Τομάζο Καμπανέλα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 9:
Ο Τομάζο Καμπανέλλα, όπως μετονομάστηκε αργότερα ήταν παιδί θαύμα. Γιος μιας φτωχής και αναλφάβητης οικογένειας, εισήλθε σε Δομινικανό Μοναστήρι πριν από την ηλικία των δεκαπέντε ετών, λαμβάνοντας το όνομα "fra Tommaso" προς τιμήν του Θωμά Ακινάτη. Σπούδασε τις επιστήμες της Θεολογίας και της Φιλοσοφίας.
===Διαφοροποίηση και σύγκρουση με την Ιερά Εξέταση===
Από νωρίς απεξέκλινε από την [[Αριστοτέλης|αριστοτελική]] ορθοδοξία και προσελκύστηκε από την εμπειρική φιλοσοφία του Μπερναρντίνο Τελέζιο (Bernardino Telesio) (1509-1588), ο οποίος δίδαξε ότι γνώση είναι και η αίσθηση, ότι όλα τα πράγματα στη φύση διαθέτουν αίσθηση (δηλαδή ότι η "Φιλοσοφία αποδεικνύεται από τις αισθήσεις"), που δημοσιεύθηκε το [[1592]], για την υπεράσπισή του.
Όταν ήταν στη [[Νάπολη]], ασχολήθηκε επίσης και με την [[αστρολογία]]. Οι ετερόδοξες απόψεις του στην αστρολογία, ειδικότερα η αντίθεσή του στην αρχή του Αριστοτέλη, τον έφεραν σε σύγκρουση με τις Εκκλησιαστικές Αρχές, με αποτέλεσμα να καταγγελθεί και να παραπεμφθεί στην [[Ιερά Εξέταση]]. Πριν οδηγηθεί στο Ιερό γραφείο στη Ρώμη, είχε περιοριστεί σε ένα μοναστήρι μέχρι το [[1597]].
===Απελευθέρωση, συνωμοσία και εκ νέου σύλληψη===
Μετά την απελευθέρωσή του, ο Καμπανέλλα επέστρεψε στην Καλαβρία, όπου έγινε ο ηγέτης μιας συνωμοσίας κατά του ισπανικού κράτους. Στόχος του Καμπανέλλα ήταν να δημιουργήσει μια κοινωνία που να βασίζεται στην κοινότητα των αγαθών και των συζύγων, βάσει των προφητειών του Ιωακείμ της Φιόρε (Joachim di Fiore) και των δικών του αστρολογικών παρατηρήσεων κατά το έτος [[1600]]. Προδόθηκαν από δύο συνωμότες συναδέλφους του, συνελήφθη και κρατήθηκε έγκλειστος στη Νάπολη απ' όπου κατάφερε να αποδράσει και να διαφύγει της ποινής του, καθώς το δικαστήριο, ερήμην του ιδίου, τον καταδίκασε σε ισόβια.
Γραμμή 21:
Στο [[1634]], ωστόσο, μια νέα συνωμοσία της Καλαβρίας, υπό την καθοδήγηση ενός από τους οπαδούς του, του δημιουργούν νέα προβλήματα. Με τη βοήθεια του καρδινάλιου Μπερμπερίνι (Barberini) και του Γάλλου Πρέσβη Ντε Νοάιγ (de Noailles), έφυγε για την Γαλλία, όπου έγινε δεκτός στην αυλή του Βασιλέως Λουδοβίκου ΧΙΙΙ (Louis XIII), με σημαντικές τιμές όπου τέθηκε υπό την προστασία του πανίσχυρου τότε και μετέπειτα Καρδιναλίου [[Καρδινάλιος Ρισελιέ|Ρισελιέ]] και του δόθηκε μία γενναιόδωρη ισόβια σύνταξη από τον βασιλέα.
===Το τέλος===
Έκτοτε αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής του στο μοναστήρι του Σεν Ονορέ (Saint-Honoré) στο Παρίσι. Η τελευταία του σπουδαία εργασία ήταν ένα ποίημα για την επέτειο της γέννησης του μελλοντικού Βασιλέα της Γαλλίας Λουδοβίκου XIV (Louis XIV). Ο Τομάζο
| |||