Αντίγονος Β΄ Γονατάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διόρθωση συνδέσμου
Γραμμή 107:
Οι Σελευκίδες είχαν υπογράψει συνθήκη ειρήνης με την Αίγυπτο, μα ο γαμπρός του Αντίοχου, ο [[Μάγας της Κυρήνης]], έπεισε τον Αντίοχο να εκμεταλλευτεί τον πόλεμο στην Ελλάδα και να επιτεθεί στην Αίγυπτο. Για να το αντιμετωπίσει αυτό, ο Πτολεμαίος έστειλε μια στρατιά από πειρατές να λεηλατήσουν τα εδάφη και της επαρχίες του Αντίοχου, ενώ ο στρατός του αμυνόταν, κρατώντας πίσω τον ισχυρότερο στρατό των Σελευκιδών. Παρόλο που κατάφερε να υπερασπιστεί την Αίγυπτο, ο Πτολεμαίος δεν μπόρεσε παράλληλα να εμποδίσει τον Αντίγονο να καταλάβει την Αθήνα. Το 263 π.Χ., Αθηναίοι και Σπαρτιάτες, εξαντλημένοι από χρόνια πολέμου και καταστροφής, έκαναν ειρήνη με τον Αντίγονο που απέκτησε και πάλι τον έλεγχο της Ελλάδας.
 
Ο Πτολεμαίος Β΄ συνέχισε να παρεμβαίνει στις υποθέσεις της Ελλάδας και αυτό οδήγησε σε νέο πόλεμο το [[261 π.Χ.]] Μετά από δύο χρόνια με ελάχιστα αποτελέσματα, ο νέος βασιλιάς τον Σελευκιδών ο [[Αντίοχος Β΄ Θεός|Αντίοχος Β΄ ο Θεός]], έκανε στρατιωτική συμφωνία με τον Αντίγονο, και έτσι ξεκίνησε ο [[Β' Συριακός πόλεμος|Δεύτερος Συριακός Πόλεμος]]. Υπό την πίεση της συνδυασμένης επίθεσης, η Αίγυπτος έχασε εδάφη στην [[Ανατολία]] και τη [[Φοινίκη]], καθώς και την πόλη της [[Μίλητος|Μιλήτου]], που την κρατούσε πριν ο σύμμαχός της, ο [[Τίμαρχος της Μιλήτου|Τίμαρχος]], και που κατέλαβε ο Αντίοχος Β΄. Το [[255 π.Χ.]], ο Πτολεμαίος ηττήθηκε από τον Αντίγονο κοντά στην [[Κως|Κω]]. Την ίδια χρονιά έκανε ειρήνη δίνοντας εδάφη στους Σελευκίδες και αναγνωρίζοντας τον Αντίγονο ως κυρίαρχο του ελλαδικού χώρου. Κατά τον [[Τρίτος Συριακός Πόλεμος|Τρίτο Συριακό Πόλεμο]], γνωστό ως Λαοδίκειο Πόλεμο, οι Μακεδόνες επιτέθηκαν σε κτήσεις των Πτολεμαίων στο [[Αιγαίο πέλαγος|Αιγαίο]] (μάχη της [[Άνδρος|Άνδρου]]).
 
Κατά τη διάρκεια κάποιας από τις μάχες που διεξήχθησαν αυτά τα χρόνια, ο γιος και διάδοχος του Αντίγονου, ο [[Αλκυονέας της Μακεδονίας|Αλκυονέας]], έχασε τη ζωή του. Ως αποτέλεσμα η διαδοχή πέρασε στα χέρια του Δημητρίου, γιου του Αντίγονου και της Φίλας.