Ανδρέας Π. Μεταξάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην περίοδο της Αντιβασιλείας διορίστηκε νομάρχης [[Λακωνία]]ς<ref>[http://www.drama.gr/nomarxia.php?do=ota_2 Απόφαση της 23 Απριλίου/8 Μαΐου του 1833] «Περί διορισμού των νομαρχών δια τους δέκα νομάρχες του βασιλείου της Ελλάδος»:Φραγκίσκος Μαύρος (Αργολίδος και Κορινθίας), Γεώργιος Γλαράκης (Αχαΐας και Ήλιδος), Δημήτριος Χρηστίδης (Μεσσηνίας), Κωνσταντίνος Ζωγράφος (Αρκαδίας), Ανδρέας Π. Μεταξάς (Λακωνίας), Αναγνώστης Μοναρχίδης (Ακαρνανίας και Αιτωλίας), Ιωάννης Αμβροσιάδης (Φωκίδος και Λοκρίδος), Μ. Σχινάς (Αττικής και Βοιωτίας), Γεώργιος Αινιάν (Εύβοιας), και Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός (Κυκλάδων)</ref> και στη συνέχεια τον Οκτώβριο του [[1835]] σύμβουλος της Επικράτειας. Σύντομα όμως συκοφαντήθηκε από αντιπάλους του ως ύποπτος για τις φιλελεύθερες αρχές του οπότε και απελάθηκε στην [[Σύρος|Σύρο]] απ´όπου δραπέτευσε και κατέφυγε στην [[Μασσαλία]]. Όμως μετά πάροδο λίγου χρόνου το ίδιο έτος (1835) ανακλήθηκε αφού κρίθηκε ακίνδυνος<ref>Είχε προηγηθεί η δική του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα</ref> αποαπό την [[Αντιβασιλεία Όθωνα 1833|Αντιβασιλεία]] και στάλθηκε στην [[Μαδρίτη]] και στην [[Λισσαβόνα]], ως πρέσβης της Ελλάδος.<ref>Ήταν η πρώτη Ελληνική(επίσημα) παρουσία στην Ιβηρική Χερσόνησο. Διέμεινε εκεί 4 χρόνια (1835-1839)</ref> Το 1839 όταν επέστρεψε στην Ελλάδα επαναδιορίστηκε σύμβουλος της Επικρατείας.