Ανιμισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο [[βρετανία|βρετανός]] ανθρωπολόγος [[Έντουαρντ Μπάρνετ Τέιλορ]] στο έργο του ''Πρωτόγονος Πολιτισμός'' (''Primitive Culture'', 1871) όρισε τον ανιμισμό «ως γενική πίστη στις πνευματικές υπάρξεις» και την όρισε ως «ελάχιστο ορισμό της θρησκείας». Για τον Tylor ανιμισμός είναι η πίστη του "πρωτόγονου" ανθρώπου σε ψυχές που εμψυχώνουν τη φύση<ref>Γρηγόρης Δ. Ζιάκας, ''Θρησκεία και Πολιτισμός των προϊστορικών κοινωνιών και των αρχαίων λαών'', εκδόσεις Κορνηλία Σφακιανάκη, Θεσσαλονίκη 2002, σσσελ. 113.</ref>. Ο Tylor διατύπωσε τον ανιμισμό ως μια θεωρία επί εθνολογικής και κοινωνικής βάσης για την προέλευση της θρησκείας. Θεώρησε ότι όλες οι θρησκείες από την απλούστερη έως την πλέον σύνθετη μοιράζονται κάποιου είδους ανιμιστικές πεποιθήσεις. Κατά την άποψή του, ως πρωτόγονοι πολιτισμοί ορίζονται εκείνοι που δε διαθέτουν [[ιερό κείμενο|γραπτή παράδοση]] και πιστεύουν ότι πνεύματα ή [[ψυχή|ψυχές]] έδωσαν ζωή στις ανθρώπινες και τις υπόλοιπες υπάρξεις του φυσικού κόσμου. Ο Tylor χρησιμοποίησε τη θεωρία της εξέλιξης για να παρουσιάσει το πως η θρησκεία αποτελεί σταδιακή εξέλιξη από τον Ανιμισμό, ότι δηλαδή ο Ανιμισμό είναι η αρχαιότερη φάση της θρησκείας. Ότι δηλαδή Ανιμισμός είναι η πίστη του "πρωτόγονου" ανθρώπου σε ψυχές που εμψυχώνουν τη φύση. Από αυτή την πίστη ο "πρωτόγονος" οδηγήθηκε ύστερα στην προγονολατρεία και στην πίστη της μετεμψύχωσης, και από εκεί στην πίστη σε θεούς. Από την πίστη σε θεούς οδηγούμαστε στον πολυθεϊσμό, κι έπειτα στον μονοθεϊσμό. Παρ' όλ' αυτά η θεωρία του δεν ευσταθεί, καθώς η αντίληψη της ψυχής εκφράζει έναν μεταγενέστερο πολιτισμό, ο οποίος δεν μπορεί να είναι η πηγή της θρησκείας. Με άλλα λόγια για να βρούμε την πηγή της θρησκείας πρέπει να βρούμε την πρωτογενή αδιαφοροποίητη κοινωνία, η οποία δεν μπορεί να είναι μια κοινωνία που έχει αναπτύξει θεωρία περί ψυχών.