Λεόν Ντεγκρέλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Λέον Ντεγκρέλ''', ή '''Λεόν Ντεγκρέλ''' (κατά πλήρες εξελληνισμένο όνομα Λέοντας Ιωσήφ Μάριος Ιγνάτιος Ντεγκρέλ (Léon Joseph Marie Ignace Degrelle) ([[1906]] - [[1994]]) ήταν Βέλγος πολιτικός, δημοσιογράφος - προπαγανδιστής, εκαπό τηςτη ΒαλλονίαςΒαλλονία, ιδρυτής του [[Ρεξισμός|Ρεξιστικού κινήματος]] που εξελίχθηκε σε πολιτικό κόμμα, όπουτο οποίο κατά το [[Β'ΒΠΠ|Β΄ Π.Π.Παγκόσμιο Πόλεμο]] δημιουργώντας τη "λεγεώνα των ΒαλλονίωνΒαλλόνων" προσχώρησε στηνστα [[Βέρμαχτ]] (ΣΣ|Waffen SS)]], συμμετέχοντας στην πρώτη γραμμή της [[Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος|γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση]], στο ανατολικό μέτωπο . Μετά τον πόλεμο , παρέμεινε εξέχουσα προσωπικότητα των εθνικο-συντηρητικών κινήσεων Ευρώπης και Λατινικής Αμερικής.

Ο Λέον Ντεγκρέλ γεννήθηκε στις [[15 Ιουνίου]] του 1906 στη Μπουϊγιόν[[Μπουιγιόν]] της Βαλλονίας (Βέλγιο). Μετά τις σπουδές του σε κολέγιο Ιησουιτών και στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της [[Λουβαίν]] εργάστηκε ως δημοσιογράφος του συντηρητικού Ρωμαιοκαθολικού περιοδικού τύπου, ιδρύοντας στη συνέχεια τις εκδόσεις Ρεξ. Από τις εκδόσεις αυτές άρχισε να διαμορφώνεται μία εθνικιστική κίνηση που χαρακτηρίστηκε "Ρεξισμός" και που αργότερα, το 1935, εξελίχθηκε σε πολιτικό συντηρητικό κόμμα, διαχωριζόμενο από το Καθολικό κόμμα .

Όταν ξέσπασε ο Β'[[ΒΠΠ|Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος]], ο Ντεγκρέλ εισηγήθηκε στον Βασιλέα του Βελγίου Λεοπόλδο Γ΄ πολιτική ουδετερότητας, θέση που όχι μόνο δεν έγινε αποδεκτή, αλλά με την εισβολή των Γερμανών στο [[Βέλγιο]], στις 10 Μαΐου 1940, όπουοπότε το κόμμα των Ρεξιστών βρέθηκε διχασμένο στο θέμα της αντίστασης, διατάχθηκε η σύλληψή του ως ύποπτοςύποπτου συνεργάτηςσυνεργάτη του εχθρού και ο εκτοπισμός του στη Γαλλία.<br />

Μετά τη κατάληψη της Β. Γαλλίας και την συνθηκολόγηση της νότιας ζώνης απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς όπουοπότε και επέστρεψε στο υπό γερμανική πλέον κατοχή Βέλγιο. Εκεί ερχόμενος σε αντίθεση με αντιστασιακούς παράγοντες του δικού του πολιτικού χώρου προχώρησε σε φιλογερμανική προπαγάνδα συνεργασίας ξεκινώντας παράλληλα τη στρατολόγηση εθελοντικής ένοπλης δύναμης της λεγόμενης "Λεγεώνας των ΒαλλονίωνΒαλλόνων" προκειμένου να βοηθήσει τους [[Ναζί]] στο ανατολικό μέτωπο.

Έτσι τον Αύγουστο του 1941 έτοιμη πλέον η "λεγεώνα της Βαλλονίας" τέθηκε υπό την [[Βέρμαχτ]] στον πόλεμο κατά της Σοβιετικής Ένωσης, ως "Ταξιαρχία των ΒαλλονώνΒαλλόνων", συμμετέχοντας και ο ίδιος ο Ντεγκρέλ στην [[επιχείρηση Μπαρμπαρόσα]]. Για την όλη αυτή δραστηριότητά του, αλλά και από τραυματισμό του σε μάχη τον παρασημοφόρησε ο ίδιος ο Χίτλερ με τον Σταυρό των Ιπποτών εκθειάζοντας τον ηρωισμό του. Εκτός όμως αυτού ο Λ. Ντεγκρέλ τιμήθηκε και με πολλά άλλα παράσημα και τιμητικές διακρίσεις έχοντας εξελιχθεί ως αξιωματικός του γερμανικού στρατού.

Μετά την πτώση της Γερμανίας, ο Ντεγκρέλ κατέφυγε αρχικά μέσω Δανίας[[Δανία]]ς στη [[Νορβηγία ]], απ΄ όπου με αεροσκάφος μετέβη στην [[Ισπανία]]. Φθάνοντας όμως Β. Ισπανία κατά την αναγκαστική προσγείωση στη ακτηακτή του Αγίου Σεβαστιανού, περιοχή των Βάσκων τραυματίστηκε σοβαρά . Στη συνέχεια η κυβέρνηση του [[Φρανσίσκο Φράνκο]] αρνήθηκε να τον παραδώσει στους Συμμάχους (ή να τον εκδώσει στο Βέλγιο), επικαλούμενη την άσχημη κατάσταση της υγείας του. Μετά όμως από διεθνείς πιέσεις, ο Φράνκο χορηγώντας του πλαστά έγγραφα επέτρεψε την διαφυγή του στην [[Αργεντινή]].

Αργότερα, το 1954, η Ισπανία του παραχώρησε ισπανική υπηκοότητα για μόνιμη διαμονή με το όνομα José León Ramírez Reina , και η Φάλαγγα του ανέθεσε την ηγεσία της επιχείρησης κατασκευών. Μετά τον θάνατο του Φράνκο ο Ντεγκρέλ παρέμεινε στην Ισπανία ως υπήκοος Ισπανός εμφανιζόμενος στις δημόσιες συναντήσεις του με λευκή στολή και γερμανικά διακριτικά, ενώ παράλληλα δεν έπαυε να εκφράζει με υπερηφάνεια τις στενές επαφές του και τον «δεσμό σκέψης" με τον Αδόλφο Χίτλερ .<br />

Ο Λ. Ντεγκρέλ πέθανε στις 31 Μαρτίου του 1994 σε νοσοκομείο στη [[Μάλαγα]] (Ισπανία) μετά από καρδιακό επεισόδιο. Όταν κάποτε ρωτήθηκε, λίγο πριν τον θάνατό του , αν είχε καμία λύπη για τον πόλεμο, η απάντησή του ήταν: "Μόνο ότι χάσαμε!".

*"Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ. Γ΄ (συμπλήρωμα), σελ. 853.