Διάσπαση βήτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Papajo (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Amalgam (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
'''Διάσπαση βήτα''' ονομάζεται το [[φυσικό φαινόμενο|φαινόμενο]] κατά το οποίο εκπέμπεται απο τον [[ατομικός πυρήνας|πυρήνα]] ένα [[ηλεκτρόνιο]] (διάσπαση β<sup>-</sup>) ή ένα [[ποζιτρόνιο]] (διάσπαση β<sup>+</sup>). Το γεγονός ότι κατά τη διάσπαση ενός πυρήνα μπορεί να εκπέμπεται ένα ηλεκτρόνιο, δε σημαίνει ότι το ηλεκτρόνιο αυτό προϋπήρχε μέσα στο μητρικό πυρήνα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η εκπομπή ενός ηλεκτρονίου οφείλεται στην διάσπαση ενός [[νετρόνιο|νετρονίου]] του πυρήνα σε ένα [[πρωτόνιο]], ένα ηλεκτρόνιο και ένα [[αντινετρίνο]]:
<div style='text-align: left; direction: ltr; margin-left: 1em;'>
Διάσπαση β ειναι το φαινόμενο κατά το οποίο εκπέμπεται απο τον πυρήνα ένα ηλεκτρόνιο (διάσπαση β<sup>-</sup> ή ένα ποζιτρόνιο (διάσπαση β<sup>+</sup>).
Έτσι, για παράσειγμα, ο πυρήνας <sup>14<sub>6</sub></sup>C διασπάται σε πυρήνα <sup>14<sub>7</sub></sup>Ν, ενώ συγχρόνος
εκπέμπεται και ένα ηλεκτρόνιο.
Το γεγονός ότι κατά τη διάσπαση ενός πυρήνα μπορεί να εκπέμπεται ένα ηλεκτρόνιο δε σημαίνει ότι το ηλεκτρόνιο αυτό προϋπήρχε μέσα στο μητρικό πυρήνα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η εκπομπή ενός ηλεκτρονίου οφείλεται στην διάσπαση ενός νετρονίου του πυρήνα σε ένα πρωτόνιο, ένα ηλεκτρόνιο και ένα αντινετρίνο:
 
:<math>n^0 \rightarrow p^+ + e^- + \bar{\nu}_e</math>.
<div style='text-align: center;'>
<sup>1<sub>0</sub></sup>n →<sup>1<sub>1</sub></sup>p + e<sup>-</sup> + v<sub>e</sub> (v<sub>e</sub>συζυγές)
</div>
 
Έτσι, ο αρθμός των πρωτονίων '''Ζ''' στο θυγατρικό πυρήνα αυτξάνεταιαυξάνεται κατά 1, ενώ ο αριθμός των νετρονίων μειώνεται κατά 1, οπότε ο συνολικός αριθμός των νοθκλεονίων[[νουκλεόνιο|νουκλεονίων]] '''Α''' δε μεταβάλλεται. Για παράδειγμα, η αντίδραση που παριστάνει την ραδιενεργό διάσπαση του <math>\mathrm{{}^1{}^{37}_{55}Cs}</math> είναι η ακόλουθη:
Η αντίδραση που παριστάνει την παραπάνω ραδιενεργό διάσπαση του <sup>14<sub>6</sub></sup>C είναι η ακόλουθη:
 
:<math>\mathrm{{}^1{}^{37}_{55}Cs}\rightarrow\mathrm{{}^1{}^{37}_{56}Ba}+ e^- + \bar{\nu}_e</math>
<div style='text-align: center;'>
<sup>14<sub>6</sub></sup>C →<sup>14</sup><sub>7</sub>N + e<sup>-</sup> + v<sub>e</sub> (v<sub>e</sub>συζυγές)</div>
Η αλληλεπίδραση που είναι υπεύθυνη για τη μεταλλαγή αυτή είναι η [[ασθενής αλληλεπίδραση]] μεταξύ των [[κουάρκ]]ς του νετρονίου. Tα σωματίδια β, επειδή φέρουν φορτίο, μπορούν να ανιχνευτούν. Επειδή, όμως, το αντινετρίνο αλληλεπιδρά πολύ ασθενώς με την ύλη, η παρατήρησή του ειναι εξαιρετικά δύσκολη. Παρουσιάζει μάλιστα ιστορικό ενδιαφέρον ότι, όταν παρατηρήθηκε η παραπάνω διάσπαση β, το νετρίνο δεν ήταν γνωστό και με περαματικά μέσα της δεν μορούσε να ανιχνευτεί. Την ύπαρξη του ως άγνωστο σωματίδιο πρότεινε ο Pauli ([[Πάουλι)]] το [[1930]], για να μπορεί να ισχύει η [[διατήρηση της ενέργειας]] και της [[ορμή|ορμής]] στη διάσπαση του <sup>14<sub>6</sub></sup>C. Η παρατήρηση του νετρίνου έγινε πολύ αργότερα, το [[1950]].
Η αλληλεπίδραση που είναι υπεύθυνη για τη μεταλλαγή αυτή είναι η ασθενής αλληλεπίδραση μεταξύ των quarks του νετρονίου.
Tα σωματίδια β, επειδή φέρουν φορτίο, μπορούν να ανιχνευτούν. Οι ταχύτητές τους φτάνουν ακόμη και το 99,9% της ταχύτητας
του φωτός.
Επειδή το αντινετρίνο αλληλεπιδρά πολύ ασθενικά με την ύλη, η παρατήρηση του ειναι εξαιρετικά δύσκολη.
Παρουσιάζει μάλιστα ιστορικό ενδιαφέρον ότι, όταν παρατηρήθηκε η παραπάνω διάσπαση β, το νετρίνο δεν ήταν γνωστό και με περαματικά μέσα της δεν μορούσε να ανιχνευτεί. Την ύπαρξη του ως άγνωστο σωματίδιο πρότεινε ο Pauli (Πάουλι) το 1930, για να μπορεί να ισχύει η διατήρηση της ενέργειας και της ορμής στη διάσπαση του <sup>14<sub>6</sub></sup>C. Η παρατήρηση του νετρίνου έγινε πολύ αργότερα, το 1950.
 
[[Κατηγορία:Πυρηνική φυσική]]
</div>
 
--[[Χρήστης:Papajo|Papajo]] 23:16, 8 Δεκεμβρίου 2006 (UTC) John S.T.F
 
[[en:beta decay]]