Κωνσταντίνος Θ´ ο Μονομάχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Xqbot (συζήτηση | συνεισφορές) μ r2.7.3) (Ρομπότ: Αλλαγή diq:IX. Konstantin Monomakos σε diq:Konstantinos IX; διακοσμητικές αλλαγές |
||
Γραμμή 1:
{{Πηγές|29|10|2012}}<br />
[[
Ο '''Κωνσταντίνος Θ΄''' ήταν αυτοκράτορας του Βυζαντίου από τις [[11 Ιουνίου]] [[1042]] έως
== Η επιλογή του στο Αυτοκρατορικό αξίωμα ==
Μετά την φυγή του [[Μιχαήλ Ε΄]] η αυτοκράτειρα [[Ζωή (αυτοκράτειρα)|Ζωή]] έμεινε η μόνη κυρίαρχη στο Παλάτιον. Πρώτη της φροντίδα ήταν να απομακρύνει την αδελφή της
== Οικονομική και διοικητική πολιτική ==
[[Αρχείο:Map Byzantine Empire 1045 el.svg|thumb|right|380px|Η Αυτοκρατορία και η διοικητική της διαίρεση επί Κωνσταντίνου Θ΄ (1045).]]
Ο Κωνσταντίνος Θ΄ ήταν άνθρωπος μετριοπαθής, που η τύχη τον ανάγκασε να αντιμετωπίσει, χωρίς επιτυχία όμως, τις μεγάλες δυσκολίες της εποχής του. Για να γίνει αγαπητός στον λαό της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]] άρχισε να μοιράζει άφθονα χρήματα στο πλήθος και στην προσπάθεια εξασφάλισης χρημάτων, καθιερώνει την συνήθεια της εκμίσθωσης των φόρων σε ιδιώτες. Εφάρμοσε επίσης την πρακτική εξαγοράς της στρατιωτικής θητείας ενώ πιθανότατα εισάγεται και ο θεσμός της «πρόνοιας». Οι εκμισθωτές των φόρων πλήρωναν άμεσα στην αυτοκρατορία τους φόρους που έπρεπε να καταβάλει μια περιοχή και στη συνέχεια τους εισέπρατταν οι ίδιοι από τους φορολογούμενους. Το μέτρο αυτό αποδείχθηκε ολέθριο αφού οι ιδιώτες εισέπρατταν από τους πολίτες ποσά πολύ μεγαλύτερα από εκείνα που σύμφωνα με τους νόμους έπρεπε να καταβληθούν. Ο εξαργυρισμός της θητείας, η δυνατότητα δηλαδή των πολιτών να εξαγοράζουν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις,
Τέλος η «πρόνοια», η παραχώρηση δηλαδή μεγάλων κρατικών εκτάσεων σε σημαντικούς πολίτες, με την υποχρέωση να παρέχουν προστασία στους κατοίκους αυτών των περιοχών, επιδείνωσε
== Στάσεις στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας ==
=== Η επανάσταση του Στέφανου Βόϊσλαβ ===
Ο Μονομάχος αφού εξόρισε όσους ήταν αντίθετοι στην πολιτική της Ζωής, έστρεψε την προσοχή του στον Σέρβο επαναστάτη Στέφανο Βόϊσλαβ ο οποίος επιχειρούσε επιδρομές στα εδάφη της αυτοκρατορίας. Ανάθεσε την αντιμετώπισή αυτής της στάσης στον άρχοντα του Δυρραχίου, Μιχαήλ. Αυτός μη έχοντας πολεμική πείρα, ξεκίνησε με εξήντα χιλιάδες στρατό και αφού λεηλάτησε την Σερβία αποφάσισε να επιστρέψει χωρίς να έχει αντιμετωπίσει τον επαναστάτη ο οποίος όμως του επετέθη, αποδεκατίζοντας το Βυζαντινό στράτευμα.
