τείχος διαχωρισμού κατασκευάστηκε στην αρχή για να βελτιωθεί η ασφάλεια του Ισραήλ. Κατεδαφίστηκε σε μεγάλη κλίμακα από τους Παλαιστίνιους στην αρχή της Αλ-Ακσά Ιντιφάντα το Σεπτέμβριο του 2000.<ref>Υποστράτηγου Almog Doron (23/12/2004). [http://www.jcpa.org/brief/brief004-12.htm Μαθήματα για τη Δυτική Όχθη από το Τείχος Ασφαλείας της Γάζας]. 4 (12 ed.). Κέντρο Ιερουσαλήμ Δημοσίων (στρατιωτικών) Υποθέσεων.
==Νομικό καθεστώς ==
Γραμμή 101 ⟶ 100 :
===Εξάμηνη εκεχειρία===
Τον Ιούνιο του 2008 και συγκεκριμένα στις 19 Ιουνίου, τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία για εκεχειρία ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Χαμάς,
Μικρές παραβιάσεις της εκεχειρίας συνέβαιναν κατά καιρούς και από τις δύο πλευρές. Η πρώτη από αυτές σημειώθηκε μόλις λίγες ώρες πριν την έναρξη της εκεχειρίας όταν πλοία του ισραηλινού νατικού άνοιξαν πυρ εναντίον παλαιστίνιων ψαράδων, ενώ λίγο μετά περιστατικά πυροβολισμών καταγράφηκαν εναντίον παλαιστινίων αγροτών στις περιοχές Χουζάα του Χαν Γιούνις και Καράρα, χωρίς πάντως τραυματίες.
Η Χαμάς κατάφερε να περιορίσει σε μεγάλο βαθμό την εκτόξευση αυτοσχέδιων ρουκετών και όλμων προς το Ισραήλ, από διάφορες παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες, παρόλα αυτά δεν κατάφερε να τις ελέγξει πλήρως.
{| class="wikitable" border="1"
|+Ρουκέτες και όλμοι που εκτοξεύθηκαν από την Λωρίδα της Γάζας το 2008 <ref>[http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_Palestinian_rocket_attacks_on_Israel,_2008 ''List of Palestinian rocket attacks on Israel, 2008]</ref>
|-
! Τύπος
Γραμμή 157 ⟶ 156 :
File:Rock mort gaza 2008.JPG|Συνολικά ρουκέτες και όλμοι ανά μήνα.
</gallery>
Μετά από ένα γύρο συλλήψεων «μία σου και μία μου» μεταξύ Φατάχ και Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη, το Σόι Χίλες* από τη Γάζα μετεγκαταστάθηκε στην Ιεριχώ, στις 4 Αυγούστου του 2008. [74]
Γραμμή 169 ⟶ 167 :
Στις 19 Δεκεμβρίου η εκεχειρία έληξε και επισήμως χωρίς να ανανεωθεί. Λίγες μέρες μετά θα ξεκινούσε η επιχείρηση Χυτός Μόλυβδος.
Σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων B'Tselem, κατά την περίοδο της εκεχειρίας σκοτώθηκαν συνολικά, από τις ισραηλινές δυνάμεις, 19 Παλαιστίνιοι (16 μαχητές και 3 άμαχοι, εκ των οποίων ο ένας ανήλικος). Ο πρώτος νεκρός ήταν άοπλος και σκοτώθηκε στις 10 Ιουλίου 2008, κοντά στο συνοριακό πέρασμα Κισουφίμ, καθώς προσπαθούσε να εισέλθει παράνομα στο Ισραήλ. Οι υπόλοιποι θάνατοι σημειώθηκαν μετά τις 4 Νοεμβρίου. Σχεδόν όλοι αφορούσαν παλαιστίνιους μαχητές, εκτός από έναν ανήλικο 15χρονο και έναν 19χρονο που σκοτώθηκαν από πύραυλο που εκτοξεύθηκε από ισραηλινό ελικόπτερο εναντίον αμάχων, στις 2 Δεκεμβρίου.
===Επιχείρηση Χυτός Μόλυβδος===
Γραμμή 175 ⟶ 173 :
Στις 27 Δεκεμβρίου 2008 το Ισραήλ εξαπέλυσε την επιχείρηση "Χυτός Μόλυβδος" εναντίον της Λωρίδας της Γάζας. Η επιχείρηση διήρκησε μέχρι τις 18 Ιανουαρίου. Το Ισραήλ ξεκίνησε την επιχείρηση βομβαρδίζοντας αστυνομικά τμήματα της παλαιστινιακής αρχής της Χαμάς. Οι ισραηλινές επιθέσεις διεξήχθησαν από ξηρά, θάλασσα και αέρα. Το Ισραήλ έκανε εκτεταμένη χρήση λευκού φωσφόρου. Οι παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες απάντησαν με εκτοξεύσεις αυτοσχέδιων ρουκετών. Στις 3 Ιανουαρίου ξεκίνησε η χερσαία εισβολή των ισραηλινών δυνάμεων.
Σύμφωνα με την ισραηλινή οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων B'Tselem, 1390 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από ισραηλινά πυρά. Από αυτούς οι 759 δεν έπαιρναν μέρος στις εχθροπραξείες, οι 248 ήταν αστυνομικοί, οι 32 δεν είναι ξεκάθαρο αν έπαιρναν ή όχι μέρος στις εχθροπραξείες, οι 2 ήταν αποτέλεσμα στοχευμένης δολοφονίας (εξωδικαστική εκτέλεση) και οι 349 έπαιρναν μέρος στις εχθροπραξίες. Οι Ισραηλινοί είχαν 9 νεκρούς από παλαιστινιακά πυρά (6 στρατιώτες, 3 αμάχους) και άλλους 4 νεκρούς από φίλια (ισραηλινά) πυρά.
== Παραπομπές ==
| |||