Ιωάννης Αλευράς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: ru:Алеврас, Иоаннис |
μ ορθογραφικά, replaced: απο → από , {{reflist}} → {{Παραπομπές}} με τη χρήση AWB (8514) |
||
Γραμμή 3:
Γεννήθηκε στην [[Μεσσήνη]] και εργάστηκε στον τραπεζικό κλάδο. Το 1955 πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της ΟΤΟΕ, της οποίας ήταν ιδρυτικό μέλος και της οποίας πρόεδρος εκλεγόταν<ref>[http://www.parliament.gr/kouselas/apopseis/apopseis_docs/omilia_23_5_03.htm Ομιλία Δημήτρη Κουσέλα, προέδρου ΟΤΟΕ]</ref> μέχρι το 1963. Τον ίδιο χρόνο εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με την [[Ένωση Κέντρου]] στην [[Εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθήνας|Α' Εκλογική Περιφέρεια Αθηνών]], καθώς και στις εκλογές του 1964. Κατά την περίοδο της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Χούντας των Συνταγματαρχών]] εξορίστηκε<ref>[http://homepages.pathfinder.gr/pamisos/fylla/fyllo3.htm Γιάννης Αλευράς, ο επιτελάρχης της Δημοκρατίας]</ref> στη [[Σύρος|Σύρο]] αλλά αμνηστεύθηκε τον Δεκέμβριο του 1967, μετά το αντιπραξικόπημα του Βασιλιά [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|Κωνσταντίνου]]. Μετά την απελευθέρωση του, ο ιδρυτής του [[Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα|Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος]] (ΠΑΚ) στο εξωτερικό, [[Ανδρέας Παπανδρέου]], του ανέθεσε την ηγεσία της οργάνωσης στην Ελλάδα. Αργότερα όμως συνελήφθη και εκτοπίστηκε στον [[Άγιος Ευστράτιος|Άη-Στράτη]] και στη συνέχεια στον [[Άγιος Νικόλαος Κυνουρίας|Άγιο Νικόλαο Κυνουρίας]]. Τελικά απελευθερώθηκε το 1972.
Μετά την [[μεταπολίτευση]] υπήρξε ιδρυτικό μέλος του [[ΠΑΣΟΚ|ΠΑ.ΣΟ.Κ.]], του οποίου και εξελέγη βουλευτής στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1974|εκλογές του 1974]], [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1977|1977]] και [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1981|1981]]. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1977 ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το 1981 εξελέγη [[πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων]] και επανεξελέγη το 1985 και το 1989. Στις 10 Μαρτίου του 1985 ανέλαβε προσωρινός [[Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας|πρόεδρος της Δημοκρατίας]], ύστερα από την παραίτηση του [[Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής|Κωνσταντίνου Καραμανλή]], παράλληλα με την προεδρία της βουλής. Η προσωρινή όμως αυτή αντικατάσταση δημιούργησε διαδικαστικό πρόβλημα καθώς η [[αντιπολίτευση]] αμφισβήτησε το κατά πόσο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, έστω και αν αυτός είναι προσωρινός, μπορεί να ψηφίσει για τον επόμενο πρόεδρο. Η οριακή μάλιστα εκλογή του νέου προέδρου (με 181
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1990 προτάθηκε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ ως πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά έλαβε<ref>[http://www.in.gr/news/Reviews/placeholder.asp?lngReviewID=598581&lngChapterID=598606&lngItemID=599680 Οι προεδρικές εκλογές από τον Στασινόπουλο στον Παπούλια]</ref> 125 ψήφους έναντι των 153 του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1993|εκλογές του 1993]] εξελέγη ως βουλευτής επικρατείας.
Γραμμή 10:
== Αναφορές ==
{{Παραπομπές}}
{{Πρόεδροι της Βουλής των Ελλήνων}}
| |||