=== Η επανάσταση του στρατηγού Γεωργίου Μανιάκη. ===
Ο στρατηγός Μανιάκης είχε σταλθεί από την Ζωή για να ανακτήσει τη Σικελία και την Κάτω Ιταλία για λογαριασμό των Βυζαντινών. Η διαφθορά όμως στο παλάτι, η υπέρογκη φορολόγηση, η ασυδοσία του αυτοκρατορικού περιβάλλοντος και των αξιωματούχων της αυλής, τον οδήγησαν σε ανταρσία
== Επιδρομή των Ρώσων ==
Στα μέσα του 1043 έγινε η τελευταία μεγάλη επίθεση των εκχριστιανισμένων πια Ρώσων του Κιέβου κατά της Κωνσταντινούπολης. Λαβαίνοντας αφορμή την δολοφονία ενός Ρώσου εμπόρου στην
== Προσάρτηση της Μεγάλης Αρμενίας στο Βυζάντιο ==
Πριν τον θάνατό του ο Βασίλειος Β΄ εξασφάλισε ότι ο μάγιστρος Ιωβανεσίκης, ισόβιος άρχοντας του Ανίου και της Μεγάλης Αρμενίας θα κληροδοτούσε τα εδάφη του στο Βυζάντιο. Ο γιος του Ιωβανεσίκη όμως , Κακίκιος, δεν παρέδωσε τα εδάφη στο Βυζάντιο μετά τον θάνατο του πατέρα του. Ο Μονομάχος διέταξε τότε τον στρατηγό της Ιβηρίας Μιχαήλ Ιασίτη να πολεμήσει τον Κακίκιο και να καταλάβει τα εδάφη του. Ο Μιχαήλ νικήθηκε. Έτσι ο Κωνσταντίνος αναγκάστηκε να στείλει άλλο στράτευμα υπό τον Στρατηγό Κεκαυμένο ζητώντας ταυτόχρονα και την βοήθεια του Μωαμεθανού ηγεμόνα της Περσαρμενίας Αβουλσεβάρ για την από κοινού κατάκτηση της Αρμενίας
== Ίδρυση της νομικής Σχολής στην Κωνσταντινούπολη ==
Η σχολή, που με τα σημερινά δεδομένα θα χαρακτηρίζονταν σαν το πρώτο Πανεπιστήμιο, ιδρύθηκε το 1045 στην Κωνσταντινούπολη και είχε σαν αποστολή την εκπαίδευση ανωτάτων υπαλλήλων που θα θέτονταν στην υπηρεσία της αυτοκρατορίας και νομικών. Ήταν χωρισμένη σε δύο τομείς, τον φιλοσοφικό με προϊστάμενο τον ύπατο των φιλοσόφων, θέση την οποία υπηρέτησε ο λόγιος [[Μιχαήλ Ψελλός]], και τον νομικό με προϊστάμενο τον νομοφύλακα.
== Επιθέσεις των Πετσενέγων ==
Γύρω στα 1045 μερικές φυλές Πετσενέγων αφού επιτέθηκαν κατά της αυτοκρατορίας συνθηκολόγησαν, έγιναν Χριστιανοί και εγκαταστάθηκαν μόνιμα ως φοιδεράτοι σε αυτοκρατορικά εδάφη.
== Πρώτη επέλαση των Τούρκων στη Μικρά Ασία ==
Το 1045 οι [[Σελτζούκοι|Σελτζούκοι Τούρκοι]] κυρίευσαν μέρος της Περσίας και ο ηγεμόνας τους [[Τογρουλβέγ]] (ή Τογρούλ Μπεγ) αναγορεύτηκε Σουλτάνος με έδρα το Χαμαντάν. Το 1048 ο Σουλτάνος Τογλουβέγ έστειλε τον ανεψιό του Ασλάν με 20.000 άνδρες να κυριεύσει την Μηδία. Αντιμετωπίστηκε όμως από τους Στρατηγούς
== Το Σχίσμα του 1054 ==
{{Κύριο|Σχίσμα του 1054}}
Κατά την διάρκεια της Βασιλείας του Κωνσταντίνου του Μονομάχου, ο [[Πάπας Λέων Θ΄]], αντιδρώντας στην ένταξη μητροπόλεων της νότιας Ιταλίας στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης, ανακίνησε τις δογματικές, λειτουργικές και εθιμικές διαφορές (το [[filioque]], το [[Παπικό πρωτείο|πρωτείο του Πάπα]] κλπ.) μεταξύ των δυο Εκκλησιών. Οι αντιπρόσωποι της παπικής Εκκλησίας που ήλθαν στην Πόλη για να συνομιλήσουν με τον Πατριάρχη [[Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος|Μιχαήλ Κηρουλάριο]] και τους θεολόγους της Ανατολής, δεν κατέληξαν τελικά σε συνεννόηση. Η αντιπαράθεση οδήγησε σε αμοιβαίους αναθεματισμούς και στο οριστικό σχίσμα, το οποίο επηρέασε κατά τους επόμενους αιώνες τις πολιτικές εξελίξεις σε Δύση και Ανατολή.
== Θάνατος του Κωνσταντίνου Θ΄ ==
Ο Κωνσταντίνος Θ΄ ο Μονομάχος πέθανε στις [[11 Ιανουαρίου]] [[1055]] ενώ προετοιμαζόταν για εκστρατεία κατά των Τούρκων.
Γραμμή 51:
[[Κατηγορία:Βυζαντινοί Αυτοκράτορες]]
[[Κατηγορία:Κωνσταντινουπολίτες]]
[[an:Constantín IX]]
[[bg:Константин IX Мономах]]
Γραμμή 56 ⟶ 57 :
[[cs:Konstantin IX. Monomachos]]
[[de:Konstantin IX.]]
[[diq:Konstantinos IX
[[en:Constantine IX Monomachos]]
[[es:Constantino IX]]
|