Σχολαστικισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
μικρή τροποποίηση ορισμού και επέκταση
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[File:Septem-artes-liberales Herrad-von-Landsberg Hortus-deliciarum 1180.jpg|right|thumb|250px220px|Οι επτά ελεύθερες τέχνες γύρω από το κέντρο της φιλοσοφίας, εικονογρ.. περ. Hortus delicarium «ο κήπος των απολαύσεων»]]
'''Σχολαστικισμός''' ([[Αγγλικά| αγγλ.]] scholastic philosophy) ονομάζεται η φιλοσοφία που καλλιεργήθηκε στο περιβάλλον των σχολών των πανεπιστημίων της δυτικής ευρώπης κατά τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] στον χώρο καλλιέργειας και ανάπτυξης της, δηλάδή τις σχολές, οφείλεται ακριβώς και η ονομασία σχολαστικισμός ή αλλιώς σχολαστική φιλοσοφία. Συνδεδεμένο κατεξοχήν με την μελέτη και κριτική των έργων του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]], το κίνημα του σχολαστικισμού θεωρήθηκε κατά την [[Αναγέννηση]] ως μια στείρα γραμματική ενασχόληση με το ''γράμμα'' και όχι με την ''ουσία'' της [[Φιλοσοφία|φιλοσοφίας]], με αποτέλεσμα ο όρος σχολαστικός να αποκτήσει την υποτιμητική έννοια που έχει μέχρι σήμερα.<ref>Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τό. 28 σ. 136 ISBN 960-8177-80-4</ref>
 
Οι πρώτες απόπειρες πραγματικής φλισοφικο-θρησκευτικής έρευνας στη Δύση μετά την επικράτηση του χριστιανισμού ως κυρίαρχης θρησκείας, έγιναν μόλις κατά τον 9ος αιώνας 9ο αι.μέσα στα πλαίσια της καρολίγγειας αναγένησης.
Αυτή η φιλοσοφική μέθοδος αντίληψης των πραγμάτων διδασκόταν από καθηγητές των μεσαιωνικών [[Πανεπιστήμιο|πανεπιστημίων]] από τον [[12ος αιώνας|12ο]] ως τον [[14ος αιώνας|14ο αιώνα]]. Η μη [[Φιλοσοφικός ρεαλισμός|ρεαλιστική]] αντιμετώπιση της πραγματικότητας οδήγησε τον σχολαστικισμό σε παρακμή. Καλλιεργήθηκε από [[Ρωμαιοκαθολικισμός|Ρωμαιοκαθολικούς]] [[Μοναχισμός|μοναχούς]], ενώ σημαντικότεροι εκπρόσωποί του θεωρούνται οι εξής: