Φυσιοκράτες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.3) (Ρομπότ: Τροποποίηση: ru:Физиократия |
μ Διόρθωση λάθους CHECKWIKI 64 + επιμέλεια με τη χρήση AWB (8480) |
||
Γραμμή 1:
[[File:Physiocrates.jpg|thumb|right|190px|Η Προμετωπίδα γαλλικής έκδοσης 1846 στην οποία είχαν σταχυολογηθεί κείμενα των κορυφαίων Ευρωπαίων φυσιοκρατών]]Με την ελληνική ονομασία '''Φυσιοκράτες''', ή ορθότερα ''Φυσιοκρατικοί'' φέρονταν συγγραφείς και στοχαστές των αρχών του 18ου αιώνα οι οποίοι ασχολούμενοι με θέματα οικονομίας δημιούργησαν και την πρώτη επιστημονική οικονομική Σχολή, τη λεγόμενη [[Οικονομική σχολή της Φυσιοκρατίας]]. Η ελληνική ονομασία ''φυσιοκράτες'' δόθηκε στους οπαδούς της σχολής αυτής από έναν από τους πρώτους εκπροσώπους της, τον Πιέρ Ντι Πον ντε Νεμούρ, βασιζόμενος στη σχέση αγροτικής παραγωγής, (της Φύσης), με τη φιλοσοφική θεωρία της [[φυσιοκρατία]]ς.
== Γενικά ==
Γραμμή 10 ⟶ 9 :
Σ΄ αυτό το οικονομικο-κοινωνικό σκηνικό οι φυσιοκράτες βάσισαν τις θεωρίες τους όπου κατά την άποψή τους "''η γη που αποδίδει πρόσοδο αποτελεί την μοναδική πηγή καθαρής παραγωγής''".
Ο [[
=== Ο μηχανισμός της φυσιοκρατικής θεωρίας ===
Στον "Πίνακα του Κενέ" υφίστανται τρεις κοινωνικές τάξεις: οι γαιοκτήμονες, οι καλλιεργητές και οι βιοτέχνες των οποίων οι σχέσεις εμφανίζονται ως ακολούθως:
# Οι καλλιεργητές στην αρχή κάθε χρόνου διατηρούν ένα απόθεμα που τους περίσσεψε από τη σοδειά του προηγούμενου χρόνου. Από το απόθεμα αυτό εξασφαλίζουν την διατροφή τους αλλά και τον αναγκαίο σπόρο για την καλλιέργεια του έτους από την οποία, κατά το παράδειγμα του Κενέ, φθάνει τη διπλάσια από το απόθεμα που είχαν. Έτσι από τη νέα τους παραγωγή αναπληρώνουν το τμήμα του αποθέματος που ανάλωσαν, το δε πλεόνασμα που τους απομένει το καταβάλουν στους γαιοκτήμονες.
# Οι γαιοκτήμονες με τη σειρά τους καταναλώνουν άμεσα ένα μέρος του για τη διατροφή των ανθρώπων του περιβάλλοντός τους, ενώ το υπόλοιπο το διαθέτουν σε βιοτέχνες για αγορά εργαλείων.
# Οι βιοτέχνες τέλος, που είναι οι ιδιοκτήτες των παραγωγικών τους μέσων εισπράττουν ακριβώς την αξία της παραγωγής τους που αποτελεί το ακαθάριστο εισόδημά τους με το οποίο και αναπληρώνουν πρώτες ύλες, φθορές μηχανημάτων καλύπτοντας ταυτόχρονα ανάγκες διατροφής τους. Συνεπώς τόσο αυτοί, όσο και οι προηγούμενοι δεν συνεισφέρουν καθόλου στο πλεόνασμα, αφού το μόνο πλεόνασμα που προκύπτει είναι αυτό που προέρχεται από τη γή.
Οι απόψεις αυτές πράγματι θεμελιώνουν ορισμένες συνταγές οικονομικής πολιτικής. Έτσι φαινόταν λάθος η φορολογία των παραγωγών αφού μείωνε το απόθεμα που είναι απαραίτητο για την κατανάλωσή τους στη διάρκεια της παραγωγής του πλεονάσματος. Αντίθετα φαινόταν επιθυμητή η βελτίωση των καλλιεργητικών μεθόδων προκειμένου ν΄ αυξηθεί η αναλογία του πλεονάσματος προς το απόθεμα, πράγμα που θα είχε ως συνέπεια να διογκωθεί το μερίδιο που πηγαίνει στους γαιοκτήμονες κι έτσι ν΄ αυξηθεί η ζήτηση των προϊόντων των βιοτεχνών και κατ΄ επέκταση ο πλούτος του έθνους.
Γραμμή 45 ⟶ 44 :
* Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.60ος, σελ.226.
[[Κατηγορία:
[[ar:فيزيوقراطية]]
| |||