Φλάβιος Αρριανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Νικομήδεια]] της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]](στην Βυθηνία) γύρω στο [[95]] μ.Χ. και πέθανε σ' αυτή γύρω στο [[180]] μ.Χ. Σπούδασε πρώτα στη [[Νικόπολη Ηπείρου|Νικόπολη]] της Ηπείρου κοντά στο στωικό φιλόσοφο [[Επίκτητος|Επίκτητο]] και κατόπιν, μετά τον θανατοθάνατο του Επικτήτου (120μΧ120 μ.Χ.)συμπλήρωσε τιςσυνέχισε σπουδές τουσπουδάζοντας στην [[Αθήνα]] με τη, φιλοσοφική και τη ρητορική. Ο Αρριανός τιμούσεπρος πολύτιμήν του δασκάλου συνέγραψε το δάσκαλόφιλοσοφικό τουέργο Επίκτητο(τον«Επικτήτου θαύμαζεΔιατριβαί», τόσοστο πολύοποίο γιακατέγραψε τηντη διδασκαλία του,που κατέγραψεΕπικτήτου. ταΣτα όσα δίδασκε στο φιλοσοφικόσυγγραφικά του έργο,Επικτήτου Διατριβαί)καιέργα είχε σαν παράδειγμα του,επάνω στα συγγραφικά του έργα,τον [[Ξενοφών|Ξενοφώντα]].

Ο [[Αδριανός]](τότε Ρωμαίος αυτοκράτορας), που τον γνώρισε στην Αθήνα, γιαεκτίμησε τις αρετές του και τον έκανε έπαρχο της [[Καππαδοκία (Ρωμαϊκή επαρχία)|Καππαδοκίας]], για επτά χρόνια(απο το (130-137μΧ137 μ.Χ.), αξίωμα που δόθηκε σε Έλληνα για πρώτη φορά αποαπό τους Ρωμαίους, του έδωσε τα δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη κι ο Αρριανός απόκτησε τ' όνομα Φλάβιος κι έγινε "«υποκατάστατος ύπατος"». Με τις διοικητικές ικανότητες και την ανδρεία του απόκρουσε τις επιδρομές του σκυθικού λαού των [[Αλανοί|Αλανών]] εναντίον του Ρωμαϊκού κράτους, ενώ παράλληλα διακρίθηκε και για το έξοχο ερευνητικό του πνεύμα. Στην Αθήνα γύρισε ξανά αφότου έπαψε να είναι διοικητής στην Καππαδοκία, όπου πήρε τον τίτλο του Αθηναίου πολίτη και το 145μΧ145 μ.Χ. διορίστηκε από τον Αδριανό άρχοντας των Αθηνών. Στα 171 μ.Χ. ήταν πρύτανης της Πανδιονίδας φυλής.

Γέρος πια άφησε την Αθήνα κι έφυγε για την πατρίδα του, όπου έγινε ιερέας της [[Δήμητρα (μυθολογία)|Δήμητρας]] και της [[Περσεφόνη|Περσεφόνης]]. Η πιθανότερη ημερομηνία θανάτου είναι το 175μΧ175 μ.Χ.

Από τα ιστορικά του το σπουδαιότερο και το καλύτερο, που διασώθηκε ολόκληρο, είναι η "''«[[Αλεξάνδρου Ανάβασις]]"»''. Αποτελείται από εφτά βιβλία (προς μίμησην της «Κύρου ΑνάβασινΑνάβασις», του Ξενοφώντα) γραμμένα στην αττική διάλεκτο (ο Αρριανός ήταν γνωστός Αττικιστής της εποχής εκείνης). Περιγράφεται όχι μόνο η εκστρατεία του [[Μέγας Αλέξανδρος|Μεγάλου Αλεξάνδρου]] εναντίον της Περσίας, αλλά και ολόκληρη η ιστορία του με τα πιο κύρια στοιχεία. Ο Αρριανός πίστευε πως τα κατορθώματα του Μακεδόνα στρατηλάτη ήταν θέληση και έργο της ειμαρμένης και πως κανένας από τους ανθρώπους δεν έκανε έργα μεγαλύτερα από αυτόν. Στα ιστορικά αναφέρονται επίσης τα "''«[[Μετά τον Αλέξανδρον"]]»'', δέκα βιβλία, που αποσπάσματά τους υπάρχουν σήμερα, τα "''«[[Βιθυνιακά"]]»'' και τα "«[[Παρθενικά"]]» που είναι χαμένα. Η καταγραφή της εκστρατείας του Μ.Αλεξάνδρου έγινε λόγω του θαυμασμού του Αρριανού για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, παρόλο που ο ίδιος ήταν Ρωμαίος με σημαντικότατα ρωμαικάρωμαϊκά αξιώματα. Οι σημαντικότερες πηγές πληροφοριών της Αλεξάνδρου Ανάβασις ήταν αποαπό τα έργα προηγούμενων ιστοριογράφων που ασχολήθηκαν με τον Μ.Αλέξανδρο, του Πτολεμαίου και του Αριστόβουλου, των οποίων τα έργα θεωρούσε πιο αξιόπιστα αποαπό των υπολοίπων. Η Αλεξάνδρου Ανάβασις σαν μεταγενέστερο έργο,απο από την εποχή του Αλεξάνδρου, υστερεί σημαντικά στην αναφορά των πολιτικών του αποφάσεων ή της εκπολιτιστικής εκστρατείας του.Παρόλαυτα Παρόλ' αυτά, η αντικειμενικότητα και η ακρίβεια του έργου του, επάνω στα ιστορικά γεγονότα, το κατατάσουνκατατάσσουν στην πιο αξιόπιστη πηγή πληροφοριών για την αποστολή του Μ.Αλεξάνδρου.

