Κηδεία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: th:งานศพ |
μ →Η κηδεία στην Ελλάδα: ορθογραφικά, replaced: απο → από με τη χρήση AWB (8514) |
||
Γραμμή 8:
Η κηδεία στους αρχαίους Έλληνες από την ομηρική εποχή περιελάμβανε την ''πρόθεση'', την ''εκφορά'', την ''[[ταφή]]'' και τον ''περίδειπνο''. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτή η διαδικασία ακολουθείται στην Ελλάδα πιστά μέχρι και σήμερα. ''Πρόθεση'' ήταν η εναπόθεση του στολισμένου νεκρού στη νεκρική κλίνη και η θρηνωδία των οικείων του. Στην εποχή μας ο νεκρός κείται σε [[φέρετρο]], το οποίο είναι ανοιχτό σύμφωνα με την παράδοση, εκτός από τις περιπτώσεις που δεν το επιτρέπει η κατάσταση του πτώματος. Ο νεκρός «φυλάσσεται» από τους οικείους όλο το βράδυ πριν την ταφή, ιεροτελεστία που επιβάλλονταν από την λαϊκή σκέψη και διατηρείται ως σήμερα, το λεγόμενο ''ξενύχτι''. Σημαντικό κομμάτι της ελληνικής παράδοσης είναι το [[μοιρολόι]], τα θλιβερά δηλαδή τραγούδια που τραγουδούσαν οι οικείοι του νεκρού μαζί με τη μοιρολογίστρα, επάγγελμα που έχει πια εκλείψει.
Η ''εκφορά'' ήταν η μετά την πρόθεση τελετή της μεταφοράς της σορού του νεκρού από την οικία του στον τόπο της ταφής του. Στην εποχή μας παρεμβάλλεται ως ενδιάμεσος σταθμός η [[εκκλησία]], όπου ακολουθείται ειδική λειτουργία, η [[νεκρώσιμη ακολουθία|νεκρώσιμη]] ή η επίσης ονομαζόμενη [[εξόδιος ακολουθία]], μπροστά στο φέρετρο. Σύμφωνα με τον αρχαίο νόμο η νεκρική πομπή έπρεπε να περάσει από τους δρόμους της πόλης σιωπηλά. Η ''ταφή'' ήταν η τελετή του ενταφιασμού ή της καύσης και της εναπόθεσης των [[οστό|οστών]] σε [[τύμβος|τύμβο]]. Συνήθως αγαπημένα αντικείμενα τοποθετούνταν στο φέρετρο "για να τα πάρει μαζί του" ο νεκρός ενώ σε κάποιες περιοχές νομίσματα ή λίρες αποτίθενται στα χέρια ή στα μάτια του νεκρού ή απλώς μέσα στο φέρετρο ως ναύλα για τον [[Χάρος|Χάρο]]. Ο τελευταίος ασπασμός
Ο [[Κικέρων|Κικέρωνας]] περιγράφει τη συνήθεια να φυτεύονται λουλούδια στο σημείο της ταφής ώστε να αγαλλιάσει η ψυχή του νεκρού και να εξαγνιστεί το έδαφος, συνήθεια που επιβιώνει ως σήμερα. Μετά την ταφή οι πενθούντες επιστρέφουν στο σπίτι του νεκρού για το ''περίδειπνο'', το δείπνο της παρηγοριάς, που συνοδεύεται από τον καφέ της παρηγοριάς (τούρκικος/ελληνικός) που σερβίρεται με [[κονιάκ]] και παξιμάδια. Δυο μέρες μετά την ταφή οι αρχαίοι συνήθιζαν να διοργανώνουν μια τελετή που ονομάζονταν ''τρίτα'', τα σημερινά τριήμερα, ενώ οχτώ μέρες μετά την ταφή ακολουθούσαν τα έννατα, που πραγματοποιούνταν στο σημείο ταφής και αντιστοιχούν στα σύγχρονα εννιάμερα. Επιπλέον, στη σύγχρονη εποχή πραγματοποιούνται επιμνημόσυνες τελετές στις 40 μέρες, στους 3,6 και 9 μήνες και στον χρόνο, και από κει και μετά το [[μνημόσυνο]] πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην ημερομηνία του θανάτου. Οι συγγενείς του νεκρού για αόριστο χρονικό διάστημα που εξαρτάται απ' τους ίδιους, βρίσκονται σε πένθος, κατά τη διάρκεια του οποίου οι γυναίκες φορούν μαύρα ρούχα και οι άντρες μαύρο [[περιβραχιόνιο]].
| |||