Τσακωνική διάλεκτος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Επιμέλεια με τη χρήση AWB (8481)
Γραμμή 25:
# Διατήρηση του δωρικού ''-α-'' αντί του κοινού ''-η-'', που προήλθε από την ελληνιστική κοινή (π.χ. ''μάτη < μάτηρ'' (αντί ''μήτηρ''), ''αυοά'' «αυλή», ''ψαλαφού'' «ψηλαφώ», ''κ‘ώλακα'' «σκώληκας», ''σάμερε'' «σήμερα»).
# Εκτεταμένος '''[[ρωτακισμός]],''' δηλ. τροπή ''σ > ρ'' προ φωνήεντος και ''λ > ρ'' σε συμφωνικό σύμπλεγμα<ref>Η τροπή [s] > [r] συνεπάγεται μεταβολή τού φατνιακού συριστικού σε φατνιακό παλλόμενο και αυτό θα μπορούσε να συμβεί με τη μεσολάβηση σταδίου κατά το οποίο έχουμε παλλόμενο ανακεκαμμένο [ɾ], όπου το άνω μέρος τής γλώσσας αγγίζει τα δόντια.</ref> (π.χ. ''φρούα'' «φλούδα», ''κράμα'' «κλήμα», ''γρούσσα'' «γλώσσα», ''τσούνερ έσι;'' «τίνος είσαι;», ''τšειρ αμέρε'' «τρεις ημέρες», ''τσιρ ε’;'' «ποιος (τις) είναι;»).
# Αντιπροσώπευση του κληρονομηθέντος ''-υ-'' ως ''-ου-'' ή ''-ιου-'' (με ημιφωνοποίηση ή τροπή τού προηγούμενου συμφώνου σε ουρανικό), ανάλογα με τον προηγούμενο φθόγγο (π.χ. ''τουραγνώ'' «τυραννώ», ''τρούπα'' «τρύπα», ''φουσού'' «φυσώ», ''σουργκή'' «σύρτης», ''άρουγγα'' «λάρυγγας», ''κιουρέ'' [curé] «τυρί», ''γιούρε'' [júre] «γύρος», ''νιούτ‘α'' [ŋúthaɲútha] «νύχτα», ''χκιούπο'' [xcúpo] «χτύπος»). Υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις, οι οποίες πιθανώς οφείλονται στην ισχυρή επίδραση της κοινής (π.χ. ''παναθύρι'' «παραθύρι»), και μερικές φορές η αντιπροσώπευση δεν είναι σταθερή ή συνεπής ακόμη και για την ίδια λέξη κατά ιδίωμα (π.χ. ''λιουτέ, λιούκο, λούκο, ούκο'' «λύκος»).
# '''[[Τσιτακισμός]],''' δηλ. προστριβοποίηση των ουρανικών ''κ, τ'' και του ''σ'' σε ''τσ'', συνήθως προ των προσθίων φωνηέντων ''ε, ι'' [e, i] (π.χ. ''τσύφου < κύπτω, τσερέ < ξηρός, τσία < αξίνα, τšούτšουμο < σύσσωμος, τσίπτα < τίποτα, ότσι < ότι, τšινού < κινώ, στšύλε < σκύλος, τšέα < κέλλα'').
<!--
Γραμμή 32:
===Λεξιλογικά χαρακτηριστικά===
-->
 
=== Δείγμα τής διαλέκτου ===