Άλλο σημαντικό ιστορικό του έργο είναι η ''«[[Ινδική]]»'', που γράφτηκε μετά την Αλεξάνδρου Ανάβασις, και αναφέρεται στην ιστορία, στην γεωγραφία και στα ήθη των Ινδών και γράφτηκε σε ιωνική διάλεκτο, σε προσπάθεια του Αρριανού να αποδείξει ότι μπορούσε να χειριστεί άριστα την γλώσσα του Ηροδότου. Στην Ινδική γίνεται επίσης περιγραφή και για την εκστρατεία του μακεδονικού στόλου αποαπό τον Ινδό ως τον Ευφράτη ποταμό, στον περσικό στόλοκόλπο. Σημαντικότατη πηγή πληροφοριών του έργου του ήταν οι παρατηρίσειςπαρατηρήσεις του ναυάρχου του Μ.Αλεξάνδρου Νεάρχου του Κρις, συγκεκριμένα μέσα αποαπό το εργοέργο του ''«[[Παράπλους της Ινδικής]]»''. Λόγω της πνευματικής συνοχής της η Ινδική συχνά εκδίδεται μαζί με την Ανάβασις, σαν ογδόοόγδοο βιβλίο.

Φιλοσοφικά του έργα ήταν οι "''«[[Επικτήτου διατριβαί"]]»'' (το έργο του, στο οποίο αναφέρεται στην διδασκαλία του Επικτήτου), οχτώ βιβλία, από τα οποία σώθηκαν τα τέσσερα πρώτα και το "''«[[Εγχειρίδιον Επικτήτου"]]»'' (κείμενο μικρής επεκτάσεως, που αποτελούσε περικοπή του Επικτήτου Διατριβαί).

Γεωγραφικά ήταν "''«[[Περίπλους του Ευξείνου Πόντου"]]»'', έργο με μεγάλη ακρίβεια και σαφήνεια, γιατί ο ίδιος έκανε αυτά το ταξίδι. Αναφέρεται πάνω σε γεωγραφικεςγεωγραφικές,μετερεωλογικές μετεωρολογικές και άλλες επιστημονικές παρατηρίσειςπαρατηρήσεις, τις περισσότερες εκ των οποιωνοποίων τις έκανε ο ίδιος όταν ακόμη ήταν διοικητής στην Καππαδοκία. Ο περίπλους αυτός έγινε την περίοδο 130-131 στα παράλια του ΕυξεινουΕύξεινου Πόντου,απο από την Τραπεζούντα εώςέως το Βυζάντιο. Το έργο αυτό το αφιέρωσε στον αυτοκράτορα Αδριανό.

Βιβλία στρατιωτικά : "''«[[Έκταξις κατ' Αλανών"]]»'', που αναφέρεται στην διάταξη του ρωμαικούρωμαϊκού στρατού κατά των Αλανών και περιέχει σημαντικότατες πληροφορίες για τον τρόπο διαβίωσης και παραμέρισης των Ρωμαίων στρατιωτών στις επαρχίες (γράφτηκε το 137, όταν ο Αρριανός ήταν ακόμη διοικητής στην Καππαδοκία) και "''«[[Τέχνη Τακτική"]]»'' όπου φανερώνεται η αξιόλογη πείρα του Αρριανού για την τακτική και τη στρατηγική του πολέμου (περιέχει κυρίως τις γνώσεις του Αρριανού για τις στρατιωτικές μεθόδους που ακολουθούσαν οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες).