Τζουζέπε Βέρντι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Τα τελευταία έργα και το τέλος: συντακτική διόρθωση στην «εκκλησιαστική μουσική».
Γραμμή 12:
Μετά από ένα μεγάλο διάστημα σιωπής, η γνωριμία του με τον κατά πολύ νεότερό του ποιητή και συνθέτη [[Αρίγκο Μπόιτο]] ανανέωσε το ενδιαφέρον του Βέρντι για την όπερα. Το 1887 παρουσιάστηκε ο ''[[Οθέλος (Βέρντι)|Οθέλλος]]'' και τέλος το 1893 ο ''Φάλσταφ'' και τα δύο σε λιμπρέτα του Μπόιτο βασισμένα σε έργα του [[Ουίλλιαμ Σαίξπηρ|Σαίξπηρ]]. Ο Βέρντι πέθανε στις [[27 Ιανουαρίου]] [[1901]] ύστερα από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Στην κηδεία του προσήλθαν 200.000 άνθρωποι, τιμή που άρμοζε στον μεγάλο Ιταλό που τόσο αγαπήθηκε.
 
Εκτός από τις 26 [[όπερα|όπερες]] ο Βέρντι έγραψε και [[εκκλησιαστική μουσική]]. Κορυφαίο έργο του σε αυτό τον τομέα είναι το ''Ρέκβιεμ'' (1874), ενώ ιδιέτεροιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα ''Τέσσερα ιερά κομμάτια'' (1898). Επίσης έγραψε αρκετές ρομάντσες''ρομάνς'' και ένα κουαρτέτο για έγχορδα σε μι ελάσσονα (1873).
 
Εκτός μουσικής σκηνής διακρίθηκε για τον καλό χαρακτήρα του και τις αγαθοεργίες του. Μεταξύ άλλων χρηματοδότησε την ανέγερση και τη λειτουργία ενός νοσοκομείου και δημιούργησε έναν Οίκο Ανάπαυσης για τους αναξιοπαθούντες μουσικούς, σε μια κρύπτη του οποίου τάφηκε και ο ίδιος.