Κερπινή Αχαΐας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

}}

Η '''Κερπινή''' είναι ορεινό χωριό του νομού [[νομός Αχαΐας|Αχαΐας]]. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.080 μέτρων στις πλαγιές των [[Αροάνια|Αροανίων]] και είναι ένα από τα ορεινότερα χωριά της Αχαΐας. Ανήκει στον [[δήμος Καλαβρύτων|δήμο Καλαβρύτων]] και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 207 κατοίκους. Η Κερπινή βρίσκεται 10 χλμ. βόρεια των [[Καλάβρυτα Αχαΐας|Καλαβρύτων]] και γειτονεύει με το χωριό [[Ρογοί Αχαΐας|Ρογοί]]. <br />

 

Από την Κερπινή κατάγεται η οικογένεια των [[Οικογένεια Ζαΐμη|Ζαΐμηδων]] που πολλά μέλη της διαδραμάτησαν σημαντικό ρόλο στην σύγχρονή ελληνική ιστορία<ref>[http://www.patras.gr/el/c2/c2s3/c2s3s3/c2s3s3s2/index-c2s3s3s2.asp Δήμος Πατρέων - Οικογένεια Ζαΐμη].</ref> Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων που δημοσιεύτηκαν το 1900 από τον ιστοριοδίφη Γ. Παπανδρέου, στην οικία των Ζαΐμηδων φυλασσόταν επιμελώς σημαία για την οποία ο Π.Ν. Ζαΐμης υποστήριζε ότι ευλογήθηκε στην Αγία Λαύρα από τον Π.Πατρών Γερμανό τον Μάρτιο του 1821. Μέχρι το 1876 η σημαία φυλασσόταν στο δημαρχείο και φερόταν κάθε χρόνο στην Αγία Λαύρα για τον πανηγυρισμό της εθνικής εορτής της 25 Μαρτίου, σε πομπή εφίππων και πεζών και τυμπάνων με επικεφαλής τον δήμαρχο Κερπινής. Το 1876 ο σημαιοφόρος, για λόγους πολιτικών αντιδικιών, δεν επέστρεψε τη σημαία στο δημαρχείο αλλά την παρέδοσε στον Ιω. Ν. Ζαΐμη. Το 1895 η σημαία μεταφέρθηκε με πομπή στην Πάτρα μετά από αίτημα του εκεί Καλαβρυτινού Συλλόγου. Η σημαία περιγράφεται ως φιαγμένη από μετάξι και χρυσό, φέρει απεικόνιση της Ανάστασης του Σωτήρος και τους Αγίους Γεώργιο και Δημήτριο. Κατά διήγηση εντοπίων που καταγράφει ο Γ. Παπανδρέου (την οποία ο ίδιος δεν θεωρεί απόλυτα ακριβή) η σημαία εστάλη από τους Φιλικούς της Κωνσταντινούπολης στον Ασημ. Ζαΐμη, ευλογήθηκε εις την Αγ. Λαύρα όπου την έφεραν οι Ν. Φραγκάκος, Γ. Λεχουρίτης και Στ. Σαρδελιάνος, και χρησίμευσε ως πολεμική σημαία των Πετμεζαίων και άλλων κατά την άλωση των Καλαβρύτων. Μετά χρησιμοποιήθηκε στην Πάτρα, την Τρίπολη και το Μεσολόγγι από τον Αν. Ζαΐμη το 1822. Το 1823 αιχμαλωτίστηκε από τους Τούρκους μετά από κάποια μάχη και επωλήθη σε Εβραίους. Αυτοί την μεταπώλησαν στην Ζάκυνθο όπου την αναγνώρισε και την αγόρασε ο έμπορος Σωτήριος Μέγαρης Κερπινιώτης ο οποίος και την δώρισε στον δήμο Κερπινής όπου παρέμεινε μετά την Επανάσταση.<ref>Παπανδρέου Γεώργιος, ''Καλαβρυτινή Επετηρίς, ήτοι πραγματεία περί της ιστορικής των Καλαβρύτων επαρχίας'', Αθήνα, 1900. Σελ. 252-254.<br />