Διδακτική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα "διδάσκω" που σημαίνει μεταδίδω σε κάποιον το αντικείμενο μάθησης. Βιωματικά το προσεγγίζουμε ως τη διδασκαλία των μορφωτικών αγαθών και της σχολικής μάθησης και γενικά ως μια επιστημονική θεωρία για τη διδασκαλία. Παρατηρώντας τον όρο Διδακτική μπορούμε να εντοπίσουμε άλλες έννοιες, λέξεις κλειδιά που σχετίζονται με τον όρο όπως μεθόδοι διδασκαλίας, διδακτέα ύλη, μέσα διδασκαλίας. Ο όρος διδακτική πρωτοεμφανίστηκε στον Ευρωπαϊκό χώρο τον 17ο αιώνα και συγκεκριμένα το 1657. Το 19ο αιώνα δεν παρατηρήθηκε διαφοροποίηση απλά μια εξέλιξη του όρου και τέλος τον 20ο αιώνα σχετίστηκε με τη σωκρατική μέθοδο και την εμφάνιση της μεθόδου Project. Μετά από συστηματική μελέτη πηγών έχει αποδειχθεί ότι δεν υπάρχουν απόλυτα συνώνυμες έννοιες αλλά παρεμφερή έννοιες όπως η μόρφωση, η μάθηση, η πληροφορία, η διδασκαλία. Η προσέγγιση της έννοιας διδακτική γίνεται βάση των εξής θεωριών: Διδακτική Μόρφωση, Διδακτική Μάθηση, Κυβερνητική Διδακτική, Κριτική- Επικοινωνιακή Διδακτική, Διδακτική Curriculum και η Κριτική Αποτίμηση. Αρκετοί μελετητές έχουν ασχοληθεί με την έννοια διδακτική. Ένας από αυτούς ήταν ο Κομένιος ο οποίος διαπραγματεύτηκε τα προβλήματα της διδασκαλίας και της μάθησης στο πλάισιο μιας καθολικής θεολογικο-φιλοσοφικής θεωρίας. Η διδακτική στον Κομένιο νοείται σαν η τέχνη της διδασκαλίας "όλων των πραγμάτων σε όλους τους ανθρώπους". Βασική διδακτική ιδέα του Κομένιου αποτελεί και η φυσική μάθηση η οποία ακολουθεί τους τρόπους διδασκαλίας της φυσικής μάθησης. Ο όρος διδακτική χρησιμοποιήθηκε πριν από τον Κομένιο από το Ρατίχιο ο οποίος υποστήριζε ότι νέοι και ηλικιωμένοι θα μπορούσαν σε μικρό χρονικό διάστημα και εύκολα να μάθουν άλλες γλώσσες. Επιπλέον ήθελε να θεμελιώσει την αγωγή και τη διδασκαλία πάνω σε ψυχολογικές βάσεις, στη φύση του ανθρώπου, και όλα να γίνονται χωρίς καταπίεση. Σύμφωνα με τις σύγχρονες διδακτικές θεωρίες μια άλλη έννοια της διδακτικής θεωρίας είναι η κατεύθυνση των Curriculum. Ο όρος Curriculum περιλαμβάνει την ύλη, τους στόχους διδασκαλίας, τη συστηματική σπουδή των διδακτικών βιβλίων, ωρολόγιων προγραμμάτων και άλλων μέσων διδασκαλίας. Ένας νέος επιστημονικός κλάδος, ο κλάδος της Κυβερνητικής, μπορεί να θεωρηθεί ως αφετηρία της διδακτικής θεωρίας. Η διδακτική θεωρία παρουσιάζεται σαν θεωρία της κατεύθυνσης των διδαδικασιών της διδασκαλίας και της μάθησης. Αυτές οι διαδικασίες περιέχουν τις μορφές της διδασκαλίας, τα ατομικά ή ομαδικά προγράμματα, τισ διδακτικές μηχανές κ.τ.λ. Όσον αφορά την κυβερνητική είναι μια επιστήμη η οποία πηγάζει από τις περιοχές των μαθηματικών, της τεχνολογίας και της βιολογίας και έχει ως στόχο να δημιουργήσει μια ενιαία θεωρία, με την οποία θα μπορούσαν να ερμηνευτούν όλα τα φαινόμενα κατεύθυνσης και ελέγχου πληροφοριών, είτε αυτές παρουσιάζονται στον κόσμο των ζώων είτε σε τεχνικά συστήματα. Σε αυτό το σημείο μπορεί να γίνει μια σύγκριση μεταξύ των παλαιότερων διδακτικών θεωριών και των σύγχρονων. Οι μεν πρώτες θεωρίες προσπαθούν να λύσουν σχετικά προβλήματα με τουσ σκοπούς διδασκαλίας και μάθησης και με την εκλογή του περιεχομένου της διδασκαλίας ενώ στις άλλες τόσο το περιεχόμενο της διδασκαλίας όσο και οι σκοποί είναι δεδομένοι από την κάθε κοινωνία και από τους ειδικούς των διαφόρων επιστημονικών κλάδων.