Κωνσταντίνος Δ΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μέχρι το έτος της ανάληψης της εξουσίας από τον Κωνσταντίνο, οι [[Άραβες]] είχαν συντελέσει την κατάκτηση του [[Αιγαίο]]υ, προσθέτοντας τη [[Χίος|Χίο]], τη [[Σμύρνη]] και την [[Κύζικος|Κύζικο]] της Βιθυνίας, έως την άφιξή τους στα περίχωρα της [[Κωνσταντινούπολη]]ς το [[674]]. Την εμφάνισή του κάνει όμως τον ίδιο καιρό, το περίφημο [[Υγρό πυρ|{{Πολυτονικό|ὑγρόν πῦρ}}]], ένα όπλο που θα καταστεί σύντομα το αποτελεσματικότερο μέσον για την αντιμετώπιση των εχθρικών στόλων. Μέχρι το [[679]], ο χαλίφης [[Μωαβίας|Μουαΐγια]], μη μπορώντας να διασπάσει την βυζαντινή άμυνα, συμφωνεί στους όρους ειρήνης που του προτείνει ο Αυτοκράτορας και λύνει την πολιορκία. Η πενταετής αντίσταση στους Άραβες έκανε τον Αυτοκράτορα πολύ δημοφιλή.

 

 

Έχοντας εξασφαλίσει το μέτωπο των Αράβων, στρέφεται κατά ενός νέου εχθρού, των [[Βούλγαροι|Βουλγάρων]]. Το [[680]] ξεκινά εκστρατεία εναντίον τους, κατευθυνόμενος μέσω του [[Βόσπορος|Βοσπόρου]] προς το δέλτα του [[Δούναβης|Δούναβη]], στον [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινο Πόντο]]. Εκεί αποβιβάζονται τα στρατεύματά του σε ακατάλληλη ελώδη περιοχή, συναντώντας μεγάλες δυσχέρειες στην κίνηση και ανάπτυξη. Το σοβαρό αυτό λάθος τακτικής θα δώσει την ευκαιρία στους Βούλγαρους να επιτύχουν μια ανέλπιστη νίκη και να συμφωνήσουν ευνοϊκούς όρους ειρήνης.