Διογένης ο Απολλωνιάτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

:"''Αρχικά υπήρχε χαώδης ύλη την οποία διέστειλε, εξωοποίησε και την διέπει ο Νους''". Ο αέρας είναι το αρχικό στοιχείο, "''στοιχείον μέγα, και ισχυρόν και αΐδιον και αθάνατον και πολλά είδος''", του κόσμου, κυβερνήτης των πάντων, που δίνει στα ζώα τη ζωή, την κίνηση και τη νόηση. Πάντα τα όντα, καθώς και πάντα τα φαινόμενα του ανθρώπινου βίου, σωματικού και ψυχικού , όπως η πορεία του αίματος, η ενέργεια των αισθήσεων κ.λπ. κατά τον Απολλωνιάτη προέρχονται από τις μεταβολές που παρουσιάζει ο αέρας οι οποίες και συντελούνται "''συνεπεία αραιώσεως και πυκνώσεως αυτού''". "''Εδόκει αυτώ τάδε, στοιχείον είναι τον αέρα κόσμους απείρους, και κενόν άπειρον, τον τε αέρα πυκνούμενον και αραιούμενον γεννητικόν είναι του κόσμου''".<br />

Επεχείρησε όπως διαφαίνεται να συνδυάσει την υλιστική θεωρία του δασκάλου του Αναξιμένη με εκείνη του [[Αναξαγόρας|Αναξαγόρα]] γιαόπου τονκαι νου:κυριαρχεί ότιτο οΈνα Αναξαγόραςως αποδίδειΑρχή στοντου νουκόσμου, και αυτό είναι ο Διογένηςαέρας το(του αποδίδειΑναξιμένους), στονο αέραοποίος περιέχει τον κοσμοποιό Νου του Αναξαγόρα. Οργανικά φαινόμενα όπως ο [[ύπνος]] εξηγούνται από αυτόν σε σχέση με τον αέρα, π.χ. αναφέρει ότι ο ύπνος οφείλεται στη μερική έξοδο του αέρα από το σώμα, ενώ ο θάνατος στην ολική.

Από το έργο του φιλοσόφου και φυσικού '''''«Περί Φύσεως»''''' σώθηκαν λίγα μόνο αποσπάσματα, κυρίως από τον [[Σιμπλίκιος|Σιμπλίκιο]], που εκδόθηκαν για πρώτη φορά από τον S. Morn στη Βοννη το 1829. Το έργο αυτό πρέπει να γράφτηκε μετά το [[405 π.Χ.]], δηλαδή μετά τη [[ναυμαχία στους Αιγός Ποταμούς]], επειδή μνημονεύει ένα [[μετεωρίτης|μετεωρίτη]] που έπεσε τότε στην περιοχή.