Ιφιγένεια εν Ταύροις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| Σκηνικό = [[Ταυρίδα]] μιά περιοχή της [[Σκυθία]]ς βόρεια της [[Μαύρη θάλασσα|Μαύρης Θάλασσας]].

}}

Η {{Πολυτονικό|'''«Ἰφιγένεια ἐν Ταύροις»'''}} είναι [[τραγωδία]] του [[Ευριπίδης|Ευριπίδη]], συνέχεια της [[Ιφιγένεια εν Αυλίδι|Ιφιγένειας εν Αυλίδι]], που διδάχθηκε ωστόσο πριν από αυτή (414-413 π.Χ.). Πραγματεύεται το προσφιλές στην ελληνική αρχαιότητα θέμα της σωτηρίας δύο ανθρώπων που τους συνδέουν συγγενικοί δεσμοί, υπό αντίξοες συνθήκες.

Φτάνει στο μεταξύ ο [[Ορέστης]] με τον [[Πυλάδης|Πυλάδη]] και κατά το χρησμό και την εντολή του [[Φοίβος|Φοίβου]] πρέπει να πάρει από το ναό το άγαλμα της θεάς και να το φέρει στην Αθήνα· έτσι θα λυτρωθεί από τη μανία των [[Ερινύες|Ερινύων]] που τον κυνηγάνε σαν μητροκτόνο. Αλλά οι δύο ήρωες συλλαμβάνονται από βαρβάρους ως ιερόσυλοι, που σύμφωνα με δικούς τους νόμους και καθώς ο βασιλιάς της Ταυρίδας, [[Θόας]], μισούσε τους ξένους και τους Έλληνες, έπρεπε να θυσιαστούν. Προτού λοιπόν θανατωθούν ως θυσία προς τη Θεά Αρτέμιδα, οδηγούνται για εξαγνισμό, στο ναό της Θεάς, από την ιέρεια του ναού. Όμως ιέρεια του Ναού της Θεάς τυγχάνει να είναι η αδελφή του Ορέστη η [[Ιφιγένεια]] με την οποία αναγνωρίζονται. Έτσι με τέχνασμα αυτής οι ήρωες και μαζί τους η Ιφιγένεια καταφέρνουν με την βοήθεια της Θεάς [[Αθηνά]]ς να αποδράσουν αποκομίζοντας και το ιερό ξόανο της Θεάς.

==Προτέρημα==

{{Απόσπασμα|νῦν δ᾽ ἀξείνου πόντου ξείνα<br>

δυσχόρτους οἴκους ναίω,<br>

}}

 

που ήταν να γίνεις βασιλιάς στο Άργος για σένα κλαίω».