Βίλχελμ Κάιτελ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Περίοδος Μεσοπολέμου: Όλοι οι Γερμανοί το πληροφορήθηκαν! Και όχι μόνο! |
|||
Γραμμή 13:
Όταν τελείωσε ο [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]] και η Γερμανία ανασυγκρότησε τον Στρατό της με βάση την [[Συνθήκη των Βερσαλλιών]], ο Χανς φον Ζέεκτ (Hans von Seeckt) προσκάλεσε τον Κάιτελ να ενταχθεί και πάλι στο Στρατό. Ο Κάιτελ, τοποθετήθηκε με τον βαθμό του Συνταγματάρχη στο αποκαλούμενο "Γραφείο Στρατεύματος" (Truppenamt), το οποίο είχε αντικαταστήσει το (μη επιτρεπόμενο από τη Συνθήκη) Γενικό Επιτελείο, ως επικεφαλής του κλάδου οργανωτικών θεμάτων. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1933 και στη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Κάιτελ πέρασε σημαντικό χρονικό διάστημα στη Σοβιετική Ένωση μελετώντας τακτική και εξοπλισμούς με αξιωματικούς του [[Κόκκινος Στρατός|Ερυθρού Στρατού]].
Στις 30 Ιανουαρίου του 1933
Όπως οι περισσότεροι ανώτεροι αξιωματικοί του Στρατού, ο Κάιτελ πίστευε ότι ο [[Ερνστ Ρεμ]] (Ernst Röhm), αρχηγός των SA, θα έκανε πραξικόπημα εναντίον του Χίτλερ για να αναλάβει την ηγεσία του Κόμματος. Όταν έγινε η σφαγή της ηγεσίας των SA στις 30 Ιουνίου 1934, γνωστή με την ονομασία «[[Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών|Η Νύχτα των μεγάλων μαχαιριών]]», ο Κάιτελ δεν έξέφρασε αντιρρήσεις. Σιωπηλός παρέμεινε, επίσης, όταν τα [[SS]] δολοφόνησαν τους απόστρατους στρατηγούς [[Κουρτ φον Σλάιχερ]] και φον Μπρέντοβ. Η γνωριμία και η φιλία του με τον [[Βέρνερ φον Μπλόμπεργκ]] (Werner von Blomberg) ήταν καθοριστική: Ο Μπλόμπεργκ ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Αμύνης στην Κυβέρνηση του Χίτλερ και έφερε τους δύο άνδρες σε επαφή. Η αποστροφή του Κάιτελ μεταλλάχθηκε σε αφοσίωση προς τον Φύρερ ύστερα από αυτή τη συνάντηση και παρέμεινε αφοσιωμένος σε αυτόν σε όλη του την υπόλοιπη ζωή. Δεν έγινε μέλος στο [[NSDAP]], επειδή ο νόμος απαγόρευε την ένταξη στρατιωτικών σε πολιτικά κόμματα. Ο γιος του Κάιτελ, Χάιντς, και η κόρη του Μπλόμπεργκ, Ντόρλε, αρραβωνιάστηκαν το 1938, αλλά ο Κάιτελ δεν έκανε το παραμικρό για να υποστηρίξει τον συμπέθερό του, όταν αυτός περιέπεσε στη δυσμένεια του Χίτλερ το ίδιο έτος και εκδιώχθηκε τελικά από την Κυβέρνηση.
|