[[Αρχείο:Ivan Pavlov (Nobel).png|thumb|Πορτραίτο της απονομής του [[Βραβείο Νόμπελ|Βραβείου Νομπέλ]]]]
Ο '''Ιβάν ΠέτροβιτςΠετρόβιτς ΠαβλόφΠάβλοφ''' ([[Ρωσική γλώσσα|Ρωσ.]] Иван Петрович Павлов, [[14 Σεπτεμβρίου]], [[1849]] Ριαζάν, χωριό της Κεντρικής Ρωσίας – [[27 Φεβρουαρίου]], [[1936]] [[Μόσχα]]) ήταν [[Ρωσία|Ρώσος]] [[φυσιολογία|φυσιολόγος]], [[ψυχολογία|ψυχολόγος]] και [[Ιατρική|ιατρός]]. Τιμήθηκε με το [[Βραβείο Νόμπελ Ιατρικής]] το [[1904]] για έρευνες σχετικές με τη φυσιολογία του [[πεπτικό σύστημα|πεπτικού συστήματος]]. Είναι ευρύτατα γνωστός για το [[πείραμα|πείραμά]] του στο φαινόμενο των εξαρτημένων ανακλαστικών. Ο ΠαβλόφΠάβλοφ παρόλο που αντιμετώπιζε με [[Σκεπτικισμός|σκεπτικισμό]] την νεαρή για την εποχή του [[επιστήμη]] της [[ψυχολογία|ψυχολογίας]], θεωρούσε πως η θεωρία των εξαρτημένων ανακλαστικών θα μπορούσε να ερμηνεύσει την [[ψύχωση|ψυχωσική]] συμπεριφορά. Από αυτή την άποψή οι ιδέες του έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη [[συμπεριφορισμός|συμπεριφοριστική]] [[θεωρία]] της ψυχολογίας, την οποία εισήγαγε ο [[Τζον Γουότσον]] το 1913<ref>[http://www.pbs.org/wgbh/aso/databank/entries/bhpavl.html A Science Odyssey: Ivan Pavlov]</ref>.
Το αρχικό ενδιαφέρον του ΠαβλόφΠάβλοφ ήταν η [[θεολογία]], καθώς ο πατέρας του ήταν εφημέριος του χωριού. Στην πορεία της ζωής του ωστόσο διαπίστωσε ότι ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη [[χημεία]] και τη [[φυσιολογία]]. Σπούδασε καταρχήν στο πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης στην την Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία και έκανε τις μεταδιδακτορικές σπουδές του στη [[Γερμανία]]. Επιστρέφοντας στη Ρωσία εργάστηκε στο Εργαστήριο Μπότκιν της [[Αγία Πετρούπολη|Πετρούπολης]] και αργότερα ανέλαβε την έδρα της Φυσιολογίας στην Αυτοκρατορική Ιατρική Ακαδημία.
Ο ΠαβλόφΠάβλοφ αν και ανδρώθηκε ως επιστήμονας υπό το τσαρικό καθεστώς, παρέμεινε στη χώρα του μετά την επικράτηση της [[Οκτωβριανή Επανάσταση|Οκτωβριανής Επανάστασης]] το 1917 και παρότι διαφώνησε ευθέως με τις μαζικές διώξεις και εκτελέσεις, ακόμη και διαμαρτυρόμενος εγγράφως στον [[Στάλιν]] ή αρνούμενος στον [[Νικολάι Μπουχάριν|Μπουχάριν]] την είσοδό του στο εργαστήριό του<ref>[http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=13605&m=Y12&aa=1 Ζήκα Χρ. «Ιβάν Πέτροβιτς Παβλόφ» ''Το ΒΗΜΑ'', 07/07/2002, σελ. Y12]</ref>, συνέχισε τις έρευνές του χρηματοδοτούμενες ανελλιπώς από το [[κομμουνισμός|κομμουνιστικό]] καθεστώς έως την ηλικία των 87 ετών, καθώς εργαζόταν κυριολεκτικά ως το τέλος της ζωής του.
