Τάσος Χαλκιάς (μουσικός): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΟπωςΌπως προαναφέρθηκε ο [[ΑναστάσιοςΤάσος Χαλκιάς]] απεβίωσε από παθολογικά προβλήματα στόνστον Πειραιά το [[1992]]. Σύμφωνα με τα Ηπειρώτικαηπειρώτικα παλιά έθιμα και σύμφωνα με επιθυμία του, στην τελετή της ταφής του ομάδα από τριάντα κλαρινίστες συνεδέλφους του έπαιξαν ένα Ηπειρώτικο μοιρολόϊμοιρολόι πάνω από τον τάφο του. Η σκηνή αυτή έχει φωτογραφηθεί και δημοσιευθεί στόν τύπο.<ref> Ελευθεροτυπία: "''ΕφυγεΈφυγε ο πατέρας του κλαρίνου. Με ηπειρώτικο μοιρολόϊμοιρολόι τον αποχαιρέτησαν οι συνάδελφοί του''", Αθήνα 1992</ref>. Το πρώτο κλαρίνο ιδιοκτησίας Τάσου Χαλκιά, έτους [[1906]], του Γαλλικού οίκου Buffet από ξύλο εβένου και ασημένια πλήκτρα, το οποίο του αγόρασε η μητέρα του από «γύφτο» δίνοντας 4 κατσίκια, περιήλθε αργότερα στον συνεργάτη του ΑναστάσιουΤάσου Χαλκιά, Χριστόφορο Μπεκιάρη (Μηλιανά Άρτας) και από εκείνον περιήλθε στόνστον [[Χαράλαμπος Γκούβας|Χαράλαμπο Γκούβα]] από το έτος [[1982]]. Σήμερα, κοσμεί τη συλλογή του ιδρύματος '''«Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου».''' <ref>Ανδρέας Χρονόπουλος: «Τάσος Χαλκιάς Θύμησες και σημειώσεις», Εκδόσεις Απόπειρα, Αθήνα 1985</ref>, <ref> Χαράλαμπος Γκούβας: "Η Ιστορία του Νομού Πρέβεζας", A έκδοση, Πρέβεζα, 2009, ISBN 978-960-87328-2-7</ref>. Σύμφωνα με τον τεχνίτη επισκευής κλαρίνων Γεώργιο Αλεξά, ο Αναστάσιος Χαλκιάς είχε αλλάξει πολλά κλαρίνα στην καρριέρα του<ref>Γεώργιος Αλεξάς: Δήλωση στόν Χαράλαμπο Γκούβα, έτος 1985, Αθήνα</ref>. Το τελευταίο κλαρίνο του μετά τον θάνατό του το έτος [[1992]] κατατέθηκε στο '''«Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων».'''