Αστικός κώδικας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο ελληνικός Α.Κ. στηρίζεται αφενός στη βυζαντινορωμαϊκή παράδοση, έχει όμως δεχτεί επιρροές από τον γερμανικό Α.Κ. Η πρώτη κωδικοποίηση του αστικού δικαίου στο [[Βυζάντιο]] έγινε επί αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός|Ιουστινιανού]] (527-565) ([[Νεαραί]]). Ακολούθησαν οι κωδικοποιήσεις του [[Λέων ΣΤ´|Λέοντα ΣΤ΄ Σοφού]] (865-912), γνωστές ως [[Λέων ΣΤ´#Νομοθετικό έργο|''Βασιλικά'']]. Το [[Ρωμαϊκό Δίκαιο]], μετά αποαπό σχετική επεξεργασία, αποτέλεσε το ελληνικό αστικό δίκαιο κατά την εποχή του [[Βυζάντιο|Βυζαντίου]]. Το [[1345]] ο [[Κωνσταντίνος Αρμενόπουλος]] συνέγραψε την [[Εξάβιβλο]]<ref> [http://anemi.lib.uoc.gr/search/?search_type=simple&display_mode=overview&stored_cclquery=creator=(%CE%91%CF%81%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82,%20%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82,)&rss=0&number=10&keep_number=10&offset=1 ιστολ. Πανεπεπιστημίου Κρήτης]</ref> κωδικοποιώντας τα Βασιλικά. Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας, η ελληνική Εκκλησία είχε κατορθώσει να είναι αρμόδια για την επίλυση των ζητημάτων ιδιωτικού δικαίου και εφάρμοζε την Εξάβιβλο του Αρμενοπούλου. Το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος προέβη σε κωδικοποίηση του αστκού δικαίου το 1940 και αυτός ο Α.Κ. τέθηκε σε εφαρμογή στις 23 Φεβρουαρίου 1946 <ref>Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ. 4 σ. 63 ISBN 960-8177-54-5</ref>